Από τον Λεωνίδα Τζέκα
Όταν γινόταν η μοιρασιά της γης, ο θεός ήλιος απουσίαζε και οι υπόλοιποι θεοί τον ξέχασαν. Ο Δίας, όταν κατάλαβε τι συνέβη, θέλησε να κάνει νέα διανομή. Όμως ο Ήλιος ζήτησε να του δώσει μονό ένα νησί, που έβλεπε να αναδύεται αργά από τα βάθη της θάλασσας. Ήταν η Ρόδος.
Η "Έ.τ.Δ." ταξίδεψε στα Δωδεκάνησα, στο όμορφο νησί τής Ρόδου. Βρέθηκε στην παλιά πόλη και σας μεταφέρουμε μέσα από τις φωνογραφίες στην εποχή τον ιπποτών.
Ο μύθος τελειώνει με την εξής ιστορία. Ο Ήλιος γοητεύτηκε τόσο πολύ από την ομορφιά τής Ρόδης, κόρης του θεού τής θάλασσας Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, που την έκανε γυναίκά του. Από την ένωσή τους γεννήθηκαν εφτά γιοι, οι Ηλιάδες - ο Οχιμος, ο Ακτις, ο Μάκαρ, ο Κάνδαλος ή Φαέθων, ο Τριόπας, ο Τενάγης και ο Κέρκαφος.
Ο τελευταίος απέκτησε τρία παιδιά, τον Κάμιρο, τον Ιαλυσό και τον Λίνδο, οι οποίοι έκτισαν τις τρεις μεγαλύτερες πόλεις του νησιού.
Έτσι λοιπόν μια εκδοχή είναι να πήρε το νησί το όνομά του από τη νύμφη Ρόδη, ενώ μια άλλη ότι προέρχεται από το ρόδο, γιατί κάποτε ο τόπος ήταν κατάφυτος από τριανταφυλλιές.
Η πόλη της Ρόδου ιδρύθηκε το 408 π.χ. από τους κατοίκους των τριών αρχαιοτέρων πόλεων του νησιού (Κάμειρα, Ιαλυσό και Λίνδο). Το 1309 καταλαμβάνεται από τους ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου, οι οποίοι μένουν στο νησί 213 χρόνια. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1522 ο τελευταίος μεγάλος μαγιστρος Villiers de l' isle Adam παραδίδει το νησί στον σουλτάνο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή.
Μέχρι το 1912 έμειναν οι Τούρκοι στη Ρόδο και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, και τη σειρά τους πήραν στη συνέχεια οι Ιταλοί. Η επίσημη ένωση του νησιού με την Ελλάδα έγινε στις 7 Μαρτίου του 1948, όταν υψώθηκε η ελληνική σημαία στο μέγαρο του διοικητηρίου.
Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της μεσαιωνικής πόλης είναι τα τείχη της. Η περίμετρός τους είναι περίπου 4 χιλιόμετρα, με αμέτρητους πύργους και προμαχώνες. Πάνω τους είναι σκαλισμένα τα οικόσημα των ιπποτών που τα έκτισαν, τα βελτίωσαν ή τα υπερασπίστηκαν.
Οχτώ πύλες, οχτώ είσοδοι για να εισχωρήσουμε στην πόλη με το μεσαιωνικό της πρόσωπο. Μια πύλη οχυρωμένη πίσω από ένα εντυπωσιακό τείχος-κάστρο με παλάτια, πύργους, εκκλησιές, μουσεία, τζαμιά και βιβλιοθήκες, φημισμένες οδούς, μαγαζιά, εστιατόρια και καφέ.
Η Πύλη της Ελευθερίας, η κεντρική είσοδος στην παλιά πόλη της Ρόδου, ανοίχτηκε το 1924 από τους Ιταλούς, που πίστευαν ότι ήταν οι ελευθερωτές τής Ρόδου από την τουρκική κατοχή. Μπροστά η πλατεία Σύμης και αριστερά η δεύτερη πύλη, η πύλη του Ναυστάθμου.
