Μπορεί σε κάποιους ακόμη και σήμερα που η τεχνολογία έχει κάνει άλματα, να φαντάζει αδιανόητο ή κάτι πολύ δύσκολο, αλλά όσοι το έχουν τολμήσει έχουν να πουν κάτι διαφορετικό. Ένα τέτοιο πρόσωπο είναι και ο Λαρισαίος συγγραφέας και σύμβουλος της 4ης Κοινότητας Δήμου Λαρισαίων Νίκος Φασούλας που, παρά την εκ γενετής αναπηρία του στα κάτω άκρα, δεν σκέφτηκε στιγμή να εγκαταλείψει το όνειρό του να έχει το δικό του αυτοκίνητο και να μην εξαρτάται από κανέναν για τη μετακίνησή του. Μπορεί οι προϋποθέσεις για εκείνον να είναι διαφορετικές ωστόσο με πολύ καλή έρευνα, πείσμα και καθόλου φόβο οδηγεί από το 2007 και πρόσφατα απέκτησε και το νέο του αυτοκίνητο με τις κατάλληλες φυσικά μετατροπές για να μπορεί να το οδηγεί με ασφάλεια. Μάλιστα, παροτρύνει όλα τα άτομα με αναπηρίες που αγαπούν την οδήγηση να μη φοβηθούν, καθώς και δίπλωμα μπορούν να αποκτήσουν και το όχημα να μετατραπεί κατάλληλα ανάλογα με την αναπηρία τους. «Η δική μου αναπηρία είναι στα κάτω άκρα, έχω παραπάρεση εκ γενετής λόγω πρόωρου τοκετού. Από μαθητής ακόμη είχα την επιθυμία να αποκτήσω το δικό μου αυτοκίνητο. Το 2007 όταν ολοκλήρωσα και τις σπουδές μου έκανα την έρευνά μου και προχώρησα. Στη Λάρισα υπάρχει Σχολή Οδηγών, η Αυτοκίνηση, που διαθέτει κατάλληλο όχημα με μετατροπές για την εκπαίδευση σε άτομα με αναπηρία. Αφού πέρασα από ιατρική επιτροπή που ενέκρινε το αίτημά μου υπό προϋποθέσεις βεβαίως, καθώς μπορώ να οδηγήσω μόνο αυτόματο αυτοκίνητο, έκανα τα μαθήματά μου και πήρα το δίπλωμα. Βέβαια για να μου το παραδώσουν έπρεπε να διαπιστώσουν ότι το αυτοκίνητό μου θα είχε τις ανάλογες μετατροπές ώστε και για μένα να είναι ασφαλές και για τους γύρω μου. Έχουμε πολλά δικαιώματα και δυστυχώς ακόμη και σήμερα πολλοί δεν γνωρίζουν. Για μένα η απόκτηση διπλώματος και αυτοκινήτου ήταν ένα ακόμη βήμα για να προχωρήσω τη ζωή μου. Έχω την αυτονομία μου, μπορώ να κάνω τα ταξίδια μου, να πάω μια βόλτα με τη σύντροφο, να έχω την ανεξαρτησία μου. Για μένα το αυτοκίνητο είναι τα πόδια μου» λέει ο Νίκος Φασούλας. Παρά το γεγονός, ότι θα πρέπει κάθε 3 ή 5 χρόνια να περνάει ξανά από επιτροπή για να αξιολογείται η ικανότητα στην οδήγησή του, αυτό δεν είναι εμπόδιο, ούτε τον ενοχλεί καθώς συνειδητοποιεί ότι για εκείνον η όλη διαδικασία είναι διαφορετική.
Ένα ακόμη σημαντικό βήμα, προκειμένου να μπορέσει ένα άτομο με αναπηρία να βγει στον δρόμο με το δικό του αυτοκίνητο, είναι να το μετατρέψει κατάλληλα ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται στις δικές του δεξιότητες. Ο Νίκος Φασούλας αφού απέκτησε το νέο του όχημα έπρεπε να απευθυνθεί σε μια εταιρεία που αναλαμβάνει τροποποιήσεις οχημάτων. Στη Λάρισα όπως λέει δεν υπάρχει καμία, παρά μονάχα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Ο ίδιος απευθύνθηκε σε μια εταιρεία της Θεσσαλονίκης, την icandrive.gr που το σημαντικότερο πλεονέκτημά της είναι ότι στέλνει τον τεχνικό στο σπίτι του ατόμου με αναπηρία αναγνωρίζοντας ότι το όχημά του μέχρι να τροποποιηθεί δεν μπορεί να το οδηγήσει μέχρι εκεί. Όπως λέει ο Νίκος, η συγκεκριμένη εταιρεία έχει να προσφέρει πολλές λύσεις για την προσαρμογή του οχήματος για τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα κινητικότητας με διασκευές σε φρένο, γκάζι, συμπλέκτη, αλλά και στην πρόσβαση στο ίδιο το αυτοκίνητο (π.χ. άτομα που μετακινούνται με αμαξίδιο και πρέπει να μπουν στο όχημα). Με μια περιήγηση στην ιστοσελίδα θα δει κανείς ότι δεν πρόκειται απλά για μια εταιρεία που αναλαμβάνει να κάνει τις μετατροπές, αλλά μια ενημερωτική πύλη με όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζει ένα άτομο με αναπηρίες σχετικά με το θέμα της οδήγησης, της εκπαίδευσης, της απόκτησης διπλώματος, αυτοκινήτου και γενικά με όλα τα δικαιώματα.
Καταλήγοντας, απαντώντας στο ερώτημα για το αν το κόστος μιας τέτοιας μετατροπής είναι απαγορευτικό ή επιδοτείται, αναφέρει «Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για επιδότηση. Το κόστος εξαρτάται πάντα από το είδος της μετατροπής. Στη δική μου περίπτωση στοίχισε 950 ευρώ, υπάρχουν φθηνότερες, υπάρχουν και ακριβότερες. Θα μπορούσε προς αυτή την κατεύθυνση να γίνει κάτι θεωρώ».
Της Νατάσας Πολυγένη
