Του Κ. Γκιάστα
Μπορεί να είναι μόδα πλέον αλλά τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν έτσι. Το ποδήλατο δεν ήταν πάντα για όλους και πόσο μάλιστα όταν αναφερόμαστε στην αγωνιστική ποδηλασία. Το φύλο έπαιζε ρόλο. Για τους άνδρες ήταν πάντα φυσιολογικό. Όχι όμως και για τις γυναίκες. Αυτήν είναι και η αιτία του συγκεκριμένου ρεπορτάζ.
Στη Λάρισα λίγο πριν έρθει το 1990 ένα νεαρό κορίτσι τότε, είχε ένα όνειρο να πάρει το ποδήλατό της και να φτάσει ψηλά. Πέρασε δύσκολα, ήρθε αντιμέτωπη με σκληρές κριτικές αλλά τα κατάφερε. Έγινε πρωταθλήτρια και τώρα πολλά χρόνια μετά τα θυμάται με νοσταλγία για λογαριασμό της «Ε».
Η Όλγα Γαντζούδη από πολύ μικρή ξεκίνησε τον αθλητισμό. Βρέθηκε στον στίβο του Σταδίου Αλκαζάρ «ήμουν αθλήτρια του ΓΣΛ στις μεγάλες αποστάσεις» ωστόσο δεν ήξερε να κάνει ποδήλατο και επιχείρησε να μάθει το καλοκαίρι που ετοιμαζόταν για την Γ΄ Γυμνασίου «άργησα αλλά όταν ξεκίνησα μετά δεν σταματούσα» παρατηρεί η ίδια.
Δύο χρόνια έπειτα πήρε μέρος στους ποδηλατικούς αγώνες του Δήμου Λάρισας όταν η διαδρομή ήταν μέχρι και τον Αμπελώνα και πίσω. «Τότε βγήκα 3η και αμέσως κάποιοι με πλησίασαν. Πήγα μεταγραφή στη Νέα Ιωνία της Αθήνας που είχε καλό ομαδικό. Με 9 μήνες προπόνηση έκανα ρεκόρ».
Από την περίοδο 1990-1996 είχε πολλές επιτυχίες. Αναδείχθηκε δύο φορές πρωταθλήτρια Ελλάδας σε ομαδικό και ατομικό, 3η θέση στο Βαλκανικό πρωτάθλημα και συμμετοχή στο Πανευρωπαϊκό. Μάλιστα ακόμα και σήμερα διατηρεί ένα πανελλήνιο ρεκόρ στα 70 χιλιόμετρα. «Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 2.15’ και εγώ το σπάω στην Τρίπολη με 1.50’. Θεωρείται ο καλύτερος χρόνος όλων των εποχών. Έγινε το 1990 στην Τρίπολη. Επειδή κάθε χρόνο αλλάζει η διαδρομή και δεν μπορεί να μετρηθεί στα ίδια επίπεδα το παρατηρήσαμε όταν ξανάγινε στην Τρίπολη μετά από 3 χρόνια. Τραυματίστηκα και περίμενα να δω το ρεκόρ μου αν θα σπάσει αλλά η νικήτρια έκανε 2.01’».
Και αν στο αγωνιστικό επίπεδο τα πήγαινε καλά δεν ήταν όλα πάντα ρόδινα «ο κόσμος σε κοιτούσε περίεργα. Η γυναίκα και το ποδήλατο το αγωνιστικό ήταν κάτι το παράξενο στην Ελλάδα πόσο μάλιστα για την πόλη της Λάρισας.
«Υπήρχαν ελάχιστες κοπέλες. Ήταν ένα άθλημα που κυρίως έκαναν οι άνδρες αλλά εγώ ήμουν πολύ πεισματάρα και ήθελα να τα καταφέρω. Το ποδήλατο το αγάπησα πολύ. Αν δεν είχα τους γονείς μου να με στηρίξουν ηθικά και οικονομικά δεν ξέρω αν θα συνέχιζα και αν συνέχιζα μέχρι πού θα έφτανα» υπογραμμίζει και συνεχίζει με τις αναμνήσεις και τις συγκρίσεις «το τώρα δεν έχει καμία σχέση με το τότε. Θυμάμαι πήγαμε στην Ουγγαρία για διεθνείς αγώνες με τα αυτοκίνητα και φτάσαμε νύχτα χωρίς να προλάβουμε τον αγώνα.
