Αλλά η ιστορία του λαρισινού ποδοσφαίρου ξεκινάει πριν τον 1964, για άλλους το 1930 και για άλλους ακόμα πιο παλιά. Ένα μέρος του «κουβαριού» του λαρισινού ποδοσφαίρου της προ-ΑΕΛ εποχής ξετυλίχθηκε στην προχθεσινή εκδήλωση του Ηρακλή Λάρισας με τίτλο «Θυμόμαστε, Τιμούμε, Γιορτάζουμε» που έγινε στη Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας που έφθασε μέχρι τη συγχώνευση των λαρισινών ομάδων της εποχής για τη δημιουργία της ΑΕΛ.
Μια συγχώνευση που όπως μας είπε ένας παλιός λάτρης του λαρισινού ποδοσφαίρου, ο Λάκης Πέρπερας, ήταν παράδειγμα προς μίμηση για όλη την Ελλάδας καθώς οι ομάδες δεν ξεπέρασαν αθλητικές διαφορές αλλά και πολιτικές. Μας λέει «Ήταν μια περίοδος δύσκολη καθώς η μόνη ομάδα της Λάρισας στη Β' εθνική το 1964 ήταν ο Ηρακλής Λάρισας καθώς τη χρονιά υποβιβάστηκε ο Λαρισαϊκός. Τότε οι παράγοντες αποφάσισαν να ξεπεράσουν κάθε είδους διαφορά και να ενωθούν για το καλό του ποδοσφαίρου και το αποτέλεσμα φάνηκε σε μικρό χρονικό διάστημα με την ΑΕΛ. Αυτή ήταν μια συγχώνευση που δεν έγινε πουθενά αλλού...».
Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι παράγοντες που είχαν «ματώσει» οικονομικά (μια παλιά ιστορία αναφέρει ότι ένας πρόεδρος του Ηρακλή Λάρισας πούλησε ένα τριώροφο στο κέντρο για να βοηθήσει οικονομικά την ομάδα) συναίνεσαν για το καλό του λαρισινού ποδοσφαίρου να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα πρωταγωνιστεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Μέχρι τα προπολεμικά χρόνια ο Ηρακλής ήταν το κυρίαρχο σωματείο και το 1939 κατόρθωσε να αναδειχτεί πρωταθλητής της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Θεσσαλίας (μια και δεν υπήρχε ακόμη Ένωση Λάρισας), γεγονός που αποτελούσε τη μεγαλύτερη επιτυχία μέχρι τότε λαρισινής ομάδας.
Η κυριαρχία του συνεχίστηκε και μεταπολεμικά αφού κατάφερε να κατακτήσει το κύπελλο Θεσσαλίας (νίκησε 2-1 τη Νίκη Βόλου στις 7-12-1947), και πήρε την πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου έχασε από τον Ολυμπιακό (στις 25-4-1948).
Δύο παίκτες του Ηρακλή μάλιστα πήγαν σε αθηναϊκές ομάδες, ο Κλέτσας στον Ολυμπιακό και ο Λογαράς στον Απόλλωνα.
Ο Ηρακλής Λάρισας στην ΑΕΛ πρόσφερε τον αριθμό μητρώου του (64) τον πρόεδρό του Κ. Τζοβαρίδη που ήταν πρόεδρος στον Ηρακλή και τους παίκτες: Κοντοκώστα Δημ., Τσολάκη, Αδάμο, Χαρισούλη, Δημητρίου, Λέλλη, Παπάζογλου, Κάσσα, Κατσιάνη, Σαλταπίδα.
Μάλιστα δύο εξ αυτών ο Βασίλης Τσολάκης και ο Ρίζος Λέλης βραβεύτηκαν προχθές με τον Βασίλη Τσολάκη να θυμάται με πόνο ψυχής πως επειδή ήταν αριστερός αναγκάσθηκε επί δικτατορίας να σταματήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα αλλά και τη βοήθεια που του έδωσε ο αείμνηστος παίκτης του Ηρακλή Γιάννης Αγορογιάννης καθώς έπαιξε μόλις στα 16 χρόνια του στη Β εθνική κατηγορία.
Ο Ρίζος Λέλης αναφέρθηκε εγκωμιαστικά στον πρώτο προπονητή της ΑΕΛ τον Πέτροβιτς και στη συγκίνηση που είχε παίζοντας στην ΑΕΛ, πως έγινε ο πρώτος Λαρισαίος παίκτης που πήγε στην ΑΕΚ και στη συνέχεια ξαναγύρισε στη λαρισινή ομάδα. Θυμήθηκε στιγμές που το Αλκαζάρ δεν είχε τη σημερινή μορφή αλλά και πώς κατάφερε να επιβιώσει σε έναν δύσκολο χώρο.
Με συγκίνηση αναφέρθηκαν παρευρισκόμενοι και στον Σαλταπίδα τον τελευταίο αρχηγό του Ηρακλή και πρώτο της ΑΕΛ που αυτή την περίοδο νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική της Λάρισας και αποτελούσε έναν παίκτη σημαντικό για την εποχή του.
Μάλιστα ήρθε και ο απόγονος ενός πρώην προέδρου του Ηρακλή, του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, που πρόσφερε για την εκδήλωση ένα αρχειακό υλικό αλησμόνητο με την πρωταθλήτρια ομάδα Θεσσαλίας του Ηρακλή το 1939(!), την ομάδα του Ηρακλή που έφθασε μέχρι τα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας το 1948 , ένα γλέντι από παραγοντικές φυσιογνωμίες του λαρισινού ποδοσφαίρου της τότε εποχής όπως οι: Τζοβαρίδης, Καραναστάσης, Καραμουσλής αλλά και μια φάση με πρωταγωνιστή τον τερματοφύλακα Χρήστο Κλέτσα που ο αγώνας κόντρα στον Ολυμπιακό τον έφερε στην πειραϊκή ομάδα και έγινε ο πρώτος Λαρισαίος που πήγε σε ομάδα της Αθήνας. Παράλληλα εκεί μυήθηκε στη Σωματική Αγωγή και ως καθηγητής δίδαξε τον αθλητισμό σε πολλούς νέους που είχε μαθητές αφού ο ίδιος είχε αποτελέσει πρότυπο για τον λαρισινό αθλητισμό.
Συγκινητική και η στιγμή που το λόγο πήρε ο ανεψιός του αείμνηστου τελευταίου προέδρου του Ηρακλή και πρώτου της ΑΕΛ Θανάση Τζοβαρίδη και μίλησε για το αθλητικό έργο του θείου του ως προέδρου του Ηρακλή, στη συνέχεια ως προέδρου της ΑΕΛ και μετέπειτα ως προέδρου της ΕΠΣΛ.
Το λαρισινό ποδόσφαιρο αποδείχθηκε ότι έχει βαθιές ρίζες και η ΑΕΛ δεν βγήκε από παρθενογένεση...
Του Σωτ. Κέλλα
