Συνέντευξη στον Θανάση Αραμπατζή
«Το Αρχαίο Θέατρο αποτελεί έναν μοναδικό πολιτιστικό πόρο και έναν σημαντικό αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή. Η διαδικασία της αποκάλυψής του, ενός δύσκολου, χρονοβόρου και κοστοβόρου έργου -στην καρδιά του σύγχρονου οικιστικού ιστού- συμβάδισε με τη μεταμόρφωση του άμεσου και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου του. …Όταν αποκατασταθεί πλήρως -θέλω να πιστεύω με τη συνέργεια και της Περιφέρειας Θεσσαλίας- θα μπορεί να φιλοξενεί ένα ποιοτικό φεστιβάλ, το οποίο θα πρέπει να θεσμοθετήσουν οι τοπικοί φορείς σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι στο χέρι της Λάρισας και των πολιτών της να αξιοποιήσουν τις νέες ευκαιρίες που διανοίγονται και να κεφαλαιοποιήσουν το εξαιρετικό αυτό μνημείο της πόλης. Είμαι βέβαιη ότι θα το πράξουν» τονίζει η υπουργός Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη απαντώντας στην ερώτηση πώς η Λάρισα μπορεί να κεφαλαιοποιήσει το asset που διαθέτει στην καρδιά της, το Αρχαίο Θέατρο. Η κ. Μενδώνη, ομιλήτρια στην ημερίδα που διοργανώνει ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», ο Δήμος Λαρισαίων και η ΔΕΥΑΛ με θέμα «Λάρισα, πόλη στο μέλλον», αναφέρεται ακόμη στο πώς οι παρεμβάσεις πέριξ του Θεάτρου αλλάζουν τη Λάρισα, στη διαφύλαξη της νεότερης αστικής κληρονομιάς που είναι θέμα κυρίως πολιτών της Λάρισας, αλλά και στο πώς θα μπορέσουν οι δράσεις που διοργανώνονται στην πόλη να διαχυθούν τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η κ. Μενδώνη χαρακτηριστικά αναφέρει ότι «Η Συμφωνική Ορχήστρα της πόλης, το Δημοτικό Ωδείο, η Γραφή, το λογοτεχνικό περιοδικό του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Λαρισαίων, που δυστυχώς έπαυσε την έκδοσή του, η Δημοτική Πινακοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, για να μνημονεύσω ορισμένα μόνο παραδείγματα, κατέκτησαν πανελλήνια φήμη σε μια εποχή πολύ πριν αναδυθούν τα σύγχρονα επικοινωνιακά εργαλεία. Το μυστικό ήταν η ποιότητά τους».
Κυρία Υπουργέ, πώς θα καταφέρει η Λάρισα να κεφαλαιοποιήσει το asset που διαθέτει μέσα στην καρδιά της, το Αρχαίο Θέατρο, και όχι μόνο στο πολιτιστικό κομμάτι, αλλά και στο κομμάτι της ανάπτυξης;
Το Αρχαίο Θέατρο αποτελεί έναν μοναδικό πολιτιστικό πόρο και έναν σημαντικό αναπτυξιακό πολλαπλασιαστή. Η διαδικασία της αποκάλυψής του, ενός δύσκολου, χρονοβόρου και κοστοβόρου έργου -στην καρδιά του σύγχρονου οικιστικού ιστού- συμβάδισε με τη μεταμόρφωση του άμεσου και του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου του. Ήδη από τις συστηματικές κατεδαφίσεις των κτιρίων, που κάλυπταν το μνημείο και την πεζοδρόμηση των οδών Παπαναστασίου και Βενιζέλου, αναδύθηκαν νέες χρήσεις γύρω από αυτό. Σε συνδυασμό με την ανάδειξη της παλαιοχριστιανικής βασιλικής, την αποκατάσταση και τη νέα χρήση στο Μπεζεστένι, και τις παρεμβάσεις μας στο κτίριο του παλαιού Αρτοποιείου η περιοχή αναζωογονείται και αποκτά νέα ταυτότητα με έντονα τα χαρακτηριστικά της βιώσιμης ανάπτυξης, του ποιοτικού και πολιτιστικού τουρισμού. Προφανώς, όπως έχω πει και άλλες φορές το Αρχαίο Θέατρο, όταν αποκατασταθεί πλήρως -θέλω να πιστεύω με τη συνέργεια και της Περιφέρειας Θεσσαλίας- θα μπορεί να φιλοξενεί ένα ποιοτικό φεστιβάλ, το οποίο θα πρέπει να θεσμοθετήσουν οι τοπικοί φορείς σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού. Είναι στο χέρι της Λάρισας και των πολιτών της να αξιοποιήσουν τις νέες ευκαιρίες που διανοίγονται και να κεφαλαιοποιήσουν το εξαιρετικό αυτό μνημείο της πόλης. Είμαι βέβαιη ότι θα το πράξουν.
