Του Κ. Γκιάστα
Πρόκειται για τα αυτοκίνητα που ταυτίστηκαν χρονικά με την πιο μαύρη σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας. Με αυτήν του Χίτλερ καθώς ήταν ο εμπνευστής ενός φτηνού αυτοκινήτου που θα μπορούσε να το αποκτήσει σχεδόν ο καθένας με τις οικονομίες του.
Ο Λαρισαίος Ρήγας Μπέης ωστόσο και μόνο στο άκουσμα της ιστορίας ανατριχιάζει. Ως μουσικός και άνθρωπος των τεχνών θέλει να κρατήσει τη μετέπειτα ιστορία υιοθέτησης του αυτοκινήτου από τους «χίπις». Και έτσι έπραξε καθώς δεν δικαιολογείται αλλιώς το μεράκι που έβαλε τόσα χρόνια για να δημιουργήσει από μόνος του και εξ ολοκλήρου ένα Σκαραβαίο και μάλιστα «German Look».
«Μετά από μια τράκα αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να το φτιάξω από την αρχή, τον Ιούνιο του 2010. Όμως δεν άφησα ούτε βίδα. Το ξεκαβούκωσα και είπα να το κάνω από το μηδέν για να γίνει σωστή δουλειά» λέει καθώς το βγάζει από το γκαράζ.
Μπαίνει μέσα και το ξεσκονίζει «Χρειάστηκε πολλή βιβλιογραφία από το ίντερνετ, διάβασμα και ψάξιμο. Αγόρασα και πολλά εργαλεία. Τα έχω κάνει όλα μόνος μου. Έπιανε το χέρι μου και έτσι δεν έχει ακουμπήσει χέρι μάστορα επάνω. Προσπάθησα να μην κρύψω τίποτα με ταπετσαρία. Έχει παντού εμφανή λαμαρίνα. Ούτε ίχνος σκουριάς, ούτε ίχνος πίσσας. Είναι το βόλγκσβάγκεν το σκαρί αλλά είναι δεμένο και μπορεί να αντεπεξέλθει και σε αγώνες».
Και καθώς το βάζει μπρος τονίζει «Η μηχανή είναι και αυτήν λυμένη. Κουζινέτα αλλαγμένα, κύλινδροι μεγαλύτεροι, κεφαλές είναι γκρουπ «Α», μεγαλύτερες βαλβίδες, ελατήρια, κεντροφόρος άλλος, στρόφαλος, κύλινδροι, βέργες, κεντροφόρος».
Ο ίδιος έχει πάρει μέρος και σε αγώνες αλλά με άλλο αυτοκίνητο. Το συγκεκριμένο το έχει βάλει δύο φορές αλλά πλέον δεν του πάει η καρδιά να το βάλει εκτός πίστας.
Τον ρωτάμε πόσο συχνά το βολτάρει και λέει «Το βγάζω βόλτες αλλά δεν το κάνω συχνά. Ακόμα και για καφέ να πάω θέλω να το βλέπω» αλλά έχει λόγο και μάλιστα σοβαρό «Μου πήρε σχεδόν ενάμιση με δύο χρόνια για να το ολοκληρώσω. Καθημερινά ξόδευα 2 περίπου ώρες χειρωνακτικά για να το φτιάξω όμως αν βάλουμε και τις ώρες που ήμουν σε ένα τηλέφωνο ή σε μια οθόνη για να βρω αυτά που έψαχνα ξόδευα περίπου 6 ώρες την ημέρα».
Δεν το λες και λίγο και αν επιχειρήσουμε λίγα μαθηματικά τότε για να το φτιάξει ξόδεψε περίπου 5.000 ώρες. Με αρκετή δόση επισκευαστικού DNA τόσο από τον πατέρα του όσο και από τον παππού του παρήγαγε έναν σκαραβαίο, 12 χρόνια μετά την τελευταία επίσημη παραγωγή. Ήταν 21 Ιουλίου του 2003 όταν βγήκε από τη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου στο Μεξικό ο τελευταίος κλασικός Σκαραβαίος, ο οποίος τοποθετήθηκε στο μουσείο της εταιρίας στο Βόλφσμπαργκ της Γερμανίας. Έως τότε είχαν πωληθεί περισσότερα από 21,5 εκατομμύρια μοντέλα.
Ο Ρήγας, το γυαλίζει και το σκουπίζει όπου και αν βρίσκεται. Του θυμίζουμε την ταινία του Walt Disney με τον τίτλο που σημάδεψε το ελληνικό κοινό «Κατσαριδάκι αγάπη μου». Συμφωνεί και γελάει, μα για τον ίδιο οι αγάπες είναι δύο με την πρώτη να βρίσκεται στο πρόσωπο της γυναίκας του. «Έδειξε τεράστια υπομονή. Αν ήταν άλλη δεν θα το άντεχε να με βλέπει όλη μέρα να ψάχνω πράγματα για το αυτοκίνητο. Τώρα όμως το απολαμβάνει και η ίδια»…
