Συγκεκριμένα ο πρόεδρός της κ. Ράλλης Ράλλης Τσιουλάκης, αναφέρει τα εξής: «Με απογοήτευση και προβληματισμό πληροφορηθήκαμε την προσωρινή παραχώρηση της δομής Βόλου (πρώην Κέντρο Στήριξης Αυτιστικών Ατόμων Μαγνησίας) του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Θεσσαλίας, στο Υπουργείο Άμυνας, κατά χρήση και χωρίς ανταλλάγματα, προκειμένου να επισκευαστεί και να στεγάσει προσωρινά, ασυνόδευτα παιδιά.
Η απογοήτευσή μας έγκειται στο γεγονός ότι, επί σειρά ετών όλες οι ηγεσίες των Υπουργείων Υγείας και Εργασίας, στάθηκαν αδύναμες να λειτουργήσουν μία απ΄ τις μεγαλύτερες προνοιακές δομές της χώρας, σκοπός της οποίας ήταν η στήριξη των Αυτιστικών Ατόμων της κεντρικής Ελλάδας.
Ο προβληματισμός μας εδράζεται στο γεγονός πως, ενώ επί σειρά ετών διαπιστώνεται αδυναμία και αδιαφορία των υπευθύνων να λειτουργήσουν την Μονάδα, χρειάστηκε ελάχιστο χρονικό διάστημα, προκειμένου να δρομολογηθεί η χρήση της, για ασυνόδευτα παιδιά.
Με συνοπτικές διαδικασίες, μία απ΄ τις μεγαλύτερες προνοιακές δομές της χώρας, διαγράφηκε από τους σχεδιασμούς του υπουργείου, εξαφανίστηκε απ΄τον προνοιακό χάρτη της χώρας, ματαιώνοντας τις όποιες προσδοκίες απέμειναν στις οικογένειες των παιδιών με αναπηρία, για ενεργοποίηση της Μονάδας μετά από τόσα χρόνια αδράνειας.
Πέραν του συνοπτικού και επείγοντος χαρακτήρα της παραχωρήσεως της Μονάδας, δεν δίνονται απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα όπως:
Η παραχώρηση της Μονάδας αφορά το σύνολό της, ή μέρος αυτής και αν ναι, σε ποιο ποσοστό;
Σε πόσα χρόνια εκτείνεται η προσωρινή παραχώρηση; Η παραχώρηση χωρίς χρονικό προσδιορισμό προσιδιάζει με ‘’ λευκή επιταγή’’.
Η κάλυψη των πάγιων κοστών λειτουργίας θα βαρύνει το ήδη εξαιρετικά επιβαρυμένο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Θεσσαλίας, ή το υπουργείο Άμυνας, ή άλλο φορέα;
Θα εμπλακεί στο όλο εγχείρημα κάποια Μ.Κ.Ο. και αν ναι, ποια είναι αυτή;
Βεβαίως, θα πρέπει να βρεθεί άμεσα η πλέον πρόσφορη και αποτελεσματική λύση για την υποστήριξη των ασυνόδευτων παιδιών, πλην όμως, θα αναμέναμε και την ενεργοποίηση ορισμένου τουλάχιστον τμήματος της Μονάδας, προς όφελος των παιδιών με αναπηρία για τα οποία σχεδιάστηκε και με την παροχή απαντήσεων στα ως άνω διατυπωθέντα ερωτήματα.
Το πρόβλημα της υποστήριξης των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, απαιτεί σοβαρότητα, υπευθυνότητα, μακροχρόνιο σχεδιασμό και παρεμβάσεις και σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται με την χρόνια αδράνεια και αδιαφορία και με το ξεφόρτωμα και την αποποίηση των προβλημάτων μέσω παραχωρήσεων που μοιάζουν με ‘’λευκές επιταγές’’».
