Και ενώ η επαγγελματική του διαδρομή (όπως και του εμπόρου αδελφού του Θεοδώρου), μας είναι γνωστή μέσα από ένα πλήθος συμβολαιογραφικών εγγράφων και δημοσιευμάτων, εν τούτοις ελλείπουν πληροφορίες για την προσωπική τους ζωή. Οι μόνες πληροφορίες που διαθέτουμε για τον Γεώργιο είναι ότι είχε αποκτήσει από τον γάμο του μία θυγατέρα, την Ελένη, η οποία απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 1890 [2]. Για τον αδελφό του Θεόδωρο γνωρίζουμε μόνο ότι αρραβωνιάστηκε τον Ιανουάριο του 1890 (και νυμφεύθηκε τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους), την Αθηνά Α. Πολύχρονου, που ήταν ανιψιά του φημισμένου δικηγόρου της Λάρισας Κωνσταντίνου Πολύχρονου [3].
Η επιχειρηματική διαδρομή του Γεώργιου Πετσαρίδη ξεκίνησε το 1886 όταν συνεταιρίσθηκε με τον έμπορο Δημήτριο Κ. Νταμπασούλη [4] ιδρύοντας στη Λάρισα μία Ομόρρυθμο Εμπορική Μετοχική Εταιρεία υπό την επωνυμία «Δ. Νταμπασούλης και Γ. Πετσαρίδης». Σκοπός της εταιρείας ήταν αφενός μεν η εισαγωγή και η πώληση αποικιακών ειδών (μπαχαρικά, τσάι, βότανα), αφετέρου δε, η πώληση (χονδρική και λιανική) τροφίμων και ποτών, ειδών οικιακής χρήσεως, ειδών υγιεινής και άλλων. Ενοικίασαν αρχικά (μετά το αγόρασαν) ένα μεγάλο κατάστημα στη θέση Μπαϊρακλή τζαμί της αγοράς της Λάρισας (σημερινή συμβολή των οδών Παπαφλέσσα και Όσσης) και άρχισαν να διαφημίζουν τα εισαγόμενα αγαθά στον Τύπο της εποχής.
Λόγω της ποικιλίας των πωλούμενων αγαθών, αλλά κυρίως λόγω των χαμηλών τιμών πώλησής τους (οι δύο έμποροι εισήγαγαν προϊόντα σε μεγάλες ποσότητες από το εξωτερικό), ελάμβαναν μέρος σε ετήσιους μειοδοτικούς διαγωνισμούς για την προμήθεια προϊόντων σε διάφορα ιδρύματα τους οποίους κατά κανόνα κέρδιζαν. Μεταξύ των ετών 1891 - 1896 ήταν οι επίσημοι προμηθευτές του Κουτλιμπάνειου Νοσοκομείου Λαρίσης. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται η σύναψη ενός τέτοιου συμφωνητικού, για την αποκλειστική διάθεση 40 προϊόντων (τρόφιμα, ποτά, είδη γραφικής ύλης, οινόπνευμα, βαμβάκι, κ.ά.) στο νοσοκομείο, επί δημαρχίας του Κωνσταντίνου Αναστασιάδη (1851-1899), ο οποίος ήταν και ο πρόεδρος του Αδελφάτου του νοσοκομείου. Σύμφωνα με τους όρους του συμφωνητικού, ο αστίατρος του νοσοκομείου θα έλεγχε καθημερινά την καταλληλότητα των προϊόντων, ενώ η πληρωμή θα γινόταν στο τέλος εκάστου μηνός [5].
Την ίδια περίοδο ο Γεώργιος Πετσαρίδης και ο Δημήτριος Νταμπασούλης προέβησαν σε αθρόες αγοραπωλησίες ακινήτων (είτε μεμονωμένα, είτε από κοινού) στην πόλη της Λάρισας. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών ήταν, ότι όλες σχεδόν πραγματοποιήθηκαν «επί εξωνήσει» [6]. Χαρακτηριστικά σημειώνουμε τρεις από αυτές, στις οποίες ως πωλητές (και μετέπειτα αγοραστές) αναφέρονται: ο αγροφύλακας Νικόλαος Αναστασίου ή Λυκουρδής (για μία οικία στη συνοικία Αχτσελή της Λάρισας το 1891) [7], η Φώτω, χήρα του Βασιλείου Σαμαντζή (για μία οικία στα Ταμπάκικα, το 1894) [8] και η Καλλιόπη, χήρα του Δημητρίου Τσίρου (για έναν αμπελώνα στα Ταμπάκικα, το 1895) [9].
Παράλληλα με τις εργασίες της Ομόρρυθμης Εταιρείας, ο Γεώργιος Πετσαρίδης ενοικίασε για δικό του λογαριασμό τον Μάρτιο του 1896 ένα μεγάλο νεόδμητο και λιθόκτιστο κατάστημα που ανήκε στην πλήρη κυριότητα του Οθωμανού κτηματία Νιαζήμβέη Ταφούρ. Το κατάστημα βρισκόταν στη συνοικία Σιάουλο της Λάρισας, και ο Πετσαρίδης το διαμόρφωσε σε κατάστημα πώλησης αποικιακών προϊόντων. Η μίσθωση ήταν τριετής και το συμφωνηθέν ετήσιο μίσθωμα ορίστηκε στις 24 χρυσές τουρκικές λίρες (960 δρχ.) [10]. Λόγω όμως της πλήρους απασχολήσεώς του στην εταιρεία με τον Δημήτριο Νταμπασούλη, παραχώρησε την αποκλειστική διαχείριση της επιχείρησης στον αδελφό του Θεόδωρο Πετσαρίδη «διά ίδιον λογαριασμόν και όφελος» [11]. Η μόνη υποχρέωση του τελευταίου ήταν να καταβάλλει στις ορισθείσες ημερομηνίες τα ενοίκια στον ιδιοκτήτη.
(συνεχίζεται)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Η Ελένη απεβίωσε τον Ιούλιο του 1906. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 853 (3 Σεπτεμβρίου 1906).
[2]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 20 (14 Φεβρουαρίου 1890).
[3]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 18 (30 Ιανουαρίου 1890) και φ. 66 (3 Ιανουαρίου 1891).
[4]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Δημήτριος Κ. Νταμπασούλης (1853-1936): Επιχειρηματίας και ευεργέτης της Λάρισας» (Α’& Β’ μέρος), Ελευθερία (Λάρισα), 27 Δεκεμβρίου 2020 και 3 Ιανουαρίου 2021.
[5]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 057, αρ. 20573 (5 Οκτωβρίου 1896).
[6]. εξώνηση = Συμβολαιογραφικός όρος σύμφωνα με τον οποίο ο πωλητής έχει το δικαίωμα να αγοράσει εκ νέου από τον αγοραστή το αγαθό που του μεταβίβασε εντός μιας ορισμένης προθεσμίας και με ορισμένη τιμή.
[7]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Παναγιώτη Σκαμβούγερα, αρ. 12953 (5 Μαΐου 1891) και Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, αρ. 13299 (8 Οκτωβρίου 1892).
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 048, αρ. 17253 (27 Οκτωβρίου 1894).
[9]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 050, αρ. 17811 (3 Μαρτίου 1895).
[10]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 055, αρ. 16959 (23 Μαρτίου 1895)
[11]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 055, αρ. 19712 (4 Απριλίου 1896).
