Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στα τελευταία χρόνια της κατοχής από τη Νίκη Πλάκας.
Στον Ολυμπιακό πήγε το 1946, όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 1958. Η Δόξα Πειραιά ήταν ο επόμενος σταθμός και ο τελευταίος της καριέρας, όπου έπειτα από έναν χρόνο, το 1959, κρέμασε τα παπούτσια.
Αγωνίστηκε με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας 16 φορές και σημείωσε τέσσερα γκολ την τετραετία 1951-1955, ενώ μετά από έναν αγώνα της Ελλάδας με την Τουρκία τού κόλλησαν το παρατσούκλι «Λορέντζο».
Αφού αποσύρθηκε από τη δράση, συνέχισε να δραστηριοποιείται στο ποδόσφαιρο ως προπονητής στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού, ενώ εργάστηκε κι ως υπηρεσιακός τεχνικός στην πρώτη ομάδα το 1971 και το 1975. Διετέλεσε, επίσης, πρόεδρος του Συνδέσμου Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού.
Να σημειωθεί πως βρέθηκε στην τεχνική ηγεσία αρκετών συλλόγων, όπως στους Κάδμο Θηβών και Εθνικό Αστέρα, τους οποίους και οδήγησε για πρώτη φορά από το τοπικό στη Β’ Εθνική το 1962-63 και 1964-65 αντίστοιχα.
Την περίοδο 1980-81 οδήγησε τον Παναιγιάλειο μέχρι τον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Επίσης, εργάστηκε, μεταξύ άλλων, στους Φωστήρα, Βύζαντα Μεγάρων, Α.Ο. Χαλκίδα, Ηλυσιακό, Ατρόμητο Αθηνών, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Α.Ο. Τρίκαλα κ.ά.