Συνέντευξη στον Αποστόλη Ζώη
«Δουλεύουμε μαζί με τους φοιτητές μας για την ανάπτυξη τόσο των «τεχνικών» ικανοτήτων που αφορούν στην επιχειρηματικότητα, όσο και των κοινωνικών ικανοτήτων: η επιχειρηματικότητα είναι «ομαδικό σπορ» και εμείς στη ΜΟΚΕ φροντίζουμε να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες συνεργασίας, επικοινωνίας και συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης των φοιτητών». Αυτά ανάμεσα σε άλλα τονίζει στην «Ελευθερία» ο λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Γεώργιος Σταμπουλής. Ο Γεώργιος Σταμπουλής είναι διπλωματούχος μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης. Είναι κάτοχος Μάστερ Επιστημών (M.Sc.) στη Διοίκηση Τεχνολογίας και Διδακτορικού Φιλοσοφίας (D.Phil.) στην Επιστημονική και Τεχνολογική Πολιτική από την Ερευνητική Μονάδα Επιστημονικής Πολιτικής (SPRU) του Πανεπιστημίου του Sussex (H.B.).
Πριν την ένταξή του στο Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας δίδαξε για αρκετά έτη προπτυχιακά και μεταπτυχιακά μαθήματα σε διάφορα Τμήματα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, καθώς και σε άλλα ΑΕΙ και σε μεταπτυχιακά προγράμματα ΑΤΕΙ. Διδάσκει στο Οικονομικό Τμήμα Οικονομική της Τεχνολογίας, καθώς και Οργάνωση Επιχειρησιακών Λειτουργιών στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα του Τμήματος. Επίσης διδάσκει το Μεταπτυχιακό Μάθημα Innovation and Regional Development σε Πρόγραμμα ΜΔΕ του Τ.Μ.Χ.Π.Π.Α.
Η συνέντευξη
* Κύριε Σταμπουλή μπορείτε να μας πείτε πόσο σημαντική είναι σήμερα για τη χώρα μας η δημιουργία μιας νέας κουλτούρας δημιουργικής επιχειρηματικότητας;
- Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται ένα άλμα το οποίο μπορεί να έλθει μόνο μέσα από την παραγωγική ανασυγκρότηση. Όμως πάσχουμε από ένα θεμελιώδες έλλειμμα επιχειρηματικότητας. Το παλιό δυναμικό αποδείχθηκε ανεπαρκές να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής. Η ανάπτυξη ενός νέου δυναμικού, όχι μόνο σε ό,τι αφορά στις ικανότητες αλλά και στις αξίες είναι κρίσιμη προϋπόθεση για την ανάπτυξη.
* Τι είναι αυτό που λείπει σήμερα στη χώρα μας;
- Λείπει η νοοτροπία δημιουργικότητας και συλλογικότητας. Περάσαμε μετά τον πόλεμο μια περίοδο προσοδοθηρίας και χυδαίου ατομισμού, όπου η ανάπτυξη χαρακτηρίσθηκε από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, της εργασίας και του περιβάλλοντος. Η νέα γόνιμη νοοτροπία βασίζεται στη δημιουργίας αξίας, δηλαδή στην αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας για την επίλυση κοινωνικών προβλημάτων.
* Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας προς ποια κατεύθυνση εργάζεται για όλα τα παραπάνω;
- Δουλεύουμε μαζί με τους φοιτητές μας για την ανάπτυξη τόσο των «τεχνικών» ικανοτήτων που αφορούν στην επιχειρηματικότητα όσο και των κοινωνικών ικανοτήτων: η επιχειρηματικότητα είναι «ομαδικό σπορ» και εμείς στη ΜΟΚΕ φροντίζουμε να καλλιεργήσουμε τις ικανότητες συνεργασίας, επικοινωνίας και συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης των φοιτητών. Η δημιουργικότητα βασίζεται στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, της αμφισβήτησης και της ανάλυσης προβλημάτων και σύνθεσης ριζοσπαστικών λύσεων. Εξοπλίζουμε τους φοιτητές μας με την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για να μείνουν στη χώρα και να συμβάλουν στην ανάπτυξή της.
* Οι επιτυχίες δύο ομάδων σε διεθνή διαγωνισμό επιχειρηματικότητας τι σημαίνει για το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας;
- Αποτελεί μια ακόμη επιβεβαίωση του προγράμματός μας. Μας υποχρεώνει όμως για μεγαλύτερη προσπάθεια και εμβάθυνση για να ριζώσει η νοοτροπία δημιουργικότητας και συλλογικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας.
* Το μεγαλύτερο πρόβλημα και αδιέξοδο για τους νέους ανθρώπους στη χώρα μας είναι η ανεργία. Χρειάζεται υπομονή και μεθοδικότητα για να έρθει και η απασχόληση; Τι έχετε να πείτε;
- Το μεγαλύτερο μέρος των νέων θέσεων εργασίας θα έρθουν από τη μείωση του χρόνου εργασίας και από νέες επιχειρήσεις. Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να μην χαρίζουμε σε άλλες οικονομίες τη σημαντικότερη και ακριβότερη επένδυση που έχουμε κάνει, το νέο επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό μας. Αυτό απαιτεί να οικοδομήσουμε προϋποθέσεις για ποιοτική διαβίωση, δηλαδή επένδυση και λειτουργικές υπηρεσίες σε παιδεία, υγεία, δημόσιες μεταφορές και περιβάλλον. Το μεγαλύτερο στοίχημα όμως είναι να κατανοήσουμε αυτή την κρίση ως κρίση αξιών και να αναπτύξουμε ένα νέο σύστημα αξιών με βάση τη συλλογικότητα, την κοινωνική και περιβαλλοντική συνείδηση και τη δημιουργικότητα.
* Υπάρχουν παραδείγματα χωρών που αναπτύχθηκαν χωρίς τη βοήθεια των πόρων του κράτους και των προγραμμάτων του. Πιστεύετε πως και στη χώρα μας, η οποία αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ζώνης θα πρέπει η επιχειρηματικότητα να είναι συνώνυμη των κρατικών δαπανών ή τουλάχιστον να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό μέσα από δική της ξεχωριστή καινοτομία;
- Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο παράδειγμα. Καμία χώρα δεν αναπτύχθηκε δίχως κρατικό προγραμματισμό και παρέμβαση. Μάλιστα ο ρόλος του κράτους όχι ως παθητικού ρυθμιστή, αλλά ως μηχανισμού υλοποίησης οραματικών πρωτοβουλιών και μακροπρόθεσμων επενδύσεων είναι κρίσιμος στην ανάπτυξη όλων των πρωτοπόρων χωρών, από τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Κίνα, μέχρι τις μικρότερες όπως η Δανία, η Φινλανδία κλπ. Ο όρος «επιχειρηματικό κράτος» που πρότεινε η Marianna Mazzucato, σύμβουλος πλέον του Jeremy Corbin απέδωσε πολύ καλά αυτή την ιστορική εμπειρία.
