Ο κ. Κουκουράβας επικαλείται προσωπικούς λόγους όταν μόλις στις 22 Ιανουαρίου, μετά τις τελευταίες αρχαιρεσίες της ΕΣΠΕΘ, αναδείχθηκε ομόφωνα πρόεδρος της Ένωσης. Όπως μεταξύ άλλων σημειώνει στην επιστολή παραίτησης προς τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ «οι λόγοι που με αναγκάζουν να προβώ σε αυτήν την απόφαση είναι ως επί το πλείστο, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, μια απόφαση η οποία είναι οριστική και αμετάκλητη και παρακαλώ όπως γίνει αποδεκτή. Αντιλαμβάνεστε ότι δεν θα μπορούσα να ρισκάρω την οικογένειά μου η οποία με στήριζε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς επίσης να ρισκάρω και το μέλλον της Ε.Σ.ΠΕ.Θ, αφού πλέον δεν θα μπορούσα να αντεπεξέλθω στα καθήκοντά μου, λόγω των υποχρεώσεων που σας προανέφερα.
Δυστυχώς το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπω καταστάσεις που με θλίβουν. Προσπάθησα τις όποιες παιδικές ασθένειες παρουσιάστηκαν στην Ένωση να τις θεραπεύσω ως όφειλα, αλλά κατέστη αδύνατο και δεν είμαι άμοιρος ευθυνών. Γνωρίζω ότι για το κάθε τι που θα πράξει ή δεν θα πράξει η Ένωση, την αποκλειστική ευθύνη τη φέρει ο πρόεδρος.
Με ειλικρίνεια και σεβασμό προς την Ένωση, την οποία αγάπησα και υπηρέτησα ως εθελοντής -και όχι ως συνδικαλιστής με τα προνόμια, οφίτσια και κορώνες όπως κάποιοι επιτείνονται- επί 6 ολόκληρα έτη, θα ήθελα να αποχωρήσω αναγκαστικά σε αυτήν τη φάση, αφού πλέον δεν μπορώ να αντεπεξέλθω στα καθήκοντά μου και να δώσω όσα πρέπει, έτσι ώστε να συνεχίσει η ομαλή λειτουργία του σωματείου, λόγω του ότι είναι πέραν των δυνατοτήτων μου. Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να είμαι η αιτία το σωματείο να έχει μια στάσιμη πορεία, με αποτέλεσμα αυτό να την πάει προς τα πίσω.
Βασικό κριτήριο και πρώτιστο μέλημα μου, ήταν και είναι ο συνάδελφος και η επίλυση των κοινών προβλημάτων του κλάδου. Ενδεχομένως, κάποιοι να έχουν άλλες προτεραιότητες, σκιαμαχώντας με το παρελθόν ή προστρέχοντας σε εξέχοντα προβεβλημένα πρόσωπα για την επίλυση των προσωπικών προβλημάτων, σε κάποιους που δυστυχώς δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα προβλήματα του χώρου είναι κοινά και όχι ατομικά και ότι με λογική «λαφυραγωγίας» δεν προάγεται το συμφέρον του μέσου συναδέλφου, που είναι μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων.
Θα σας γνωρίσω ότι μόνο ο εθελοντισμός -και όχι συνδικαλισμός κατ’ εμέ- μπορεί να προσφέρει πολλά στο χώρο, ανελίσσοντάς μας σαν στελέχη, αφού γίνεται με τόση αγάπη και ανιδιοτέλεια. Για τον ανωτέρω λόγο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο να τροποποιηθεί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και να καταργηθούν τα προκλητικά προνόμια σε επίπεδο πρωτοβάθμιων σωματείων, τα οποία αφορούν στο αμετάθετο αριθμού πέντε μελών εκάστου Δ.Σ. και στον υπολογισμό Χρόνου Διοίκησης ή Ειδικής Υπηρεσίας καθώς και λήψη ειδικών αδειών, για τον πρόεδρο και τον γραμματέα κάθε Ένωσης.
Η συγκεκριμένη ωφελιμιστική συλλογιστική δεν μπορεί να έχει καμία θέση στην προσπάθειά μας και ευτελίζει, υποβαθμίζει και νοθεύει τον χώρο της συλλογικής έκφρασης» καταλήγει ο κ. Κουκουράβας.
