Η κ. Ρούλα Κιού, καθηγήτρια αγγλικών, διάβασε το μήνυμα του Συλλόγου και μεταξύ άλλων είπε πως «Η πρόοδος και η στάθμη του πολιτισμού κάθε χώρας κρίνεται από τη θέση της γυναίκας. Δεν θεωρείται πια η γυναίκα συμφορά, κακό δυσμάχητο. Δεν είναι υποταγμένη στον πατέρα, στον σύζυγο, στον αδελφό. Είναι πια άνθρωπος με προσωπικότητα και αξιοπρέπεια, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, που τις εκπληρώνει με επιτυχία και συνέπεια αξιοθαύμαστη. Είναι ανεξάρτητη και υπεύθυνη, τολμηρή και δημιουργική.
Δεν πρέπει να σκεφθεί κανείς τον στίχο 682 του Αριστοφάνη στις «θεσμοφοριάζουσες» που γράφει «... ήταν άνθρωποι πέντε και γυναίκες τρεις». Με τον καιρό συνηθίζουμε να βλέπουμε τη Γυναίκα ισότιμο και ομότιμο σύντροφο της κοινής ζωής. Κριτήριο πολιτισμού και προόδου μιας χώρας είναι και η θέση της Γυναίκας στην κοινωνία.
Γι’ αυτό χαιρόμαστε και καμαρώνουμε τις γυναίκες μας, τις μητέρες, τις κόρες, τις αδελφές μας, ομότιμες και ισότιμες συντρόφισσές μας, για να μην πούμε αξιότερες και ανώτερες και προκαλέσουμε τους αδιόρθωτους εγωιστές του ανδροκρατικού κατεστημένου».
Στη συνέχεια η σχολική σύμβουλος κ. Ελένη Ξυνοπούλου μίλησε για τις γυναίκες στα κέντρα λήψης αποφάσεων υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι «Τα τελευταία χρόνια τα θέματα της ισότητας των φύλων έχουν πρωτεύουσα θέση στις ευρωπαϊκές στρατηγικές και παροτρύνουν τα κράτη μέλη της Ε.Ε να εργαστούν ουσιαστικά και πρακτικά για την προώθησή τους. Ωστόσο, το ζήτημα της ισότητας αντρών και γυναικών είναι αρκετά πολύπλοκο, αφού έχει διαφανεί ότι δεν αρκεί η υιοθέτηση ενός πρωτοποριακού νομοθετικού πλαισίου, αλλά χρειάζεται ταυτόχρονα μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξουν νοοτροπίες, αντιλήψεις και στερεότυπα που διαιωνίζουν το πρόβλημα και κατά συνέπεια τις ανισότητες μεταξύ των δυο φύλων. Πολλές μελέτες τα τελευταία χρόνια έχουν ως θέμα τους τις διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες σε τομείς, όπως η πολιτική, η εργασία, ο συνδικαλισμός, η οικονομία, η εκπαίδευση, αλλά και τις έμφυλες διακρίσεις που συντηρούνται μέσα στην ίδια την οικογένεια και αποτελούν εμπόδιο στην προώθηση των γυναικών στη δημόσια ζωή. Επιπρόσθετα διατυπώνονται προτάσεις για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων και προβλημάτων στην οικογενειακή, επαγγελματική ζωή και εξέλιξη των γυναικών και προτάσεις για επίλυση προβλημάτων και άρση των εμποδίων με στόχο τη βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης».
