Ο κ. Γκουζούρης σημειώνει ότι «η HVA αναλαμβάνει παραχωρήσεις γης (concessions) σε διάφορες χώρες, τις οποίες μπορούμε να αξιοποιήσουμε για πολλά χρόνια (π.χ. 50 ή 100) και να αναπτύξουμε δραστηριότητες που αφορούν κυρίως σε παραγωγή φαγητού (ρύζι, πατάτα, κρέας, γάλα κ.α)». Προσθέτει ότι «φροντίζουμε αυτές οι περιοχές να είναι στεγνές, να έχουν αρδευτικά κανάλια, να δημιουργηθούν τα εργοστάσια που επεξεργάζονται τα προϊόντα, καθώς επίσης και οι υποδομές που απαιτούνται όπως π.χ. μια προβλήτα για τη μεταφορά των προϊόντων. Αναλαμβάνουμε δηλαδή από το Α μέχρι το Ω του project, συν της διαχείρισης της έκτασης και των εργοστασίων της».
Ο επικεφαλής της HVA πρόσθεσε ότι «εμείς κάνουμε συμφωνίες με buyers. Π.χ. έρχεται μια αλυσίδα super market και ζητάει 30.000 τόνους ρυζιού τον χρόνο, σε big bags, για να το πουλήσει αυτή σε σακουλάκια. Υπογράφουμε μια σύμβαση π.χ. για 25 χρόνια ότι ο retailer θα αγοράζει ρύζι από εμάς, με συγκεκριμένες προδιαγραφές, και εμείς αναλαμβάνουμε την επένδυση. Νοικιάζουμε τη γη – με συμφωνίες συνήθως με κράτη αφού πρόκειται για τεράστιες εκτάσεις, π.χ. στην Αγκόλα δώσαμε €15 εκατ. για 50 χρόνια – στήνουμε τα εργοστάσια, αγοράζουμε τα μηχανήματα, προσλαμβάνουμε και εκπαιδεύουμε το προσωπικό».
Χρειάζονται μεγάλοι όγκοι
Στην Ελλάδα, υπογραμμίζει ο κ. Γκουζούρης, «πρέπει να γίνουν μεγάλοι συνεταιρισμοί για να μπορέσεις να έχεις όγκο. Όταν έχεις διάσπαρτο τον κλήρο, δεν κάνεις τίποτα. Στην Καμπότζη π.χ. υπάρχουν εκτάσεις που αντιστοιχούν σε τρεις Θεσσαλίες, οι οποίες παράγουν ρύζι». Παράλληλα, συνεχίζει λέγοντας ότι, «πρέπει να έχεις και τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες π.χ. σε χώρες όπως είναι η Ανγκόλα, η Μοζαμβίκη, η Νιγηρία κ.ά. μπορείς όλο τον χρόνο να παράγεις, να έχεις 4-5 σοδειές», ενώ συμπληρώνει: «Εμείς εστιάζουμε στην τροπική ζώνη, δηλαδή σε Ν.Α Ασία, Αφρική και Λατινική Αμερική. Ξεκινήσαμε από την Ινδονησία που ήταν ολλανδική αποικία, αλλά στη συνέχεια επεκταθήκαμε σε όλο τον πλανήτη».
«Εμείς μπορούμε να φτιάξουμε μονάδες τυποποίησης και να συνεργαστούμε με ομίλους που μπορούν να αναλάβουν το logistics – έχουμε ήδη μιλήσει με ορισμένους – να επενδύσουμε σε ψυγεία, αποθήκες, γερανούς, σε εξειδικευμένα μηχανήματα (π.χ. ειδικές σκούπες για τη φόρτωση ρυζιού σε βαπόρια)» συμπλήρωσε.
Τι πρέπει να παράγει η περιοχή
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ολλανδικής εταιρείας, «στη Θεσσαλία πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε θερμοκήπια που θα παράγουν επιτραπέζιες ντομάτες όλο τον χρόνο και να γίνει πολύ μεγάλη επένδυση σε φρούτα. Παράλληλα, η περιοχή ευνοεί την παραγωγή σε προϊόντα όπως αμύγδαλα και φιστίκια, που έχουν τεράστιο εισόδημα».