Μια άλλη φορά ετοιμαζόμασταν για την Ιταλία και την προετοιμασία. Όμως λίγο πριν φύγουμε μας είπαν πως δεν θα πάμε γιατί τα λίγα χρήματα που είχαν θα τα έδιναν στους έφηβους να πάνε στο παγκόσμιο».
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ
Όλα αυτά τα χρόνια η Όλγα Γαντζούδη δεν είχε υλικά οφέλη. Παρά μόνον ηθικά. Ώσπου «το 1999 με καλούν να πάρω μέρος στον Εύαθλο αγώνα mountain bike στην Κόνιτσα. Κατακτώ την 3η θέση και για πρώτη φορά έπιασα χρήματα στα χέρια μου. Ήταν τότε που οι καταστάσεις άρχισαν να αλλάζουν και να μπαίνουν οι χορηγοί. Έλα όμως που τότε εγώ σταματούσα…» παρατηρεί και συνεχίζει «δεν έχω παράπονο όμως γιατί ο πρωταθλητισμός με βοήθησε να έχω στόχους και πρόγραμμα. Με βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Μου άνοιξε πόρτες για τον επαγγελματικό τομέα. Μπορεί χρήματα να μην πήρα αλλά βγήκα κερδισμένη από την ποδηλασία».
Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η… ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΑΦΓΑΝΙΚΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
Η αγωνιστική ποδηλασία περιλαμβάνει αρκετά αγωνίσματα, αρκετά εκ των οποίων είναι ή υπήρξαν αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Η αγωνιστική ποδηλασία διαιρείται επίσημα σε: Δρόμου, Πίστας (Ταχύτητα, Χρονομέτρηση, Καταδίωξη, Αγώνας Πόντων, Μάντισον, Σκρατς κ.α), Ορεινή Ποδηλασία (Κρος Κάντρυ, Μαραθώνιοι, Κατάβαση, Τετραπλό 4Χ), χωμάτινο ΒΜΧ, Συκλοκρός (CX), Τράιαλ και καλλιτεχνική ποδηλασία.
Στην Ελλάδα, η ποδηλασία ξεκίνησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Μάλιστα, στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες (1896), η Ελλάδα κατέκτησε μεταξύ άλλων χρυσό μετάλλιο στην Ποδηλασία Δρόμου, με τον Αριστείδη Κωνσταντινίδη.
Σύμφωνα με την Ελληνική Ομοσπονδία μάλιστα, σημαντικότερος, σύγχρονος Ελληνας ποδηλάτης είναι ο Κανέλλος Κανελλόπουλος. Επίσης, μεγάλος ποδηλάτης ο οποίος υπήρξε και αναμορφωτής του αθλήματος στην Ελλάδα ήταν ο Ηλίας Κελεσίδης. Στην σύγχρονη εποχή οι σημαντικότεροι Έλληνες αθλητές της Ποδηλασίας είναι οι Χρήστος Βολικάκης, Γιάννης Ταμουρίδης και Περικλής Ηλίας αμφότεροι με μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα.
Το άθλημα καλλιεργείται σήμερα επίσημα από 80 περίπου σωματεία σε όλη την Ελλάδα. Και αν στην Ελλάδα είχαν το δικαίωμα αλλά δεν το χρησιμοποίησαν οι γυναίκες σε μεγάλο βαθμό, στο Αφγανιστάν τα πράγματα είναι διαφορετικά για την γυναικεία ποδηλασία. Μάλιστα το ”Afghan Cycles” είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους αφιερωμένο στην εθνική ομάδα ποδηλασίας γυναικών του Αφγανιστάν. ”Το ποδήλατο έχει προσφέρει περισσότερα από οτιδήποτε άλλο στην ανεξαρτητοποίηση των γυναικών στο Αφγανιστάν. Δίνει στις γυναίκες ένα αίσθημα ελευθερίας και αυτοδυναμίας. Τη στιγμή που ανεβαίνει στην σέλα της και μέχρι να κατέβει γνωρίζει ότι δεν μπορεί να τη βλάψει κανένας.”
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τις πρώτες γυναίκες που οδηγούν ποδήλατα στη χώρα, σπάζοντας αργά και δυναμικά τα κοινωνικά και φυλετικά εμπόδια, και εντοπίζει 4 από τις 12 ποδηλάτισσες τις οποίες και ακολουθεί στη ζωή τους μαζί και μακριά από το ποδήλατο τους.
