Του Σωτ. Κέλλα
Το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής στη Λάρισα είναι σχεδόν άγνωστο και υπάρχει χάρη στο έργο και κυρίως το μεράκι ενός γυμναστή, του Θωμά Γρυπάρη, που το καλλιεργεί για λογαριασμό του Φιλαθλητικού. Παρά τις αντίξοες συνθήκες που υπάρχουν για την προώθησή του αφού δεν υπάρχει προπονητικός χώρος (οι αθλητές αναγκάζονται να πηγαίνουν για προπόνηση και αγώνες σε Θεσσαλονίκη και Βόλο)καταφέρνει και έχει διακρίσεις σε πανελλήνιο επίπεδο.
Η τελευταία όμως που πέτυχε ο νεαρός αθλητής του συλλόγου για λογαριασμό του 12ου Γυμνασίου Θεόφιλος Μάνος ήταν κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Συγκεκριμένα αποδείχθηκε ο Θεόφιλος φίλος των διακρίσεων και έκανε άλμα που έφθασε μέχρι τη Βραζιλία. Στο σχολικό πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής που έγινε φέτος για πρώτη φορά μετά από τέσσερα χρόνια (παράλληλα για πρώτη φορά στη ιστορία των σχολικών αγώνων έγινε και πανελλήνιο πρωτάθλημα ρυθμικής γυμναστικής) κατάφερε και κατέκτησε την 5η θέση πιάνοντας το υψηλό όριο για πρόκριση στο παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα στην Μπραζίλια την πρωτεύουσα της Βραζιλίας που θα γίνει από 27 Νοεμβρίου έως 4 Δεκεμβρίου.
Με τον μαθητή της Β΄ Λυκείου που θα εκπροσωπήσει τον λαρισινό σχολικό αθλητισμό στη Βραζιλία είχαμε μια συζήτηση αρχικά για την επιτυχία του αλλά στη συνέχεια για τις σχέσεις σχολικού αθλητισμού και εκπαίδευσης που δείχνουν να είναι οργής και όχι στοργής αφού το επιβαρημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα διώχνει τα παιδιά από τον αθλητισμό.
Αρχικά για την επιτυχία του τόνισε: «Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω μια σημαντική διάκριση αφού και σε πανελλήνια πρωταθλήματα το κατάφερα. Είχα έρθει 1ος στο άλμα στο πανελλήνιο παίδων, 2ος στους κρίκους εφήβων, 3ος στο άλμα εφήβων, 3ος στο δίζυγο εφήβων ενώ δυο χρονιές πήρα πρώτη θέση στο ομαδικό. Από τότε που είχαν κοπεί οι διακρίσεις μέσω του αθλητισμού είχα δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στα μαθήματα αφού δεν υπήρχε αθλητικό κίνητρο. Ο αγώνας για πρόκριση στο παγκόσμιο σχολικό ήταν ένα κίνητρο. Δύσκολος ο αγώνας αφού έπρεπε να πιάσω όριο στο σύνθετο ατομικό με 67,5 βαθμούς, όριο αρκετά υψηλό. Τα κατάφερα και μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση»
*Και ο στόχος στη Βραζιλία;
«Θεωρώ τιμή και δικαίωση ότι προκρίθηκα για τη Βραζιλία. Ήταν οι κόποι όλων των χρόνων και μια δικαίωση για το σύλλογό μου αλλά και τον προπονητή μου Θωμά Γρυπάρη που τους ευχαριστώ. Όπως και την οικογένειά μου που έτρεχε από πόλη σε όλη και από γήπεδο σε γήπεδο για να κάνω προπόνηση. Τώρα ό,τι θέση και να πάρω είναι μια επιτυχία, ενώ στις ασκήσεις εδάφους έχω στόχο για μια θέση στην οκτάδα».
