Ένα δεύτερο τυχαίο γεγονός, θα προσθέταμε εμείς, συνέβη πριν από λίγες μέρες στη Λάρισα. Μια δεύτερη πυρκαγιά, από κερί, που υποκαθιστούσε το ρεύμα και ένα μικρό παιδί σε σοβαρή κατάσταση στο νοσοκομείο .
Υπόλογη η μάνα, έχουν αποφανθεί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι δικαστές . Και οι τροφοδοτούμενες φήμες διαχέονται και αναπαράγονται. Εύκολο «σώμα» να σκυλευθεί. Μια γυναίκα μόνη που δουλεύει τη νύχτα. Την αιτία που το σπίτι της είχε ρεύμα δεν θα την ψάξει κανείς δικαστής. Είναι αυτή η «δικαιοσύνη» που σαν το φίδι, δαγκώνει τους ξυπόλητους, πόσο δε μάλλον τις ξυπόλυτες.
Συγκλονισμένος, για το συμβάν στη Μόρια δήλωσε ο πρωθυπουργός, έστειλε δε τα θερμά του συλλυπητήρια και ξεμπέρδεψε. Δεν ξέρουμε αν δήλωσε κάτι αντίστοιχο για το συμβάν στη Λάρισα.
Θα μπορούσε βέβαια να μιλήσει για τα προγράμματα «ελεημοσύνης» των αδύναμων, τα οποία έχουν αντικαταστήσει το δικαίωμα όλων των ανθρώπων σε στέγη, τροφή και περίθαλψη. Μόνο που θα ξεχνούσε να μας πει, ότι σε αυτά πρέπει να επιλέξεις ή να έχεις κάποια ελεημοσύνη για το φαγητό ή για το ρεύμα . Και τα δύο μαζί δεν πάνε.
Άλλη υποκρισία δεν αντέχουμε. Πολύ δε περισσότερο δεν αντέχουμε τους «τυχαίους» θανάτους. Και αναρωτιόμαστε: Αν στο σπίτι υπήρχε ρεύμα θα κινδύνευε η ζωή αυτού του παιδιού; Θα πέθαιναν οι φοιτητές από το μαγκάλι αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να έχουν θέρμανση; Αν οι πρόσφυγες ζούσαν σε σπίτια, θα έχανε τη ζωή του το μικρό παιδί και η γιαγιά του;
Θα έβαζαν τέλος στη ζωή τους εκατοντάδες άνθρωποι αν δεν είχαν πνιγεί στα χρέη; Αν η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι ναι , τότε τα γεγονότα , είναι τυχαία. Αν η απάντηση είναι όχι , τότε είναι εγκλήματα. Και δεν περιμένουμε από κανέναν εισαγγελέα να κάνει κάτι, αν δεν κάνουμε κάτι εμείς.
Αλλιώς θα ζήσουμε σε πόλεις με γκέτο φανερά, όπως τα στρατόπεδα στα οποία έχουν πετάξει χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και γκέτο κρυφά, κάποια «σκοτεινά» διαμερίσματα στην διπλανή μας πόρτα» καταλήγει η Αντιρατσιστική.
