Άγνωστος στο ευρύ κοινό, δεν βρίσκεται εγγεγραμμένος σε κανένα αρχείο των μελών του Ιατρικού Συλλόγου Λαρίσης μετά από την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881), αλλά ούτε αναφέρεται σε καμία απόφαση του Ιατροσυνεδρίου, το οποίο χορήγησε το 1882 (κατόπιν εξετάσεων) άδειες εξασκήσεως της ιατρικού επαγγέλματος σε όσους είχαν πτυχίο ιατρού από Πανεπιστήμια της αλλοδαπής [1].
Εάν συνδυάσουμε τις διαθέσιμες πηγές (χωρίς, όμως, αυτό να είναι δεσμευτικό), υποψιαζόμαστε ότι πρόκειται για τον ιατρό Γεώργιο Μουράτη που καταγόταν από την Κοζάνη της Μακεδονίας. Απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βιέννης (δεκαετία 1850) υπέβαλε τη διδακτορική του διατριβή «Περί πνευμονίας» γραμμένη στα Λατινικά. Το 1872 εργαζόταν στην Κοζάνη [2]. Περί το 1874 τον συναντούμε στη Λάρισα, όπου εξάσκησε το ιατρικό του λειτούργημα. Διέμενε στη συνοικία του Τρανού Μαχαλά (Αγίου Αχιλλίου) και συγκεκριμένα στον λόφο του Φρουρίου. Δίπλα από την οικία του βρισκόταν η αντίστοιχη του εμπόρου Δ. Πετσαρίδη και απέναντί της ένα οικόπεδο εκτάσεως 103,48 τ.μ., που ανήκε στην κυριότητα του Δήμου Λαρίσης [3].
Η παρουσία του Γεωργίου Μουράτη στη Λάρισα με την ιδιότητα του ιατρού εντοπίζεται κυρίως σε συμβολαιογραφικά έγγραφα που αφορούν αγοραπωλησίες ακινήτων, στις οποίες προέβη μετά από το 1881. Το 1882 αγόρασε από τον Οθωμανό κτηματία Σαλήχ Γιακούπ ένα οικόπεδο στη θέση Σαράτσικα [4]. Την επόμενη χρονιά (1883) αγόρασε από τον Μεχμέτ Τσελεμπή Χασάν δύο συνεχόμενα εργαστήρια (καταστήματα), που ήταν κτισμένα επί οικοπέδου εκτάσεως 140 τεκτονικών τετραγωνικών πήχεων (78,75 τ.μ.) αντί 35 χρυσών τουρκικών λιρών (786,25 δρχ.). Την ίδια ημέρα αγόρασε, επίσης, από την Αϊσέ Μεχμέτ Χασάν (θυγατέρα του Αχμέτ Πίλα και σύζυγο του Μεχμέτ Τσελεμπή Χασάν) άλλο ένα εργαστήριο επί οικοπέδου εκτάσεως 80 τεκτονικών τετραγωνικών πήχεων (45 τ.μ.) αντί 14 λιρών (314,72 δρχ.) [5]. Και τα τρία εργαστήρια βρίσκονταν στην ίδια τοποθεσία (Σαράτσικα), απέναντι από το πανδοχείο του Χατζή Χουσεΐν πασά.
Το 1883 αγόρασε, επίσης, μία οικία μετά του οικοπέδου της που βρισκόταν στη συνοικία Σαρασλάρ [6]. Ένα τμήμα του οικοπέδου μετά της οικίας μεταβιβάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1884 στον εργολάβο της Λάρισας Κωνσταντίνο Αλεξίου [7]. Στην ακίνητη περιουσία του Γεωργίου Μουράτη περιλαμβάνονταν, επίσης, μία οικία στη συνοικία Καϊλιάς [8], ένας αγρός εκτάσεως 16 στρεμμάτων στη συνοικία Πέρα Μαχαλά (Αγίου Χαραλάμπους) και ένας αγρός εκτάσεως 17 στρεμμάτων στη θέση Ορτά-Μπεγλάρ (στα περίχωρα της Λάρισας).
