προσωπικό του δωμάτιο το έχει βάψει «βυσσινί», το χρώμα της αγαπημένης του ΑΕΛ.
Φανατικός οπαδός της ομάδας δηλώνει και το καυχιέται από μικρή ηλικία, αν και γεννημένος στην Κατερίνη και τώρα υπηρετεί στο Μουσικό Σχολείο της Δράμας.
Για το πώς γαλουχήθηκε στην ιδέα της ΑΕΛ μάς αποκαλύπτει: «Γεννήθηκα στη Βροντού Πιερίας και ο πατέρας μου ως στρατιωτικός υπηρετούσε στη Λάρισα στο στρατόπεδο του Μπουγά. Τότε ο φίλος μου Γιώργος Τσουκαρέλας με πήρε και παρακολούθησα από κοντά για πρώτη φορά αγώνα της ΑΕΛ τη σεζόν 2004-05 στο Αλκαζάρ απέναντι στην Καστοριά με σκόρερ τον Παναγιώτη Μπαχράμη και τελικό σκορ 1-0 υπέρ της ομάδας μας. Αυτό ήταν η ΑΕΛ έγινε κομμάτι της ζωής μου γιατί ως γνωστόν κόμμα μπορεί να αλλάξεις, ομάδα ποτέ...».
*Και από τότε κάθε αγωνιστική γήπεδο;
«Ναι σε όποιο γήπεδο και αν παίζει η ομάδα. Όταν έρχομαι από την Κατερίνη ή τη Δράμα για μένα ο αγώνας είναι σαν μια ιεροτελεστία. Ξεκινάμε νωρίς ώστε να πιούμε το καφεδάκι μας, να φάμε το μεσημεριανό μας και να απολαύσουμε την ΑΕΛάρα μας από την προθέρμανση των ποδοσφαιριστών μέχρι και την αποθεραπεία μετά τη λήξη κάθε αγώνα. Έπειτα, όλα αυτά τα χρόνια, ακολουθώ την ομάδα σε εντός και εκτός έδρας αγώνες, βιώνοντας έντονα συναισθήματα τόσο χαράς όπως με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 2007 στο Πανθεσσαλικό, όσο και λύπης με την πτώση της ομάδας μας στη Γ’ Εθνική το 2012-13».
*Υπάρχει κάποιο περιστατικό που θυμάσαι ιδιαίτερα;
«Πώς να μην υπάρχει... Όταν πήγαμε πέρυσι με τον Πετρολούκα Χαλκιά σε περιοδεία στην Αμερική κάναμε και μια συναυλία στη Βοστώνη. Λίγο έλειψε να μην πάω να παίξω μαζί τους γιατί έβλεπα την αναμέτρηση ΑΕΛ-ΑΕΚ 0-0. Η αγωνία της αναμέτρησης με απορρόφησε και πήγα την ώρα που άρχισε η συναυλία. Για μένα η ΑΕΛ δεν είναι απλά μία ομάδα, είναι ιδέα και για μένα ακόμη περισσότερο είναι τρόπος ζωής».
*Αλήθεια πώς αισθάνεται ένας οπαδός που δεν μπορεί λόγω κορονοϊού να δει την ομάδα του;
«Δεν έχεις άλλη επιλογή από την προσαρμογή. Ευτυχώς που τα παιχνίδια είναι τηλεοπτικά και δεν χάνουμε την επαφή με την ομάδα. Σκέφτεστε να αγωνιζόμασταν σε μικρότερη κατηγορία και να μην βλέπαμε την ομάδα ούτε από τον καναπέ; Την εποχή του κορονοϊού αν η ομάδα παίζει σε υψηλή κατηγορία είσαι τυχερός αφού κρατάς την επαφή μαζί της».
***
«Πρώτη φορά σ’ είδα παιδί και στη ζωή μου έβαλες χρώμα βυσσινί» το σύνθημα που τραγουδάνε οι οπαδοί της ΑΕΛ ταιριάζει «γάντι» στον Παναγιώτη Σάκκουλα που το έχει κάνει πράξη...
Του Σωτ. Κέλλα
