Εδώ και κάποιο διάστημα, λοιπόν, «ανεπαισθήτως» (όπως θα έλεγε ο ποιητής) γίνεται μια συστηματική και αδικαιολόγητη προσπάθεια συρρίκνωσης των φιλολογικών μαθημάτων. Συγκεκριμένα:
Πρώτον: οι μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου δεν εξετάζονται πλέον, στις απολυτήριες εξετάσεις, στο μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών. Θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί μία από τις αιτίες που εξηγούν την άγνοια των μαθητών της Α΄ Λυκείου σε βασικές έννοιες γραμματικής και συντακτικού των Αρχαίων Ελληνικών.
Δεύτερον: Στην κατεύθυνση Ανθρωπιστικών Σπουδών της Β΄ Λυκείου εξοβελίστηκαν τα Λατινικά (γλώσσα ενός επίσης μεγάλου πολιτισμού αλλά και βάση πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών, για το ΒΑΚΕ, το περιεχόμενο του οποίου, με μικρές διαφορές, επαναλαμβάνεται σταθερά από τη Γ΄ Γυμνασίου έως τη Γ΄ Λυκείου. Επιπλέον, οι μαθητές, αδυνατώντας να καλύψουν και να εμπεδώσουν την ύλη των Λατινικών στη Γ΄ Λυκείου μόνο, στρέφονται, μοιραία, στη φροντιστηριακή υποστήριξη, ήδη από τη Β΄ Λυκείου.
Τρίτον: Εδώ και δύο χρόνια καταργήθηκε ως εξεταζόμενο στις Πανελλήνιες Εξετάσεις το μάθημα της Λογοτεχνίας που θεωρούμε ότι είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για κάθε μαθητή, πόσο δε μάλλον για μελλοντικούς φοιτητές των ανθρωπιστικών σπουδών.
Τέταρτον: Κείμενα-«διαμάντια» της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, «Επιτάφιος» και «Αντιγόνη» συμπιέζονται στη Β΄ τάξη του Λυκείου σε μια γρήγορη και αβαθή προσέγγισή τους.
Πέμπτον: Πληροφορούμαστε ότι υπάρχει η σκέψη να γίνουν τα Αρχαία Ελληνικά, μάθημα Επιλογής για τη Β΄ Λυκείου.
Έκτον: Το μάθημα της Έκφρασης-Έκθεσης της Γ΄ Λυκείου, μολονότι είναι πανελληνίως εξεταζόμενο, συμπιέζεται σε ένα διδακτικό δίωρο -όπως κάθε μάθημα γενικής παιδείας- με αποτέλεσμα να μην επαρκεί για την ενδελεχή επεξεργασία όλων των θεματικών ενοτήτων.
Όλα τα παραπάνω μας καθιστούν ανήσυχους και -γιατί όχι- καχύποπτους. Σε μια εποχή που είναι αναμφίλεκτη η γλωσσική ένδεια των νέων, η αποχή τους από κάθε επαφή με τη Λογοτεχνία, η ανησυχητική προσήλωσή τους στο διαδίκτυο, αλλά και -σε ευρύτερο πλαίσιο- η απομάκρυνση από ανθρωπιστικά ιδεώδη και αρχές, είναι εύλογη η απορία μας για τις προαναφερθείσες αλλαγές.
Η παθητική -ομολογουμένως- στάση μας έως τώρα απέναντι σ΄ αυτές, σας διαβεβαιώνουμε ότι δε θα μας χαρακτηρίσει στο μέλλον. Στο πλαίσιο της συναδελφικότητας, αφήσαμε ασχολίαστο το γεγονός ότι άλλα μαθήματα διατηρούν ή και διευρύνουν το κύρος τους. Και στη σκέψη, για παράδειγμα, του να γίνουν τα Θρησκευτικά μάθημα Επιλογής, εξανέστησαν η Εκκλησία, οι θεολόγοι και μέρος της κοινωνίας. Μαθήματα όπως η Πολιτική Παιδεία, η Κοινωνιολογία και τα συναφή, τείνουν να αποτελέσουν τον βασικό κορμό του Λυκείου! Ουδόλως υποτιμάμε την αξία τους, αναρωτιόμαστε όμως για τη συντεχνιακή προώθησή τους.
Οι φιλόλογοι, λοιπόν, που αποτελούμε τους δασκάλους τόσων αντικειμένων, τους ακάματους βαθμολογητές τόσων γραπτών σε κάθε τετράμηνο, τους διοργανωτές των περισσότερων σχολικών εορτών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων (γιατί τότε όλοι παραδέχονται : «εσείς ξέρετε καλύτερα») και κυρίως αυτούς που μοχθούν για τη μεταλαμπάδευση όχι μόνο γνώσεων αλλά και δημοκρατικής, ανθρωπιστικής και αισθητικής παιδείας, δε θα παραμείνουμε θεατές στην απαξίωση του έργου μας».
