Αν επιβεβαιωθεί η ιστορία του, ο 30χρονος Τζόναταν Ακόστα θα είναι ένας από τους λιγοστούς που κατάφεραν να παραμείνουν για τόσο διάστημα στη ζωή στη ζούγκλα του Αμαζονίου. «Με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι γνώριζα τεχνικές επιβίωσης. Αναγκάστηκα να τρώω έντομα, να πίνω τα ούρα μου, να τρώω σκουλήκια. Μου επιτέθηκαν άγρια ζώα», δήλωσε στο δίκτυο UnitelTV. Η οικογένεια του Ακόστα είχε δηλώσει την εξαφάνισή του στα τέλη Ιανουαρίου. Είχε βγει για κυνήγι με τέσσερις φίλους στο δάσος του Αμαζονίου, αλλά στις 25 Ιανουαρίου χωρίστηκε από την ομάδα του. Ακριβώς έναν μήνα αργότερα, το περασμένο Σάββατο τον βρήκαν συνεργεία έρευνας και διάσωσης. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, τον μισό χρόνο της παραμονής του στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου έβρεχε κι ο 30χρονος χρησιμοποιούσε τις γαλότσες του για να μαζεύει βρόχινο νερό. Αλλά όταν σταμάτησαν οι βροχές, αναγκάστηκε να πίνει τα ούρα του για να μην πεθάνει από τη δίψα. «Παρακαλούσα τον Θεό να βρέξει. Αν δεν είχε βρέξει, δεν θα είχα επιζήσει», είπε. Έχοντας χάσει τον προσανατολισμό του μέσα στο δάσος του Αμαζονίου ο 30χρονος βάδισε κάπου 40 χλμ. προσπαθώντας να βρει ίχνη πολιτισμού, αλλά σύντομα ανακάλυψε ότι έκανε κύκλους. Στη διάρκεια της οδύσσειάς του έχασε κάπου 17 κιλά, ενώ εξαρθρώθηκε ο αστράγαλός του. Εκτεθειμένος στα στοιχεία της Φύσης τις νύχτες, δέχθηκε επιθέσεις από διάφορα ζώα, ενώ τον τσίμπησαν διάφορα πλάσματα. Η αδελφή του, η Μιλάντε Ακόστα, είπε ότι ο αδελφός της αναγκάστηκε να παλέψει με έναν αγριόχοιρο κι ότι ένα τζάγκουαρ παραμόνευε εκεί κοντά.