Πριν λίγες μέρες εγκαινιάστηκε στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας-Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα η έκθεση με τίτλο: «Δημήτρης Κατσικογιάννης: Όταν η Τέχνη γίνεται «Πολιτική». Τα έργα που εκτίθενται, προέρχονται από το Μουσείο «Δημήτρη & Λέγκως Κατσικογιάννη» του Δήμου Τρικκαίων, την Ιδιωτική Συλλογή του Δημητρίου Ζιώγα και τη Συλλογή Κατσίγρα. Με αφορμή την έκθεση η βουλευτής κ. Άννα Βαγενά, παρέδωσε στη Δημοτική Πινακοθήκη γράμμα του Δημήτρη Κατσικογιάννη, που εστάλη στη μητέρα της προκειμένου να την ευχαριστήσει για τη διάσωση έργων του αλλά και τη φροντίδα της οικογένειας του, όταν διωκόταν. Η βουλευτής σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ο πατέρας μου, Γιώργος Βαγενάς, αν και δεν ήταν αριστερός ήταν ένας άνθρωπος δίκαιος, γενναίος και με σπουδαίο ήθος. Εκείνος όχι μόνον προστάτεψε τη μετέπειτα σύζυγο του Μήτσου Κατσικογιάννη, Λέγκω Ζιώγα, ανταρτοπούλα τότε, αλλά διέσωσε και τμήμα της τέχνης του Κατσικογιάννη ο οποίος ζούσε στη γειτονιά μας, τον Αγ. Κων/νο. Όταν, λοιπόν, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του διωκόμενος, μερικοί ανεγκέφαλοι τραμπούκοι μπήκαν στο εργαστήρι του και άρχισαν να καταστρέφουν τα έργα του πετώντας τα απ’ το παράθυρο στον δρόμο. Ο πατέρας μου –με κίνδυνο της ζωής του– τους απώθησε. Ήταν, βλέπετε, άνθρωπος με βαθιά και αγνή αγάπη για την τέχνη. Έτσι, κι αν δεν ήταν ομοϊδεάτης του Μήτσου Κατσικογιάννη, έσωσε μέρος της παρακαταθήκης του, απωθώντας αυτούς που ήθελαν να τη διαλύσουν. Η ηρωική μητέρα μου, Μαρία Βαγενά, μια χήρα που αγωνιζόταν να αναθρέψει τα παιδιά της, αψήφησε τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί και δεν παρέδωσε τα αγάλματα όταν της τα γύρεψαν. Τα κράτησε και τα καθάριζε ευλαβικά, μάλιστα, κάθε φορά που έκανε την ανοιξιάτικη γενική καθαριότητα πριν το Πάσχα. Δεν σκέφτηκε στιγμή να τα πουλήσει ή να τα δώσει. Κατόπιν τα παρέδωσε στον Μήτσο Κατσικογιάννη, ακέραια όταν επέστρεψε στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Και εδώ έρχεται το γράμμα του Κατσικογιάννη στη μάνα μου, που έχει ως εξής
«25 Γενάρη 1962,
Αγαπητή κ. Βαγενά,
Επιτρέψτε μου παρακαλώ το θάρρος που παίρνω και δεχτείτε το λιγόλογο γράμμα μου.
Είμαι βαθύτατα συγκινημένος για τον όλως ξεχωριστό, ευγενικό και ανθρώπινο τρόπο που δεχθήκατε την Έλλη και τους άλλους δικούς μου. Είμαι αληθινά βαθύτατα συγκινημένος γιατί αποτελέσατε μιαν εξαίρεση όταν άλλοι ένιωθαν τη σαδιστική ευχαρίστηση καταστρέφοντας την καλλιτεχνική δουλειά μου, σεις δε πασχίσατε να γλιτώσετε ό,τι στάθηκε μπορετό απ’ την καταστροφή. [...]Όση έκπληξη ένιωσα όταν έμαθα τους αληθινούς δράστες της καταστροφής των έργων μου, τόσο η δική σας συμπεριφορά ήρθε να βάλει τη σφραγίδα της ανθρωπιάς. Θα θελα τόσα πολλά να πω, αλλά ελπίζω να μου δοθεί η δυνατότητα [...] να σας συγχαρώ από κοντά για την ευγενική και αληθινά ανθρώπινη στάση σας.
Με εκτίμηση
Μήτσος Κατσικογιάννης»
