Φυλακισμένος, σε στρατόπεδο προσφύγων της Ταϊλάνδης, στα σύνορα της Μιανμάρ (Βιρμανία έως το 1989), ο 10χρονος Κλέρ έπαιζε ποδόσφαιρο με γυμνά πόδια, κάνοντας όνειρα μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του, για μία νέα ζωή κάπου αλλού. Οπουδήποτε θα υπήρχε ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Η μακρά λίστα των πιθανών προορισμών, ποτέ δεν περιελάμβανε το Σέφιλντ, την πόλη στον αγγλικό Βορρά, κάποτε με πανίσχυρη βιομηχανία, έως τη μείωση των χαλυβουργιών στη δεκαετία του 1980, που έγινε ένα ευπρόσδεκτο σπίτι, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του ποδοσφαίρου.
Μετά από τέσσερα χρόνια παραμονής του στην Αγγλία, ο Κλερ με σκληρή δουλειά ανέδειξε τα προσόντα του, "αναγκάζοντας" τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ομάδα τρίτης κατηγορίας, να του δώσει μία ευκαιρία στις ακαδημίες της.
Τώρα, 18 χρονών πλέον, κρατώντας στα χέρια του το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την τέσσερις φορές Κυπελλούχο Αγγλίας και πρωταθλήτρια το 1898, ο Κλερ επιτρέπει στον εαυτό του να ονειρεύεται και πάλι.
Ο Κλερ είναι ένας ικανότατος εξτρέμ και θα παίξει στην ομάδων κάτω των 21 ετών της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ την προσεχή σεζόν, πιέζοντας για συμμετοχές στην πρώτη ομάδα, που έφτασε στα ημιτελικά του League Cup την περασμένη περίοδο, αλλά απέτυχε να ανέβει στην δεύτερη κατηγορία.
Γεννημένος στον προσφυγικό καταυλισμό, εκείνος και η οικογένειά του, της εθνικότητας Κάρενς, μίας μειονότητας που αντιμετωπίζει καταπίεση στη Μιανμάρ, μετρούσε αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες να κινηθεί προς την Αυστραλία και είχε αρχίσει να συμβιβάζεται πως δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει από το καταθλιπτικό περιβάλλον του στρατοπέδου.
Ανίκανος να μιλήσει την γλώσσα, ο Κλερ επέλεξε να επικοινωνήσει μέσω του ποδοσφαίρου, παίρνοντας μέρος σε αγώνες για σχολικές ομάδες και παιχνίδια πρωταθλημάτων την Κυριακή. Φίλοι μίλησαν στον Κλερ για την ποδοσφαιρική ένωση κατά του ρατσισμού. Εκεί γνώρισε την συμπαράσταση και τη βοήθεια του Κιλ Γουόκερ, που με την σειρά του εντυπωσιάστηκε από τα προσόντα και την θέληση του μικρού μετανάστη.
Δύο δοκιμαστικές προσπάθειες στη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, όπου επίσης ξεκίνησε ο Γουόκερ, ήρθαν και έφυγαν, πριν ο Κλερ τελικά στην τρίτη καταφέρει να εντυπωσιάσει τους προπονητές.
Ο Κλερ, που πλέον τώρα κατέχει το βρετανικό διαβατήριο, γύρισε το 2012 πίσω στην Ταϊλάνδη για να επισκεφτεί οικογένεια και φίλους σε ένα προσφυγικό καταυλισμό, ένα σπίτι για 13.000 ανθρώπους. Είναι ευτυχισμένος που κατάφερε να κουβαλήσει με επιτυχία ολόκληρο το βάρος των προσδοκιών για όλους τους ανθρώπους.
