Το πρώτο θύμα του χουλιγκανισμού μέσα σε γήπεδο ποδοσφαίρου ήταν εδώ στη Λάρισα. Στο Αλκαζάρ σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια έχασε τη ζωή του ο Χαράλαμπος Μπλιώνας. Από το Λουτρό Ελασσόνας ο 29χρονος κατέληξε σε ένα ... λουτρό αίματος άνευ λόγου και αιτίας. Ήταν σε ένα ματς με τον ΠΑΟΚ όταν από τα χέρια ενός οπαδού της φιλοξενούμενης ομάδας έφυγε μια φωτοβολίδα και καρφώθηκε στο λαιμό του άτυχου καθηγητή. Η ιστορία για όλους, λίγο - πολύ γνωστή. Τραγικά γνωστή, που κάποιοι ήλπιζαν πως θα γίνει μάθημα (από το χαμό ενός καθηγητή κιόλας) για τη συνέχεια. Φευ.
Από τότε έως σήμερα φυσικά και δεν άλλαξε τίποτα. Ίσα ίσα. Χειρότερα έγιναν. Η ποδοσφαιρική κατάσταση στη χώρα πέρασε μια σκληρή δεκαετία του ’90. Στα τελευταία χρόνια μάλιστα της μόδας έγιναν τα «ραντεβού», τα βανάκια, εκσυχρονίστηκαν όλα και φυσικά τα όπλα.
Μερικοί πλέον δεν διστάζουν ακόμα και να σπιλώσουν μνήμες αδικοχαμένων έτσι για να πικάρουν τους αντιπάλους. Αυτοί με τη σειρά τους αντιδρούν. Αμφίδρομες καταστάσεις. Κύκλοι αίματος που δεν κλείνουν. Απλά μεγαλώνουν τη διάμετρό τους επικίνδυνα.
Αποφασίσαμε πριν λίγες ημέρες να πάμε στο Λουτρό Ελασσόνας. Το χωριό που έγινε γνωστό λόγω του Χαράλαμπου Μπλιώνα. Θέλαμε να μιλήσουμε με κάποιους συγγενείς του. Να δούμε τι σκέφτονται έπειτα από τόσα χρόνια. Τις απόψεις τους για το ποδόσφαιρο. Να μετρήσουμε το θυμό τους και να δούμε πώς αντιδρά και η επόμενη γενιά του Χαράλαμπου.
Οι γονείς του δεν βρίσκονται στη ζωή. Επισκεφτήκαμε τον αδερφό του Χαράλαμπου, τον κατά έξι χρόνια μεγαλύτερο, Αντώνη Μπλιώνα. Δύσκολα πείστηκε να μιλήσει. Μέρες προσπαθούσαμε να του εξηγήσουμε πως δεν θα τον πιέσουμε να πει πράγματα που δεν θέλει. Πονάει άλλωστε ακόμα και τώρα. Έτσι δέχθηκε.
Στις πρώτες κουβέντες του μας είπε την άποψή για τη μεγάλη έξαρση της βίας τελευταία και χωρίς να διστάσει έριξε ευθύνες. «Φταίνε αυτοί οι «στρατοί», οι χούλιγκανς. Τους βάζουν εισιτήρια οι ομάδες, τους ταΐζουν, τους ποτίζουν και τους αφήνουν ανεξέλεγκτους να κάνουν ότι θέλουν. Αυτά όμως έχουν και συνέπειες που είναι τραγικές ορισμένες φορές».
Αμέσως η κουβέντα πήγε στον Χαράλαμπο. Τον μικρότερο αδερφό της οικογένειας. Όλοι δούλευαν για να σπουδάσει ο μικρός τότε. Έτσι ήταν οι αγροτικές οικογένειες. «Ο Χαράλαμπος είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα να διδάσκει στην Αθήνα. Άρχισε να ετοιμάζεται για τον αρραβώνα του, με μια κοπέλα από την Καβάλα. Ξεκινούσε να βάζει σε μια σειρά που λέμε στη ζωή του» ξεκίνησε και στη συνέχεια μας είπε πώς έφτασε στο Αλκαζάρ: «Πήγε στο Μακρυχώρι να δει τους γονείς μας, που βρισκόταν εκεί για κάποιους συγγενείς, εκείνες της ημέρες. Το πρωί της 26ης Οκτωβρίου κατέβηκε στην Λάρισα με ταξί να πάρει το λεοφωρείο για την Αθήνα. Δεν πρόλαβε όμως και το επόμενο ήταν πολλές ώρες αργότερα και έτσι αποφάσισε να πάει στο Αλκαζάρ».
-Ασχολιόταν γενικά με το ποδόσφαιρο;
*Ήταν ενημερωμένος αλλά δεν ασχολιόταν ιδιαίτερα. Απλά έτυχε να το αποφασίσει εκείνη την ημέρα. Αυτός που ασχολιόταν με τη μπάλα ήταν ο άλλος ο αδερφός μου, ο Θωμάς.
