ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Γυρνάει τον κόσμο, αναζητώντας πολιτισμούς με ιστορία γύρω από την τέχνη του τατουάζ, και κουβαλάει ως σουβενίρ από κάθε ταξίδι του, φωτογραφικό και ερευνητικό υλικό, αλλά και ανεξίτηλα σημάδια στο κορμί του, που είναι πλέον σαν... χάρτης!
"Έχω δύο ιπτάμενες τίγρεις από τη Μιανμάρ, τατουάζ από το Βόρνεο, την Ταϊλάνδη, από το κράτος των Σαμόα, την Αίγυπτο και την Ιερουσαλήμ, ακόμη και ένα 'μαγικό' εμφύτευμα από έναν βουδιστή μοναχό, ένα μικροσκοπικό χρυσό ραβδάκι στον λαιμό μου" λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο αποκαλούμενος "Travelin' Mick" ο οποίος βρέθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, προσκεκλημένος του Διεθνούς Φεστιβάλ Τατουάζ.
Ο 45χρονος Γερμανός, τα τελευταία 15 χρόνια, έχει φωτογραφήσει και καταγράψει τα τατουάζ σε περισσότερες από 40 εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες σε όλο τον κόσμο, όπως και σε διάφορες συμμορίες ή, ακόμα, ανάμεσα σε οπαδούς ποδοσφαιρικών ομάδων. Αποφεύγει, ωστόσο, τη δημοσιοποίηση του πραγματικού του ονόματος γιατί, όπως χαρακτηριστικά λέει, "αρκετά προβλήματα έχω ως δημοσιογράφος με τις υπηρεσίες μετανάστευσης, ειδικά σε Βιρμανία, Κίνα και ΗΠΑ, χώρες που έχουν ειδικούς περιορισμούς για την είσοδο ξένων δημοσιογράφων".
Ο "Travelin' Mick", ο οποίος σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, Αγγλικά και Ιστορία, ξεκίνησε το "ταξίδι" του το 1999, όταν δούλευε σε ένα κατάστημα τατουάζ στο Κέιπ Τάουν και την περιέργειά του κέντρισαν τα τατουάζ που είχαν μέλη συμμοριών που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή.
"Κατάφερα να τους πάρω συνέντευξη και να τους φωτογραφίσω και με την ενθάρρυνση ενός φίλου μου, έστειλα ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε σε γερμανικό περιοδικό με τατουάζ. Έτσι, ξεκίνησα τα ταξίδια μου, τα οποία χρηματοδοτώ από τις δουλειές μου, ως δημοσιογράφος και φωτογράφος που δημοσιεύονται κυρίως σε εξειδικευμένα περιοδικά" εξηγεί.
Κοινό έδαφος συνεννόησης για ανθρώπους οι οποίοι, "μπορεί να βλέπουν για πρώτη φορά λευκό άνδρα στη ζωή τους", είναι τα τατουάζ που έχει γεμίσει το σώμα του, τα οποία θεωρεί ότι είναι "το καλύτερο σπάσιμο πάγου, αφού ακόμα και όταν συναντάς ανθρώπους που δεν μιλάς την ίδια γλώσσα, αρκεί να κοιτάξεις τις εικόνες στο σώμα του άλλου"!
"Άλλωστε, το κάθε τατουάζ έχει μια ιστορία που συνδέεται μ΄ αυτό" συμπληρώνει.
Πριν ξεκινήσει πάντως τα ταξίδια του, κάνει πάντα μια ενδελεχή έρευνα για τον πολιτισμό και τη φυλή που θέλει να επισκεφθεί, ενώ ο ίδιος διαθέτει μια μεγάλη βιβλιοθήκη για την ιστορία του τατουάζ και πολλά σπάνια βιβλία ανθρωπολογίας που αναφέρονται σε αυτό. Είναι τέτοιο το πάθος του που, όπως λέει, "μια φορά πήγα στις Φιλιππίνες μόνο και μόνο επειδή είχα δει σε ένα βιβλίο μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του 1940, με μια γυναίκα με χαρακτηριστικά τατουάζ".
Ως τον πλέον ενδιαφέροντα πολιτισμό στο τατουάζ ξεχωρίζει τους "Ramanami" στην Ινδία, οι οποίοι είναι θρησκευτική μειονότητα που αποκαλούνται έτσι επειδή λατρεύουν τον θεό "Rama" και κάνουν τατουάζ σε όλο τους το κορμί.
"Πολλοί απ΄ αυτούς δεν ξέρουν ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος στο διπλανό χωριό, δεν έχουν ούτε καν ηλεκτρισμό, δεν είχαν ιδέα τι είμαι, γιατί κάποιοι δεν είχαν ξαναδεί λευκό άνδρα, αλλά με καλοδέχτηκαν χωρίς να κάνουν ούτε μία ερώτηση" διηγείται.
Επωφελούμενος της ευκαιρίας της επίσκεψής του στη χώρα μας, ο "Travelin' Mick" αναζήτησε σε περιοχές της Πίνδου βλάχες με χαρακτηριστικά τατουάζ που είχε δει σε φωτογραφίες, αλλά η έρευνά του απέβη άκαρπη.
"Μάλλον ήταν γυναίκες μεγάλης ηλικίας, που πιθανότατα έχουν πεθάνει και οι νεώτερες δεν ακολουθούν αυτή την παράδοση με το τατουάζ που έχει το σχέδιο ενός σταυρού στο μέτωπο. Ωστόσο, το 2000, σε στρατόπεδο προσφύγων, στο καθολικό 'κομμάτι' της Βοσνίας και στην Κροατία, είχα φωτογραφήσει δύο υπέργηρες με τέτοια τατουάζ, ενώ η μία, που πρέπει να ήταν τότε πάνω από 90 χρονών, είχε πολλά τατουάζ και στα χέρια. Παρόμοια τατουάζ υπάρχουν και στο Κόσοβο και συνηθίζονταν να τα κάνουν οι Ρουμανόβλαχες" διευκρινίζει ο 45χρονος δημοσιογράφος.
Για τον ίδιο, το τατουάζ είναι ένα σημάδι ότι ανήκεις κάπου, ακόμα και στον σύγχρονο κόσμο που η μόδα -κατά κάποιον τρόπο- το έχει επιβάλει.
"Αν το σκεφτείς, δεν έχουν διαφορά τα παραδοσιακά τατουάζ των φυλών από αυτό που έχει, για παράδειγμα, ένα κορίτσι στη Σιγκαπούρη, το οποίο θέλει να δείξει ότι κάπου... ανήκει" λέει.
Όσο για το επόμενο ταξίδι του, σχεδιάζει να ξαναπάει στο Βόρνεο και την Ταϊλάνδη, με στόχο, όπως πάντα, να καταγράψει τις εναπομείνασες παραδοσιακές πρακτικές τατουάζ οι οποίες, "εκφράζουν την ομορφιά και την υπερηφάνεια εθνοτικών ομάδων και παραδοσιακών κοινωνιών που ακόμα φέρουν ειδικά διακριτικά ανάμεσά τους".