Η Λάρισα είναι μια πόλη με βλέμμα σταθερά στο μέλλον, την ίδια στιγμή όμως χάνει -εξίσου- σταθερά τη νεότερη κληρονομιά της υπό την έννοια ότι γκρεμίζονται κτίρια της νεότερης αστικής κληρονομιάς της. Τι θα μπορούσε να κάνει το Υπουργείο Πολιτισμού ώστε η πόλη να μην απολέσει περαιτέρω την ιστορική της φυσιο- γνωμία;
Πολλά σημαντικά κτίρια της πόλης χάθηκαν, αλλά σε διάστημα δεκαετιών και, κυρίως - όπως και σε πολλές άλλες πόλεις μας της Αθήνας συμπεριλαμβανομένης- με τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση και τον αστικό μετασχηματισμό της Ελλάδας. Το μέγεθος της απώλειας το συνειδητοποιήσαμε, δυστυχώς, πολύ αργότερα, όταν η σπουδή της κατεδάφισης μεταστράφηκε σε έγνοια για διάσωση και συντήρηση. Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, κεντρικές και περιφερειακές, μεριμνούν για την προστασία των νεότερων μνημείων, πάντοτε βάσει του ιδιαιτέρως αυστηρού θεσμικού πλαισίου. Όσον αφορά στη Λάρισα, παρά τις αναντικατάστατες απώλειες, νομίζω ότι δεν κινδυνεύουν τα εναπομείναντα δείγματα της νεότερης αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς, τουλάχιστον όσα απολαμβάνουν κατοχυρωμένης θεσμικής προστασίας. Αυτό όμως δεν είναι μόνον ευθύνη του κράτους και των υπηρεσιών του, είναι πρωτίστως υπόθεση της τοπικής κοινωνίας, και εννοώ της κοινωνίας των πολιτών. Οι πολίτες της Λάρισας, μιας ώριμης, και εξωστρεφούς κοινωνίας με ζηλευτή πολιτιστική παραγωγή, είμαι βέβαιη ότι είναι ευαισθητοποιημένοι σε παρόμοια ζητήματα.
Η Λάρισα διαθέτει 7 επτά μουσεία-ορισμένα εκ των οποίων από τα πιο σημαντικά στους τομείς τους- και πραγματοποιεί δράσεις και εκδηλώσεις πολύ υψηλού επιπέδου. Παρ’ όλα αυτά δεν γίνονται γνωστά στην Αθήνα. Πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτό και να ενισχυθεί η εξωστρέφεια των μουσείων και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις να επικοινωνούνται τόσο στην Αθήνα όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Η Λάρισα είναι μια από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις της χώρας, εξόχως δυναμική στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή. Βρίσκεται στην καρδιά της Ελλάδας, μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, και ισαπέχει από τις υπόλοιπες μεγάλες πόλεις της Θεσσαλίας. Έχει δραστήριους κατοίκους, στους οποίους, ακριβώς όπως λέτε, οφείλονται η στήριξη των πολιτιστικών της ιδρυμάτων και η διοργάνωση εκδηλώσεων ζηλευτού επιπέδου. Αυτά αποτελούν, αναμφίβολα, πλεονεκτήματα, τα οποία η Λάρισα πρέπει να αξιοποιήσει. Το Υπουργείο Πολιτισμού υποστηρίζει κάθε σημαντική πρωτοβουλία. Είναι, όμως, υπόθεση πρωτίστως της τοπικής κοινωνίας -και των επίσημων φορέων και, κυρίως, της κοινωνίας των πολιτών- να αναδείξει, να προβάλει, να προωθήσει το πολιτιστικό απόθεμα που διαχειρίζεται, αλλά και τη σύγχρονη δημιουργία που γεννά ακατάπαυστα. Ειδικά για τη Λάρισα, υπάρχει ένα παράδειγμα. Η Συμφωνική Ορχήστρα της πόλης, το Δημοτικό Ωδείο, η Γραφή, το λογοτεχνικό περιοδικό του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Λαρισαίων, που δυστυχώς έπαυσε την έκδοσή του, η Δημοτική Πινακοθήκη, το Λαογραφικό Μουσείο, για να μνημονεύσω ορισμένα μόνο παραδείγματα, κατέκτησαν πανελλήνια φήμη σε μια εποχή πολύ πριν αναδυθούν τα σύγχρονα επικοινωνιακά εργαλεία. Το μυστικό ήταν η ποιότητά τους.
