Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκαν οι βάσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το αίσθημα που κυριαρχεί πλέον στα παιδιά αυτά είναι διττό. Από τη μια μεριά η ανακούφιση από το έντονο ψυχολογικό βάρος που κουβαλούσαν τα τελευταία χρόνια για το αν θα τα πάνε καλά στις εξετάσεις, ενώ από την άλλη αναδύεται στην επιφάνεια ένας άλλος φόβος που πάντα υπέβοσκε: Εκανα τη σωστή επιλογή; Θα έχω επαγγελματική αποκατάσταση;.
Παράλληλα, αρχίζει η καινούργια σχολική χρονιά και άλλη μία στρεσογόνος περίοδος για τους νέους τελειόφοιτους, οι οποίοι θα προσπαθήσουν και εκείνοι με τη σειρά τους να φτάσουν και να κατακτήσουν τους δικούς στόχους, να αναμετρηθούν με τους δικούς τους φόβους και τελικά να δείξουν τη δική τους δύναμη το επόμενο καλοκαίρι.
Ο ψυχολόγος και συντονιστής του προγράμματος για την εκπαίδευση γονέων «Σκέφτομαι και πράττω» κ. Βασίλης Μανουλάκας μιλώντας στην «ΕτΔ» τονίζει πως πρέπει να βλέπουμε το όλο πρόβλημα σαν ένα σύνολο παραγόντων, όπου κάθε παράγοντας μπορεί να βοηθήσει αλλά και να εμποδίσει την προσπάθεια των παιδιών.
Επίσης, εξηγεί πως το σύνηθες λάθος των γονέων είναι η «παγίδα των δύο άκρων»: «Το ένα άκρο είναι η αδιαφορία, ενώ το άλλο άκρο είναι εκείνοι οι γονείς οι οποίοι στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν παρασύρονται από το δικό τους άγχος με αποτέλεσμα να δημιουργούν άθελά τους περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν». Και συνεχίζει: «Πάντα χρειάζεται μέτρο. Βοηθάμε όσο μπορούμε και όσο έχει ανάγκη το παιδί».
Η εφηβεία είναι μια φάση προσαρμογής. Είναι μια αναπτυξιακή έκρηξη που μαζί με τις σημαντικές αλλαγές επέρχονται και οι ψυχικές και ουσιαστικά η ωριμότητα.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο, η μικροκοινωνία των εφήβων μερικές φορές είναι ιδιαίτερα δύσκολη για να τη διαχειριστούν σωστά οι γονείς. Αυτό μπορεί να επιφέρει την ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων προβλημάτων και να οδηγήσει τα παιδιά στη σωματοποίησή τους παρουσιάζοντας πόνο, ανησυχία, ονυχοφαγία, εξάρσεις θυμού ή αντίθετα να αποσυρθούν, δηλαδή να μην εκφράζονται και να δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν.
Ακόμη, υπογραμμίζει πως επειδή η σημερινή γενιά έχει ζήσει την εφηβεία της μέσα στην κρίση έχει δημιουργηθεί το φαινόμενο να επιλέγεται η ακαδημαϊκή εκπαίδευση κυρίως με βάση την επαγγελματική αποκατάσταση και όχι ουσιαστικά με την προτίμηση και την κλίση στον τομέα που υπάρχει.
Ο κ. Μανουλάκας σημειώνει επίσης ότι «το σύστημα δημιουργεί στα νέα παιδιά τη -μη ρεαλιστική- σκέψη πως στις εισαγωγικές εξετάσεις κρίνεται όλο το μέλλον τους, όμως εν τέλει το μόνο που καταφέρνει είναι να εντείνει τα προβλήματα προσανατολισμού τους».
Κλείνοντας δε τη συζήτηση, συμβουλεύει τα παιδιά να θέσουν τους στόχους τους στο «τώρα» και να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία και τα εφόδια που τους παρέχονται.
Ενώ στους γονείς θυμίζει πως η προσπάθεια είναι των παιδιών και τους παρακινεί να διαπιστώνουν διακριτικά και αποστασιοποιημένα εάν τα παιδιά τους χρειάζονται βοήθεια και σ’ αυτή την περίπτωση να ενεργούν με ηρεμία και ψυχραιμία χωρίς να φτάνουν στα όρια της υπερβολής.
Ραφαέλα Παπαοικονόμου
