Ο Θεσσαλός πολιτικός έφερε μεταξύ άλλων ως παράδειγμα «το βέτο που θα θέτατε στις συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, αναφορικά με την προστασία των Προϊόντων Ονομασίας Προέλευσης και Γεωγραφικών Ενδείξεων, όπως είναι και η φέτα».
Ο κ. Χαρακόπουλος υποστήριξε ότι «προφανώς και είναι απαράδεκτη η τακτική της ΕΕ να έχει στις συμφωνίες με τρίτες χώρες ΠΟΠ, Προϊόντα Γεωγραφικής Ένδειξης, τριών κατηγοριών. Αυτά που απολαμβάνουν Πλήρη προστασία, αυτά που απολαμβάνουν Μερική προστασία και αυτά που δεν έχουν Καμία προστασία.
Ο πρώην υπουργός επανέλαβε ότι «δεν υπάρχει κανένα ζήτημα εισαγωγής τυριών, που βαφτίζονται φέτα, σε χώρα μέλος της ΕΕ. Εντός της ΕΕ δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ζήτημα -γιατί δημιουργείται πολλές φορές σύγχυση και παραπληροφόρηση.
Οι συμφωνίες αυτές, που επιτυγχάνουν μερική προστασία, προφανώς είναι προτιμότερες από την πλήρη ασυδοσία, που υπάρχει αυτή την ώρα σε τρίτες χώρες, όπου ο καθείς μπορεί να βαπτίζει, όπως θέλει, ότι προϊόν παράγει παραπλανώντας τον καταναλωτή, χρησιμοποιώντας ελληνικά σύμβολα από την ελληνική σημαία μέχρι την Ακρόπολη.
Επιχειρείται, λοιπόν, με αυτές τις συμφωνίες, έστω μια μερική προστασία. Ευχής έργο, θα ήταν να πετύχουμε απόλυτη προστασία, αλλά να έχουμε συναίσθηση και των δεδομένων. Μιλούμε για συμφωνίες της ΕΕ με τρίτες χώρες, όταν και στο εσωτερικό της ΕΕ, υπάρχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα και πολλοί προτάσσουν τα συμφέροντα της αυτοκινητοβιομηχανίας και των διευκολύνσεων εξαγωγών της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα.
Το λέω τούτο, διότι έχω παρακολουθήσει το θέμα στις διασκέψεις της COSAC, των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, και στη Ρίγα της Λετονίας και στη Χάγη, όπου έλαβα τον λόγο. Αυτό που θεωρούμε “μεσοβέζικη” λύση με τον Καναδά, μπορεί να μην το πετύχουμε στη συμφωνία με τις ΗΠΑ.
Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι οι συμφωνίες αυτές να θεωρηθούν “μεικτές”, να χρήζουν, δηλαδή, κύρωσης και από τα Εθνικά Κοινοβούλια. Από τη συμμετοχή μου στις διασκέψεις της COSAC, είδα ότι υπάρχει εύφορο έδαφος από τις αντιδράσεις συναδέλφων από άλλες χώρες. Είναι, λοιπόν, σημαντικό, να προχωρήσουμε σε συμμαχίες με χώρες που έχουν κοινά ενδιαφέροντα με εμάς αλλά και σε μια προσπάθεια πανευρωπαϊκής ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τις συμφωνίες αυτές.
Υπάρχει, ήδη, καθολική αντίδραση σε πολλές χώρες για το γεγονός ότι οι συμφωνίες αυτές γίνονται σε συνθήκες αδιαφάνειας, ελλιπούς ενημέρωσης των Ευρωπαίων πολιτών, και διότι στην TTIP από την πίσω πόρτα ανοίγει το ενδεχόμενο εισαγωγής μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων στην ΕΕ. Για αυτά τα ζητήματα υπάρχει ευαισθητοποίηση, και η κοινή γνώμη είναι ένας μοχλός πίεσης στην ΕΕ, η οποία αντιλαμβάνεται, ότι εκτός από τους αριθμούς και τους γραφειοκράτες υπάρχουν και Ευρωπαίοι πολίτες και το συνειδητοποιεί κάπως αργά, μετά το Brexit, μετά το σοκ που υπέστησαν από το δημοψήφισμα στη Μεγάλη Βρετανία.
Θα κλείσω με μια αναφορά στην κατάσταση που βιώνει η ελληνική αγελαδοτροφία. Τα πράγματα είναι πολύ δυσάρεστα μετά την επέκταση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα. Και γίνονται ακόμη χειρότερα με την αρνητική εξέλιξη που φαίνεται ότι υπάρχει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την αποδοχή του όρου “ελληνικό γιαούρτι”, που θα παράγεται στην Τσεχία».