Ο Γεώργιος Μουράτης είχε μία θυγατέρα, τη Χιονία, η οποία παντρεύτηκε τον στρατιωτικό ιατρό Γεώργιο Δροσινό και εγκαταστάθηκε στον Πειραιά (αργότερα στην Αθήνα). Όταν απεβίωσε ο Γεώργιος Μουράτης στα τέλη του 1893, η Χιονία Γ. Δροσινού ανέθεσε στον σύζυγό της να μεταβεί στη Λάρισα ως πληρεξούσιός της και να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του πατέρα της. Από το οικόπεδο που είχε αγοράσει ο Γεώργιος Μουράτης από τον Σελήχ Γιακούπ (1882), ένα τμήμα του μεταβιβάστηκε στον Δημήτριο Αντωνίου Μαραγκό και δύο τμήματά του στον κτηματία Γεώργιο Δαμασιώτη [9]. Η οικία στη συνοικία Καϊλιάς και τα δύο προαναφερθέντα αγροτεμάχια ενοικιάσθηκαν στον ζωέμπορο Δημήτριο Κωνσταντίνου Ξυνάδααπό την Κοζάνη, αντί ετησίου συνολικού μισθώματος 250 δρχ. [10]. Ελλείπουν πληροφορίες για τη μετέπειτα τύχη της ακίνητης περιουσίας του ιατρού Γεωργίου Μουράτη στη Λάρισα. Το ίδιο ελλιπείς είναι οι πληροφορίες για τη θυγατέρα του Χιονία και τον σύζυγό της Γεώργιο Δροσινό.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ο Γεώργιος Μουράτης δεν αναφέρεται στη διδακτορική διατριβή του Νικολάου Δεσιμόνα: Η άσκηση της ιατρικής και οι γιατροί στον θεσσαλικό χώρο (1881-1940). Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Επιστημών Υγείας. Τμήμα Ιατρικής. Λάρισα, 2017.
[2]. Πανδώρα (Αθήνα), τόμος ΚΒ’, φυλλάδιο 528 (15 Μαρτίου 1872), σελ. 562.
[3]. Τον Ιανουάριο του 1893 ο δήμαρχος Αχιλλέας Αστεριάδης (ως εκπρόσωπος του Δήμου) μεταβίβασε στον Μπεκήρ βέη το οικόπεδο αντί 425,30 δρχ. Βλ. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 040, αρ. 14421 (11 Ιανουαρίου 1893).
[4]. Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 003, αρ. 936 (3 Νοεμβρίου 1882). Τα Σαράτσικα ήταν τμήμα της συνοικίας Σαρασλάρ που βρισκόταν μεταξύ της συνοικίας του Αγίου Αθανασίου και της γέφυρας. Η θέση Σαράτσικα ταυτίζεται με την περιοχή γύρω από τη σημερινή οδό Σκυλοσόφου.
[5]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 004, αρ. 1210 και 1211 (3 Φεβρουαρίου 1883).
[6]. Συμβολαιογραφικό Αρχείο Παναγιώτη Σκαμβούγερα, αρ. 1847/1882.
[7]. Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αναστασίου Φίλιου, φκ. 013, αρ. 5538 (18 Σεπτεμβρίου 1884).
[8]. Η συνοικία βρισκόταν στο νότιο τμήμα της πόλης κοντά στην πύλη των Φαρσάλων μεταξύ των συνοικιών Παράσχου (Αγίου Νικολάου) και Τεκελί Ατίκ.
[9]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 050, αρ. 15464 (24 Οκτωβρίου 1894) και αρ. 15475 (25 Οκτωβρίου 1894).
[10]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 050, αρ. 15474 (25 Οκτωβρίου 1894).
