Ο πολυβραβευμένος Σωτήρης Ευαγγέλου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Τύρναβο, έχει θητεύσει στις μεγαλύτερες κουζίνες του κόσμου και πια διευθύνει μια μπριγκέτα 35 ατόμων στο Salonica Restaurant-Bar, το εστιατόριο του ξενοδοχείου. Έχοντας μαθητεύσει στη σχολή τού πολλαπλά τριάστερου Αλέν Ντουκάς, μίας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας γαστρονομίας, αλλά και διευθύνοντας εμβληματικές κουζίνες σε όλο τον κόσμο, έχει διαμορφώσει τη νέα γαστρονομική ταυτότητα του εστιατορίου του Makedonia Palace, εισάγοντας γεύσεις όπως γίδα βραστή με τραχανά, ρεβιθάδα με κατσικάκι στη γάστρα και σιγομαγειρεμένη μοσχαρίσια ουρά με κριθαράκι, αγιορείτικη μελιτζανοσαλάτα, χοιρινό με λάχανο και φασόλια, μάγουλα με πουρέ μελιτζάνας, αλλά και carpaccio από λαβράκι ανοιχτής θάλασσας, αυγοτάραχο Μεσολογγίου και πούδρα από το αυγοτάραχο. Η «Ε» βρέθηκε στο φημισμένο ξενοδοχείο και με θέα τον Θερμαϊκό συνομίλησε με τον συντοπίτη σεφ.
Κύριε Ευαγγέλου, τι κάνει ένα φαγητό νόστιμο; «Μα η γνώση και η αγάπη φυσικά» θα απαντήσει αφοπλιστικά, και τα υλικά, θα επιμείνουμε, «Από τους πιο σημαντικούς παράγοντες. Φρέσκα εποχικά υλικά είναι ό,τι καλύτερο. Από εκεί ξεκινάς, μετά είναι η γνώση του μάγειρα και μετά είναι η διάθεσή του και η αγάπη που βάζει για να κάνει το φαγητό. Το πόσο θέλει να βγει ωραίο...». Από τον Τύρναβο σε μερικά από τα μεγαλύτερα εστιατόρια ξενοδοχείων στον κόσμο, ενώ έχετε θητεύσει πλάι στον φημισμένο Αλέν Ντουσέν, μιλήστε μας για σας... «Από μικρός στον Τύρναβο δούλευα στα εστιατόρια της περιοχής, στις ταβέρνες για την ακρίβεια, μου άρεσε αυτή η δουλειά και κάποια στιγμή πήρα την απόφαση να πάω στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων στη Θεσσαλονίκη. Αρχικά το έκανα για βιοποριστικούς λόγους, δεν μπορώ να πω ότι αγαπούσα τη μαγειρική από μικρό παιδί, δεν μπορώ να πω ότι έμαθα να μαγειρεύω από τη γιαγιά μου και τη μάνα μου. Σαφέστατα στο σπίτι μαγείρευαν και έχω εικόνες πολλές, αλλά τη μαγειρική την αγάπησα στη διάρκεια της διαδρομής. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, άρχισα να μαθαίνω πράγματα, να ταξιδεύω, να ανοίγουν οι ορίζοντες, να βλέπω άλλες εικόνες και να αλληλεπιδρώ με άλλες κουλτούρες. Με τον χρόνο αγάπησα αυτό που κάνω. Από κει και πέρα προσπάθησα να το εξελίξω». Κρύβεται λιγάκι Τύρναβος στα διάσημα πιάτα σας; θα τον ρωτήσουμε: «Όσο περνάνε τα χρόνια όλο και πιο πολύ. Όταν κάποιος κάνει κάτι και το φτάνει σε ένα υψηλό επίπεδο προσπαθεί να βάλει και ένα κομμάτι του εαυτού του σ’ αυτό, κι αυτό είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει και σαν άνθρωπο. Όταν κοιτάς πίσω και βλέπεις από πού ξεκίνησες θα βάλεις -θέλοντας και μη- ένα κομμάτι των βιωμάτων σου στο φαγητό και επειδή πραγματικά είναι σαν να μαγειρεύω και για μένα κατά κάποιον τρόπο, είναι λογικό να βάζω και Τύρναβο στα πιάτα μου». Μνήμες φαγητών από τον Τύρναβο; «Πάρα πολλές. Πάντα θα θυμάμαι τον ξυλόφουρνο που είχαμε στην αυλή και φτιάχναμε το ψωμί εκείνα τα χρόνια. Φυσικά θυμάμαι τις πίτες, τα γεμιστά, τα κατσικάκια στη γάστρα. Θα έλεγα ότι έχουμε μία σπουδαία κουζίνα στην περιοχή και αν έρθετε μία Κυριακή μεσημέρι εδώ στο Makedonia Palace θα δείτε ότι αυτή η λαοθάλασσα που κατακλύζει το εστιατόριο του ξενοδοχείου το κάνει για αυτόν τον λόγο: γιατί μέσα από την αυθεντικότητα αναδεικνύεται και η μοναδικότητα των φαγητών. Και σε τελική ανάλυση αυτό είναι που θέλουμε να προσφέρουμε στον πελάτη». Τα γεύματα στο Makedonia Palace κλείνουν συνήθως με παλαιωμένο τσίπουρο Τυρνάβου, Τύρναβος ίσον τσίπουρο θα τον ρωτήσουμε, «Ε βέβαια» θα μας απαντήσει για να συνεχίσει λέγοντας ότι «εμείς στον Τύρναβο μεγαλώσαμε με το τσίπουρο. Όταν βγαίνει κανείς έξω και πίνει καφέ η επόμενη κουβέντα είναι «πάμε για ένα;», αλλά και σε κάθε σπίτι, επειδή ο Τύρναβος έχει αμπέλια και πάρα πολλούς αμπελουργούς που φτιάχνουν δικό τους τσίπουρο, είναι σήμα κατατεθέν για την πόλη του Τυρνάβου». Στα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τα βήματά σας τι θα λέγατε, θα ζητήσουμε να μας πει. «Να ξέρουν ότι δεν υπάρχουν μυστικά, είναι πολύ σκληρή και επίπονη δουλειά. Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία μεγάλη προβολή για τη δουλειά μας και για τους μαγείρους γενικότερα, αλλά πρέπει να ξέρει κανείς ότι είναι σκληρή δουλειά. Πρέπει να την αγαπάει κανείς για να την κάνει και να προσπαθεί μέσα στην καθημερινότητά του να μαθαίνει πράγματα και να προχωράει. Να ψάχνετε, να βλέπει, να ταξιδεύει, να μπαίνει σε κουζίνες άλλες, να παρακολουθεί, να διαβάζει και να ασχολείται μέρα-νύχτα με αυτό γιατί είναι μία δουλειά που όσο την κυνηγάς τόσο προχωράς». Το δικό σας αγαπημένο φαγητό ποιο είναι; «Λόγω δουλειάς, αλλά και λόγω ηλικίας, μπορώ να πω ότι τα τρώω όλα. Γενικά μου αρέσει το φαγητό». Την επισκέπτεστε τη γενέτειρά σας; «Την αγαπώ τη Λάρισα και τον Τύρναβο, αν και δεν έρχομαι τόσο συχνά πια. Βέβαια έχω πάρα πολλούς φίλους από κει...». Τι είναι για σας η μαγειρική, θα τον ρωτήσουμε, «Η ζωή μου» θα απαντήσει χωρίς να το σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο.
Του Θανάση Αραμπατζή
