Μπορεί να βρίσκονταν στο κατηγορητήριο για διαφορετικές υποθέσεις όμως είχαν να αντιμετωπίσουν έναν κοινό «πληροφοριοδότη». Τα ίδια τους τα κινητά τηλέφωνα που τόσο οι φωτογραφίες που εμπεριείχαν όσο και οι κλήσεις που έγιναν από αυτά «μαρτύρησαν» σύμφωνα με το δικαστήριο τις κινήσεις τους. Εν τέλει το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας τους έκρινε εκ νέου (ως πρωτοδίκως) ενόχους καταδικάζοντάς τους.
Στην πρώτη περίπτωση ένας αλλοδαπός κάτοικος Λάρισας δικαζόταν για ληστείες κατ’ εξακολούθηση στις οποίες είχε καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Σύμφωνα με το δικαστήριο έμπαινε με ένα συνεργό σε σπίτια και καταστήματα και αφού ακινητοποιούσαν διάφορα πρόσωπα αφαιρούσαν αντικείμενα και χρυσαφικά. Στη συνέχεια φωτογραφήθηκε με το κινητό του, φορώντας κάποια από τα χρυσαφικά που στη συνέχεια αναγνώρισαν ως δικά τους κάποιοι παθόντες. Αυτή η φωτογραφία αποτέλεσε βασικό στοιχείο ενάντια στον μετέπειτα ισχυρισμό του για αθώωση. Ο ίδιος κατά την απολογία του ισχυρίστηκε πως τα έκανε συγγενικό του πρόσωπο και όχι ο ίδιος. Το δικαστήριο ωστόσο δεν πείστηκε και τον καταδίκασε για δύο πράξεις (η άλλη ήταν η παράνομη οπλοφορία) σε συνολική ποινή κάθειρξης 18 ετών και 5 μηνών, χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά.
* Στη δεύτερη υπόθεση ένας Καρδιτσιώτης καταδικάστηκε για απλή συνέργεια σε δύο ληστείες σε Τράπεζα στον Παλαμά (περίμενε απ’ έξω με κράνος) αλλά και για διακεκριμένη περίπτωση ληστείας (με ιδιαίτερο επιβαρυντικό στοιχείο τα καλυμμένα χαρακτηριστικά προσώπου) σε χρυσοχοείο του Παλαμά. Από το κινητό του βρέθηκαν πολλές κλήσεις λίγων δευτερολέπτων προς τον συνεργάτη του και αυτό ήταν ένα εκ των βασικών στοιχείων για την αναζήτησή του και τη σύλληψή του αρκετούς μήνες αργότερα. Εν τέλει το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο και για τις πράξεις της κλοπής, της συμμορίας και παράνομης οπλοφορίας μαχαιριού καταδικάζοντάς τον συνολική ποινή κάθειρξης 13 ετών και 9 μηνών χωρίς να του αναγνωριστούν ελαφρυντικά.
Κ.Γ.