-Πώς το ζήσατε το γεγονός. Θυμάστε;
*Αυτά δεν ξεχνιούνται. Ήμουν στα Φάρσαλα με τη γυναίκα μου, γιατί δούλευα στα βαμβάκια. Με τα παιδιά που δούλευα εκεί ακούγαμε σε ένα ραδιοφωνάκι τα όσα είχαν συμβεί στο γήπεδο το μεσημέρι. Στην αρχή το όνομα δεν το είπαν σωστά. Έλεγαν Μηλιώνας και δεν έδωσα σημασία ιδιαίτερη καθώς ήμουν και πιο πίσω, μακριά από το ραδιοφωνάκι. Στη συνέχεια όμως διευκρίνισαν τα στοιχεία και δεν το πίστευα. Ήξερα πως ήταν στη Λάρισα. Αμέσως έφυγα με έναν ξαδερφό μου και πήγα στο νοσοκομείο. Με ρώτησε μάλιστα «έχεις κουράγιο να μπεις στο νεκροτομείο;» και του απάντησα πως φυσικά και έχω. Μπήκα και εκείνο που θυμάμαι είναι πως το είχαν σε ένα σημείο γυμνό και επικρατούσε μια ακαταστασία που με ενόχλησε. Δεν μπορώ να στο εξηγήσω… Τον πήραμε και πήγαμε στο χωριό.
-Βλέπετε ποδόσφαιρο;
* Θα σου πω κάτι. Κάθε φορά που ακούω ότι γίνονται φασαρίες στα γήπεδα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Τρελαίνομαι. Σπάνια όταν δείχνει στο καφενείο ξένα πρωταθλήματα μπορεί και να κάτσω να παρακολουθήσω λίγο. Από κει και πέρα τίποτα.
-Έχετε τέσσερα παιδιά. Όσα είχαν και οι γονείς σας. Αν σας έλεγε τώρα κάποιο παιδί να πάει να παρακολουθήσει σαν φίλαθλος έναν ποδοσφαιρικό αγώνα…
*Ούτε απ΄ έξω να περάσουν αγόρι μου. Ούτε απ΄ έξω.
Εκείνη την ώρα έφερε τους καφέδες η γυναίκα του η κ. Δέσποινα. Όταν έγινε το συμβάν το 1986 το έζησε έντονα έχοντας και τα τέσσερα παιδιά της δίπλα της. Τη ρωτήσαμε να μας πει κάτι και έφτασε σε μια σύγκριση που ήταν η εξής: «Να ξέρεις και κάτι. Μεγάλη σημασία έχει πως εκείνον που έριξε τη φωτοβολίδα, τον υποστήριξε η ομάδα του. Τον έκρυβαν συνεχώς από το δικαστήριο. Πλήρωσαν γι΄ αυτόν και βγήκε από τη φυλακή αργότερα. Η ΑΕΛ τότε δεν πρόσφερε κάτι. Ούτε δικηγόρο ρε παιδί μου. Ο μόνος που έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον ήταν ο Γκμοχ. Ίσως γιατί ήταν από το εξωτερικό και όλο αυτό του φάνηκε εξωπραγματικό».
ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΑΛΚΑΖΑΡ…
Παρόντες στην κουβέντα μας και τα δύο (από τα τέσσερα) παιδιά της οικογένειας του Αντώνη Μπλιώνα. Ο 27χρονος Θοδωρής και ο 30χρονος Δημήτρης. Έχουν δει όλα τα αποκόμματα των εφημερίδων και αρκετά βίντεο στο Youtube. Έχουν ακούσει όλες τις ιστορίες από πρώτο χέρι.
«Μια φορά σε μια πόλη της Βορείου Ελλάδας» θυμάται ο Δημήτρης «σε μια γνωριμία μου με έναν οπαδό του ΠΑΟΚ ακούγοντας το επίθετό μου αυτός, με ρώτησε: αυτόν που «φάγαμε» τι τον έχεις;. Τότε ήταν που ένιωσα μεγάλη οργή. Γενικά όμως δεν το βλέπω έτσι. Ήταν ένα περιστατικό που πόνεσε την οικογένειά μου αλλά δυστυχώς δεν δίδαξε τους υπόλοιπους όπως έπρεπε να συμβεί. Τι άλλαξε επί της ουσίας; Τίποτα. Χειρότερα γίνονται μέσα και έξω από τα γήπεδα».
Δίπλα του ο Θοδωρής. Πρώην ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής που τώρα ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Τον ρωτήσαμε αν έχει πάει ποτέ στο Αλκαζάρ «Όχι ποτέ» μας απάντησε και συνέχισε «το αποφεύγω, όπως αποφεύγω να έχω σχέσεις με «κολλημένους» οπαδούς. Δεν μπορώ να κατανοήσω τη συμπεριφορά τους. Αλλά θα μου πεις πως εδώ βλέπεις γονείς να βάφουν οπαδικά τα παιδιά τους από τη μέρα που γεννιούνται. Τι περιμένεις; Πώς να αντιδράσουν αυτά τα παιδιά μόλις μεγαλώσουν;».
Και μια τραγική ειρωνεία για φινάλε. Ο Παναγιώτης Μπλιώνας, γιος του Αντώνη και ανιψιός του αδικοχαμένου Χαράλαμπου είναι αστυνομικός και τις περισσότερες φορές βρίσκεται για λόγους ασφαλείας στο γήπεδο της Τούμπας για τους αγώνες του ΠΑΟΚ. Πώς τα φέρνει η ζωή…
