Από τους πολυγραφότερους συγγραφείς, πληθωρικός, πολιτικά ενεργός, ο Βασίλης Βασιλικός σημάδεψε την ιστορία των γραμμάτων του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Κοσμοπολίτης, με κοινωνική συνείδηση και ενεργό δράση στην πολιτική ζωή του τόπου, έγραψε μυθιστορήματα στα οποία καθρεφτίστηκε η μεταπολεμική ελληνική περιπέτεια. Ο Βασίλης Βασιλικός, ένας από τους πλέον μεταφρασμένους Έλληνες συγγραφείς, και τέταρτος πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας συγγραφέας στον κόσμο μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο και Καβάφη, γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Αποφοίτησε από το Λύκειο Καρυωτάκη στην Καβάλα, τη Σχολή Βαλαγιάννη (Θεσσαλονίκη) και το Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια. Στη συνέχεια σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σκηνοθεσία τηλεόρασης στη Δραματική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ (Drama School – SRT) στο Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ της Νεας Υόρκης (ΗΠΑ). Από το 1967 μέχρι το 1994 έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Νέα Υόρκη (τα πρώτα 7 χρόνια εξόριστος από τη χούντα), με ένα τριετές διάλειμμα (1981-1984), κατά το οποίο ανέλαβε καθήκοντα αναπληρωτή γενικού διευθυντή της ΕΡΤ επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου.
Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr.) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), δημοσιογράφος και συγγραφέας. Συνεργάστηκε με τον Νίκο Κούνδουρο στο σενάριο της ταινίας Μικρές Αφροδίτες. Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην UNESCO (1996-2004). Ο Βασίλης Βασιλικός έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, θεατρικά έργα και ποίηση. Υπήρξε, επίσης, μεταφραστής σημαντικών συγγραφέων. Ο Βασίλης Βασιλικός έγραψε, μεταξύ άλλων, το εμβληματικό «Ζ», στο οποίο βασίστηκε και η ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά.
Η ΑΝΝΑ ΒΑΓΕΝΑ
Τη θλίψη της για τον θάνατο εκφράζει με μήνυμά της και η Λαρισαία πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Άννα Βαγενά. Η κ. Βαγενά, ανάμεσα σε άλλα, τονίζει ότι: «Αποχαιρετούμε σήμερα, 30/11/2023, τον Βασίλη Βασιλικό, έναν συγγραφέα που έδωσε φωνή μέσα από τα βιβλία του στα όνειρα, στις ελπίδες, στους αγώνες, στις χαρές και στις λύπες μίας ολόκληρης γενιάς, της γενιάς των Λαμπράκηδων, της γενιάς μου. Για εμένα ό,τι «φεύγει» απ’ αυτή τη γενιά δεν χάνεται, μένει μέσα στην ψυχή μου για να με συντροφεύει για πάντα. Στις δύσκολες μέρες που περνάει σήμερα η αριστερά, ας κρατήσουμε σαν πολύτιμο φυλακτό αυτά τα μικρά κομματάκια μνήμης. Είμαι σίγουρη ότι πολύ σύντομα η αριστερά θα ξαναέρθει στο προσκήνιο δυνατή, όπως τη χρειάζεται σήμερα ο τόπος μας».
