Παρά τα προβλήματα υγείας εκλέχθηκε το 1900 πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Λαρίσης και αγωνίστηκε «διά την αναγέννησιν της γεωργίας και του εμπορίου άτινα ευρίσκονται εν μαρασμώδει καταστάσει» [1]. Απεβίωσε στη Λάρισα στις 27 Ιανουαρίου 1903 [2]. Εκτός από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις είχε φροντίσει τα προηγούμενα χρόνια για την τακτοποίηση τυχόν οικογενειακών εκκρεμοτήτων.
Η αποκατάσταση της Καλλιόπης, που ήταν θετή θυγατέρα [3] του αποβιώσαντα αδελφού του Κωνσταντίνου Δημητριάδη και της συζύγου του Αικατερίνης, ήταν από τα πρώτα ζητήματα που τον είχαν απασχολήσει. Η Καλλιόπη ήταν ακόμη ανήλικη (16 ετών), όταν αρραβωνιάστηκε το 1891 τον 48χρονο τότε δικηγόρο Κωνσταντίνο Ασημάκη. Μία ημέρα πριν από την τέλεση του γάμου τους στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου (19 Οκτωβρίου 1891), ο Χρήστος Δημητριάδης μεταβίβασε στη χήρα νύφη του Αικατερίνη 63 ακίνητα (αγροτεμάχια, οικόπεδα, αμπελώνες, δασικές εκτάσεις και μία έπαυλη στη συνοικία Νταρκουρά), ενώ την ίδια ημέρα συντάχθηκε και το προικοσύμφωνο με το οποίο ο Κωνσταντίνος Ασημάκης έλαβε ως προίκα 350 ακίνητα (συμπεριλαμβανομένων και των 63 προαναφερθέντων) αξίας 36.000 δρχ., ενώ επιπλέον έλαβε σε μετρητά το ποσό των 24.000 δρχ. [4]. Η Καλλιόπη μετά από τον θάνατο του Κωνσταντίνου Ασημάκη (16 Οκτωβρίου 1899) ανέλαβε την επιμέλεια των παιδιών της (του Βασιλείου, του Γεωργίου και της Ελένης), αλλά παράλληλα ασχολήθηκε με τη διαχείριση της οικογενειακής περιουσίας. Τον Ιανουάριο του 1900, ο Χρήστος Δημητριάδης μεταβίβασε στην Καλλιόπη ακόμα 11 ακίνητα στον Τύρναβο και στο Καζακλάρ (Αμπελώνας) [5], ενώ μεταβίβασε στον αδελφό της Δημήτριο Ι. Κολόμβο μία κατοικία στη Λάρισα (συνοικία Σαρατσλάρ) και το 1/5 εξ αδιαιρέτου διαφόρων ακινήτων στον Τύρναβο (μία κατοικία και 10 αγροτεμάχια συνολικής εκτάσεως 100 περίπου στρεμμάτων) αντί του ποσού των 7.250 δρχ. [6]. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το 1904 η Καλλιόπη παντρεύτηκε στη Λάρισα (δεύτερος γάμος), τον ίλαρχο Ιωάννη Άρτη (1861-1956) και απέκτησε δύο θυγατέρες, τη Νίνα (1905) και τη Λουκία (1912). Η ίδια απεβίωσε στη Λάρισα το 1949.
Ο Χρήστος Δημητριάδης είχε φροντίσει επίσης και για την αποκατάσταση της ανήλικης οικιακής του βοηθού Φανής, θυγατέρας της Σταμουλιώς και του Βασιλείου Δανιήλ από τη Ραψάνη. Ο Δημητριάδης την πάντρεψε στις 13 Νοεμβρίου 1896 με τον ξυλουργό Ξενοφώντα Κ. Γιαννιώτη, παραχωρώντας ως προίκα 3.000 δρχ. σε μετρητά, καθώς και φορέματα, κοσμήματα και είδη οικιακής χρήσεως αξίας 2.000 δρχ. [7].