*Τελικά και μόρια πήρες για εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ (σ.σ. είναι και από τους αριστούχους μαθητές) και διάκριση στο σχολικό σε ένα άθλημα που δεν είναι διαδομένο ειδικά στη Λάρισα. Πώς εξηγείς την τρέλα για το ποδόσφαιρο που υπάρχει;
«Νομίζω ότι κάνουν λάθος και οι γονείς και τα παιδιά. Νομίζουν όλοι ότι θα γίνουν Μέσι ή Ρονάλντο αλλά οι περισσότεροι τελικά διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να έχουν μια καλή ποδοσφαιρική καριέρα. Κάποιοι συμμαθητές μου θα μπορούσαν να είχαν διαπρέψει στον στίβο, στην πάλη, στη γυμναστική αλλά δεν ακολουθούν το ατομικό άθλημα. Θα ήταν πολλαπλά κερδισμένοι. Το μόνο πιστεύω που μπορεί να έλκει κάποιον στο ποδόσφαιρο είναι ότι μπορεί να παίξει οπουδήποτε αντίθετα με την ενόργανη παράδειγμα γυμναστική που χρειάζεσαι όργανα και ειδικό χώρο προπόνησης. Αυτό είναι το μειονέκτημα των ατομικών αθλημάτων. Αλλά με θέληση και στήριξη οικογενειακή μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα αφού στο ποδόσφαιρο από εκατό άτομα θα επιβιώσουν δύο ή τρία. Είναι θέμα φιλοσοφίας. Αφήστε που κανένας δεν προσέχει τον σωματότυπό του για να ξέρει και τι άθλημα θα κάνει…»
*Πώς μπορεί να συνδυαστεί ο σχολικός αθλητισμός με την εκπαίδευση με το βαρύ πρόγραμμα που υπάρχει;
«Τρομερά δύσκολο… Δυστυχώς τα περισσότερα παιδιά σταματούν κάθε επαφή με τον αθλητισμό στη Β Λυκείου για να προετοιμαστούν για τις εξετάσεις της Γ΄ Λυκείου. Βαρύ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Υπερβολικά βαρύ που θέλει μεγάλες θυσίες για να ανταπεξέλθει και στα δύο. Επτά ώρες σχολείο την ημέρα, διάβασμα τουλάχιστον τρεις ώρες αν προσθέσουμε και κάποια φροντιστήρια ξένων γλωσσών τότε ζήτημα να σου μένει λίγος χρόνος για αθλητισμό ή ξεκούραση. Και μόνο στα λόγια ισχύει το «νους υγιής εν σώματι υγιή» αφού δεν εφαρμόζεται στην πράξη. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια.
Και τώρα τα περισσότερα παιδιά θα σταματούν τον αθλητισμό στο Γυμνάσιο αφού ο βαθμός της Α΄ Λυκείου είναι κριτήριο εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Τι να πω, πρέπει οι αρμόδιοι να τα ξαναδούνε… Η άθληση είναι χρήσιμη στην υγεία. Δεν μπορεί να μιλάνε για μαζικό αθλητισμό και για τα κέρδη του αθλητισμού για τη ζωή των ανθρώπων και σχεδόν ένα παιδί από Γ΄ Γυμνασίου να μην μπορεί να έχει επαφή με τον αθλητισμό με εξαίρεση κάποιες ώρες γυμναστικής στο σχολείο του. Αθλητισμός και μουσική ήταν βασικά μαθήματα της εκπαίδευσης των αρχαίων Ελλήνων που εμείς οι νεότεροι δεν τα ακολουθούμε».
*Εσύ τώρα είσαι Β΄ Λυκείου, θα συνεχίσεις να ασχολείσαι με τον αθλητισμό;
«Θα ασχολούμαι μόνο από χόμπι. Ίσως λίγο περισσότερο αν περάσω σε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα και πλέον όπως είδαμε και με τον Τσολακίδη έχει ανέβει το όριο ηλικίας των αθλητών που ασχολούνται σε υψηλό επίπεδο με το άθλημα. Και μεταθέτω μετά την προσπάθεια για την εισαγωγή μου στα ΑΕΙ-ΤΕΙ την πιο ενεργή ενασχόλησή μου με την ενόργανη γυμναστική που βοηθάει για καλό σώμα, πειθαρχία και γενικά ο αθλητισμός λειτουργεί ως το καλύτερο αγχολυτικό για όλες τις δύσκολες καταστάσεις του ανθρώπου».
Ο μαθητής Θεόφιλος Μάνος έκανε ένα άλμα που έφθασε μέχρι τη... Βραζιλία και μακάρι να γίνουν και άλλα άλματα στον λαρισινό σχολικό αθλητισμό.
