πρακτική άσκηση δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία και ούτε συμβαίνει για πρώτη φορά, επισημαίνει η ΚΝΕ. «Και πέρσι οι σπουδαστές είχαν έρθει σε πολύ δύσκολη οικονομική θέση περιμένοντας μήνες για να πληρωθούν. Την ίδια ώρα που η πλειοψηφία των παιδιών είναι από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, με πολλές δυσκολίες στο σπίτι, αφού κάποιοι έχουν απλήρωτους ή άνεργους γονείς. Βέβαια κατά τη διάρκεια της πρακτικής, οι σπουδαστές «απλά μαθαίνουν», δεν προσφέρουν τίποτα, όπως λένε. Είναι λοιπόν, εκπαιδευόμενοι και όχι εργαζόμενοι και γι’ αυτό δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε μισθό και ασφάλιση. Η πραγματικότητα όμως τους διαψεύδει. Σήμερα χιλιάδες σπουδαστές δουλεύουν κανονικά ωράρια σε νοσοκομεία, σε αμαξοστάσια και άλλους χώρους. Καλύπτουν πάγιες θέσεις, άσχετες πολλές φορές με την ειδικότητα που σπουδάζουν, με «τζάμπα» εργασία και χωρίς κανένα δικαίωμα. Εκτίθενται σε κινδύνους για τη σωματική τους ακεραιότητα.
Μην ακούς αυτούς που σου λένε να κάνεις κουράγιο, να είσαι φρόνιμος γιατί όταν μάθεις την τέχνη θα εξασφαλίσεις τη ζωή σου. Μην ακούς όσους λένε ότι φταίει ο διπλανός σου που έχει άλλο χρώμα. Για να κάνεις εχθρό σου τον συνάδελφο και φίλο σου τα αφεντικά, τους πραγματικούς εχθρούς. Σε προετοιμάζουν για την εργασιακή ζούγκλα στους τόπους δουλειάς. Θέλουν να είσαι απομονωμένος στην πρακτική, φοβισμένος απέναντι στις επιδιώξεις των αφεντικών, ανοργάνωτος και μακριά από τα σωματεία, το ΠΑΜΕ. Να μην διεκδικείς. Οι απαράδεκτες συνθήκες στην πρακτική με την απλήρωτη δουλειά, τα μεροκάματα χαρτζιλίκι και την ανασφάλιστη δουλειά δεν τελειώνουν με το πτυχίο. Γενικεύονται σε όλους τους εργαζομένους. Όμως κανένας δεν είναι μόνος του. Διεκδικούμε το αυτονόητο. Κόντρα στο σύστημα και την υποταγή, παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Για τη ζωή και το μέλλον που μας ανήκει. Κόντρα στη μιζέρια και τη μοιρολατρία με τις δικές μας αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας».