Μπορεί τα ζώα που εκτρέφουν σε σύγκριση με τις ξενικές φυλές να έχουν φτωχές αποδόσεις σε γάλα και κρέας, αλλά επενδύουν στην ποιότητα του κρέατος, η οποία κατά κοινή ομολογία είναι ασύγκριτη. Το πρόβλημα είναι ότι οι καταναλωτές δεν το γνωρίζουν, με αποτέλεσμα η οικογένεια Νάστου να βρίσκεται αρκετές φορές σε δίλημμα για το αν «αξίζει ο κόπος». «Το γεγονός ότι εξακολουθούμε να επιβιώνουμε οφείλεται στην ένταξή μας στο πρόγραμμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων διατήρησης αυτοχθόνων φυλών» δηλώνει ο Απόστολος Νάστος.
Να σημειωθεί ότι η οικογένεια Νάστου ανήκει στην κατηγορία των μετακινούμενων κτηνοτρόφων. Τα τελευταία είκοσι χρόνια μετακινείται σε θερινά βοσκοτόπια στο Καϊμακτσαλάν και μένει κοντά στα πρόβατα πέντε μήνες.
Όπως υποστηρίζει ο 80χρονος κτηνοτρόφος κ. Νάστος «ένας καταναλωτής που θέλει να φάει καλό αρνίσιο κρέας πρέπει να προτιμήσει το κρέας μιας αυτόχθονης φυλής καθώς η ποιότητα είναι ασύγκριτη. Όμως όταν κάποιος πηγαίνει στο κρεοπωλείο και ζητά ελληνικό αρνί, χωρίς να ρωτά αν το αρνί είναι ελληνικής ή ξένης φυλής, ή εκτρεφόμενο για λίγο καιρό στην Ελλάδα, χάνεται η ποιότητα και υποβαθμίζεται η προσπάθεια όσων πασχίζουν να κρατήσουν με νύχια και δόντια αυτές τις υπό εξαφάνιση φυλές. Δυστυχώς τα προϊόντα μας προωθούνται σε εμπόρους της τοπικής κυρίως αγοράς στην ίδια τιμή με όλα τα άλλα αρνιά. Σε καιρούς δύσκολους, στους οποίους η ζήτηση στο γάλα και στο κρέας είναι χαμηλή και η τιμή κάθε χρόνο μειώνεται, ανησυχώ για το μέλλον και στεναχωριέμαι για την προσπάθειά μας που δεν βρίσκει ανταπόκριση. Παρ' όλα αυτά παλεύουμε να επιβιώσουμε και αν είμαστε κτηνοτρόφοι αυτόχθονης φυλής ζώων οφείλεται στο μεράκι και την αγάπη για τα ζώα, αλλά και στον σεβασμό στην παράδοση της οικογένειας.
Γ. Ρούστας
