Έτσι, μετά τον αείμνηστο πρόεδρό του και βουλευτή του κόμματος, Τάκη Τσιόγκα, τον Απρίλιο του 2010, χθες ήρθε η σειρά τού, επίσης, σεμνού και ανιδιοτελούς αγωνιστή Θαν. Βάιου -που έφυγε κι αυτός νέος- να αφήσει τη σκυτάλη σε νεότερους, στην ισόγεια αίθουσα συνεδριάσεων του «ναού» των εργατών.
* * *
* ΚΑΙ μπορεί, ακόμη το τελετουργικό της πολιτικής κηδείας -μόνο ομιλίες, χωρίς κεριά, λιβάνια, ψαλμωδίες κ.λπ.- να είναι κάπως ασυνήθιστο και να προκαλεί αμηχανία σε κάποιους, ωστόσο, η λιτότητα και η τυπικότητά του καθόλου δεν εμποδίζουν το συναίσθημα να εκδηλωθεί, σε μια τόσο ιδιαίτερη, προσωπική και ιερή στιγμή, όπως είναι ο ύστατος αποχαιρετισμός ενός αγαπημένου προσώπου.
* * *
* ΚΑΙ χθες, το συναίσθημα αυτό φαινόταν να πλημμυρίζει τα μάτια και τις καρδιές όσων αποχαιρετούσαν τον ακριβό τους σύντροφο.