Περπατάμε και βρισκόμαστε στην περίφημη οδό των Ιπποτών, επίσημος δρόμος ( 400 π.χ.) της μεσαιωνικής πόλης, που φτάνει μέχρι το Παλάτι των Μεγάλων Ταγίστρων. Η οδός Ιπποτών έχει μήκος 200 μ. και πλάτος 6μ.. Δεξιά και αριστερά είναι τα καταλύματα των διαφορών εθνικοτήτων ή αλλιώς Γλωσσών όπως λέγονταν, των εθνικών ομάδων που συγκροτούσαν το Τάγμα των Ιπποτών.
Η λότζια, χτισμένη το πρώτο μισό του 15 αι. συνέδεε το Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων με την εκκλησιά του Αγίου Ιωάννη, η οποία ήταν και η επίσημη εκκλησία του Τάγματος.
Στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, το Καστέλο, η πύλη αποτελείται από τη βαριά ξύλινη πόρτα και τους δυο τεράστιους πύργους και είναι μια από τις πιο κλασικές εικόνες της Ρόδου.
Ήταν ένα από τα πρώτα κτίρια που έκτισαν οι Ιππότες, ολοκληρώθηκε το 1346. Στα 1865 ισοπεδώθηκε από μια έκρηξη, για να αναστηλωθεί το 1939 από τον Ιταλό διοικητή της Δωδεκανήσου. Αυτός στην κυριολεξία το ξανάκτισε, κάνοντάς το πιο μεγάλο και πιο πομπώδες απ' ότι ήταν αρχικά. Σήμερα το Παλάτι λειτουργεί ως μουσείο. Στον πρώτο όροφο υπάρχουν εκθέματα από την ιπποτική εποχή - έπιπλα, χαλιά, βάζα, αγάλματα, πανοπλίες - ενώ μια αίθουσα είναι αφιερωμένη στους σύγχρονους Ιππότες του Αγίου Ιωάννη. Η πτέρυγα στο υπόγειο είναι αφιερωμένη στην αρχαία Ρόδο, με ευρήματα από τις ανασκαφές που έγιναν τον 20ό αι. στο Μαναράκι. Κάτω από τα θεμέλια του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου οι αρχαιολόγοι τοποθετούν το ιερό του αρχαίου πολιούχου τής Ρόδου, του Ήλιου. Πολλοί υποστηρίζουν μάλιστα πως εδώ - και όχι στην είσοδο του λιμανιού - γινόταν η στέψη του Κολοσσού της Ρόδου. Η παράδοση λέει πως το άγαλμα φαινόταν από τη θάλασσα και πως όταν έπεσε, καταπλάκωσε κτίρια.
Βγαίνοντας από το παλάτι είναι η πλατεία Κλεοβούλου και λίγο πιο πάνω η οδός Ορφέως.
Στον δρόμο μας συναντάμε την Πύλη του Αγίου Αντωνίου και μετά την Πύλη του Πρωτομάστορα. Ανάμεσά τους στα παγκάκια συναντάμε πλανόδιους ζωγράφους.
Από την άλλη πλευρά της Ορφέως οδηγούμαστε στον Πύργο του Ρολογιού, που χτίστηκε το 1857, επισκευάστηκε και ξαναχτίστηκε το 1992.
Θα ανεβούμε πενήντα τρία σκαλοπάτια για να φτάσουμε στην κορυφή του και να απολαύσουμε πανοραμικά την παλιά πόλη.
Ένας λαβύρινθος από στενά δρομάκια με μικρά σπίτια αλλά και επιβλητικά ιπποτικά κτίρια πλαισιωμένα από μεσαιωνικές εκκλησιές και αρκετά τζαμιά αποτελούν πόλο έλξης για τους επισκέπτες από όλο τον κόσμο!