Όπως προαναφέρθηκε, ο Χρήστος Δημητριάδης από τον γάμο του με την Ευανθία Σκαλιώρα είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τον Δημήτριο και την Αικατερίνη (Κατίνα). Ο Δημήτριος γεννημένος το 1873 στη Λάρισα, μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ελληνικό Σχολείο και το Γυμνάσιο της πόλης φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξάσκησε τη δικηγορία στη Λάρισα, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τις αγροτικές επιχειρήσεις στο χωριό Νέχαλη (Ομορφοχώρι), έχοντας στην πλήρη κυριότητά του το 25% εξ αδιαιρέτου που του παραχώρησε ο πατέρας του τον Δεκέμβριο του 1899 [8]. Η θυγατέρα του Αικατερίνη Δημητριάδη αρραβωνιάστηκε τον Νοέμβριο του 1895 [9] τον ιατρό Νικόλαο Δ. Καλλικούνη [10], τον οποίο παντρεύτηκε στη Λάρισα στις 25 Μαρτίου 1896. Ο Χρήστος Δημητριάδης είχε παραχωρήσει στον γαμπρό του ως προίκα: α) 40.000 δρχ. σε μετρητά, β) φορέματα, κοσμήματα και είδη οικιακής χρήσεως αξίας 20.000 δρχ. και γ) το 25% εξ αδιαιρέτου του χωριού Νέχαλη αξίας 120.000 δρχ. [11]. Από τον γάμο τους απέκτησαν μία θυγατέρα, την Ισμήνη. Η Αικατερίνη Δημητριάδου-Καλλικούνη απεβίωσε στις 24 Νοεμβρίου 1900 μετά από πολύμηνη μάχη με ανίατη ασθένεια [12]. Έκτοτε ο σύζυγός της Νικόλαος εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα και δεν επέστρεψε ποτέ στη Λάρισα.
Συμπερασματικά θα πρέπει να αναφέρουμε ότι ο «Μύλος του Παππά» στη Λάρισα αποτελεί φυσική συνέχεια των εταιρειών που ίδρυσαν οι αδελφοί Κωνσταντίνος και Χρήστος Δημητριάδης, σε συνεργασία με άλλους διορατικούς Λαρισαίους επιχειρηματίες. Στην ιστοριογραφία της Λάρισας τα ονόματα των αδελφών Δημητριάδη είναι σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό. Μέσα από τα προηγούμενα δημοσιεύματα πιστεύουμε ότι ανασύραμε κατ’ ελάχιστο από τη λήθη της ιστορίας, στιγμές από τη δαιδαλώδη επιχειρηματική και οικογενειακή τους διαδρομή.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 511 (6 Φεβρουαρίου 1900).
[2]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 270 (1 Φεβρουαρίου 1903).
[3]. Ήταν φυσική θυγατέρα του κτηματία Ιωάννη Κολόμβου και της Ελένης Δημητριάδου, αδελφής του Κωνσταντίνου και του Χρήστου Δημητριάδη.
[4]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Ν. Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 034, αρ. 12170, 12171 (19 Οκτωβρίου 1891). Επίσης βλ. Δημήτριος Μπάρμπας, «Δύο προικοσύμφωνα της οικογένειας Δημητριάδη, 1891-1896», Θεσσαλικό Ημερολόγιο, τ. 64 (2013), σελ. 341- 358.
[5]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 067, αρ. 24181 (14 Ιανουαρίου 1900).
[6]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 067, αρ. 24179, 24180 (14 Ιανουαρίου 1900).
[7]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 057, αρ. 20812 (9 Νοεμβρίου 1896).
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 067, αρ. 24093 (18 Δεκεμβρίου 1899).
[9]. Σκριπ (Αθήνα), φ. 60 (1 Νοεμβρίου 1895).
[10]. Γεννήθηκε στο Νησί της Μεσσηνίας στις 4 Δεκεμβρίου 1862. Το 1885 αναγορεύθηκε διδάκτορας Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, ενώ το 1901 εκλέχθηκε καθηγητής της Πειραματικής Φαρμακολογίας. Απεβίωσε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1922.
[11]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 055, αρ. 19660 (25 Μαρτίου 1896).
[12]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 552 (26 Νοεμβρίου 1900).
