Ο Λαρισαίος πολιτικός με ερώτησή του, αναδεικνύει το πρόβλημα που εντοπίζεται στο εφαρμοστικό πεδίο της εγκυκλίου, που αποκλίνει από τον στόχο του Ευρωπαικού Κανονισμού.
Αναλυτικά η ερώτηση του κ. Κέλλα:
Σύμφωνα με την εγκύκλιο 3710/132093 της 1/10/2018, που εξέδωσε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων προς εφαρμογή του Κανονισμού ΕΕ 2018/273 της 11ης Δεκεμβρίου 2017 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - και όχι του 2017/273, όπως λανθασμένα αναφέρεται - προκύπτει σοβαρό πρόβλημα για τους αμβυκούχους του Νομού Λάρισας καθώς και της χώρας γενικότερα.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στο εφαρμοστικό πεδίο της Εγκυκλίου, το οποίο, προδήλως, αποκλίνει από τον στόχο του Κανονισμού.
Ειδικότερα, στο άρθρο 31, παρ. 2 του Κανονισμού ορίζεται ότι:
«Οι αμπελουργοί που είναι μέλη ενός ή περισσότερων συνεταιριστικών οινοποιείων ή ομάδων παραγωγών και έχουν παραδώσει το σύνολο της σταφυλοπαραγωγής τους στα εν λόγω συνεργατικά οινοποιεία ή ομάδες, διατηρούν το δικαίωμα παρασκευής ποσότητας οίνου μικρότερης από 10 εκατόλιτρα με οινοποίηση, για οικογενειακή κατανάλωση, και εξαιρούνται από την υποχρέωση υποβολής δήλωσης παραγωγής, εφόσον τα εν λόγω συνεταιριστικά οινοποιεία ή ομάδες υπέχουν υποχρέωση υποβολής δήλωσης παραγωγής».
Ωστόσο, στην περίπτωση 4) της εγκυκλίου ορίζεται ότι: «Με βάση το αρ. 31 του Καν (ΕΕ) 2017/273 (2018/273 κατά το ορθόν) οι αμπελουργοί διατηρούν το δικαίωμα παρασκευής ποσότητας οίνου μικρότερης από 10 εκατόλιτρα με οινοποίηση για οικογενειακή κατανάλωση και στην περίπτωση αυτή και μόνον συμπληρώνεται το πεδίο με την ένδειξη «οινοποίηση από τον δηλούντα. Για ποσότητες παραγόμενου οίνου που ξεπερνούν τα 10 εκατόλιτρα και για περιπτώσεις εμπορίας θα πρέπει να υποβάλλεται επιπλέον και δήλωση παραγωγής και να τηρούνται όλα τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία για την παραγωγή και εμπορία οίνου».
Δηλαδή, ενώ ο Κανονισμός αφορά στην εφαρμογή περιορισμών στους αμπελουργούς που είναι μέλη συνεταιρισμών είτε ομάδας παραγωγών και έχουν παραδώσει το σύνολο της σταφυλοπαραγωγής τους στα συνεργατικά οινοποιεία ή ομάδες, η εγκύκλιος περιλαμβάνει όλους τους αμπελουργούς αδιακρίτως και υπεισέρχεται συγχρόνως στις περιπτώσεις εμπορίας.
Το συγκεκριμένο εφαρμοστικό εύρος, που έχει λανθασμένα διατυπωθεί και αναπτυχθεί στην εγκύκλιο, στην πραγματικότητα ζημιώνει τους μικροκαλλιεργητές, που δεν ανήκουν σε συνεταιρισμούς, δηλαδή τους μικροπαραγωγούς είτε και τα λεγόμενα «διήμερα», που παράγουν και εμπορεύονται ανεξάρτητα μικρές ποσότητες οίνου και τσίπουρου. Σημειωτέο είναι, δε, το γεγονός ότι, σε πολλές περιπτώσεις, η συγκεκριμένη κατηγορία παραγωγών, κατορθώνει και επιβιώνει με δυσκολία, βγάζοντας μόλις τα προς το ζην από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Ως εκ τούτου, προκύπτει μείζον ζήτημα οικονομικής επιβίωσης για τους συγκεκριμένους ανθρώπους , ενώ απειλείται και η τοπική οικονομία αμιγώς αγροτικών περιοχών, που δεν δύνανται να ασκήσουν άλλες επαγγελματικές δραστηριότητες.
Ακολουθούν τα ερωτήματα προς τον υπουργό:
1. Προτίθεσθε να συναντηθείτε με εκπροσώπους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αμβυκούχων – Αμπελοκαλλιεργητών, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα;
2. Προτίθεσθε να προβείτε στη διόρθωση της συγκεκριμένης εγκυκλίου;