Πρόσθεσε ότι «εμείς μπορούμε να κάνουμε επενδύσεις σε γραμμές IQF για αβοκάντο, προσφέροντας τη δυνατότητα για ψύξη κομματιών του φρούτου σε σακουλάκια. Π.χ. με μια επένδυση της τάξης των €20 εκατ. μπορείς να έχεις χιλιάδες τόνους προϊόντος με αυτόν τον τρόπο, όπως π.χ. σε ροδάκινα, βερύκοκα κ.ά.».
Ο κ. Γκουζούρης εκτιμά ότι «εάν η αγορά είναι ο κόσμος και όχι μόνο η Ελλάδα, μπορεί η περιοχή να έχει μεγάλο εισόδημα. Παράλληλα, όταν πας να φτιάξεις μια μονάδα και βάλεις συνέταιρο τον συνεταιρισμό, του δίνεις ένα επιπλέον κέρδος. Θα έχουν δηλαδή ένα επιπλέον κίνητρο να παράγουν σωστά, για το δικό τους εργοστάσιο. Οι Συνεταιρισμοί που έχουμε ήδη έρθει σε επαφή είναι πολύ θετικοί σε αυτό το εγχείρημα. Γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το όφελος τους, απλά θέλουν να δουν κάποιες σοβαρές επιχειρήσεις να ηγούνται αυτής της προσπάθειας».
«Τρανταχτό παράδειγμα του πόσα μπορεί να πετύχει το contract farming είναι η Heineken. Στην Ελλάδα η Αθηναϊκή Ζυθοποιία καλύπτει 100% τις παραγωγικές της ανάγκες σε κριθάρι μέσω της συμβολαιακής γεωργίας, ενώ παράλληλα κάνει και εξαγωγές», προσθέτει.
Επενδυτικό Ταμείο
Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με τον κ. Γκουζούρη, «είναι να δημιουργηθεί ένα επενδυτικό ταμείο, το The Thessaly Growth Fund, στο οποίο μπορούμε και εμείς να συμμετέχουμε επενδυτικά, αν και κυρίως είναι καλό να συμμετέχουν ελληνικά κεφάλαια. Έχουμε κάνει συζητήσεις με διάφορους φορείς που μπορεί να συμμετάσχουν στο Ταμείο αυτό π.χ. τράπεζες, εφοπλιστές, διάφοροι επιχειρηματίες – είναι όλοι θετικοί να μπουν.
Έχοντας αυτή την τοπική συμμετοχή, εμείς μπορούμε να φέρουμε τα υπόλοιπα κονδύλια και να συγκεντρώσουμε ένα συνολικό ποσό της τάξης των €500 εκατ. το οποίο με μόχλευση (π.χ. με δανεισμό) μπορεί να ξεπεράσει το €1 δισ. Στόχος είναι η απόδοση της τάξης του 15%-20% σε ετήσια βάση».
Αυτά τα χρήματα, υπογραμμίζει ο CEO της HVA, «θα κατευθυνθούν σε παραγωγές προϊόντων που έχουν ζήτηση και όχι π.χ. στην Κλωστοϋφαντουργία όπου δεν έχει προοπτικές για τη χώρα μας. Συνεχίζουν όμως να υπάρχουν φωνές στην περιφέρεια που ζητούν να μην σταματήσει η παραγωγή προϊόντων για τον συγκεκριμένο κλάδο. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές».
Ομάδα έργου
Η ίδρυση του fund, εκτιμά, ότι μπορεί να γίνει γρήγορα, π.χ. σε διάστημα 1-1,5 χρόνου. Η υλοποίηση των έργων είναι επίσης θέμα αποφάσεων. «Για παράδειγμα, πρόσφατα απευθύνθηκα στην Περιφέρεια Θεσσαλίας και ζήτησα να μάθω αν υπάρχει κάποια ομάδα έργου. Όχι, μου απάντησαν, προσθέτοντας ότι μπορούν να φτιάξουν μία μαζεύοντας ορισμένους καθηγητές. Καλό είναι να υπάρχουν καθηγητές σε τέτοιες ομάδες, ωστόσο είναι απαραίτητοι άνθρωποι της πράξης. Εγώ πρότεινα εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Η ομάδα έργου έπρεπε να υπάρχει. Να μην είναι επικεφαλής ο περιφερειάρχης αλλά ένας project manager με την ομάδα του».
*Δημοσιεύτηκε στο ‘’Money Review-business & finance’’ από τον Μάκη Αποστόλου
