Πιστό αντίγραφο του αριστουργήματος της Αναγεννησιακής γλυπτικής κι ένα από τα σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου. Η καλλιτεχνική ομάδα της παραγωγής αρχίζει να ψάχνει αγωνιωδώς τρόπο, καθώς γνωρίζει πως ο χρόνος πιέζει και τα γυρίσματα πρέπει να ολοκληρωθούν.
Την ίδια ώρα στη Λάρισα, ο εικαστικός Αστέριος Δημητρίου, περιμένει από μέρα σε μέρα να έρθει στον κόσμο το κοριτσάκι του, όταν ξαφνικά το τηλέφωνο χτυπάει.
«Με παίρνουν από την παραγωγή για την ταινία του Αντόνιο Μπαντέρας. Μου ζητάνε την άποψή μου για το πώς θα κατασκευάσουν ένα πιστό αντίγραφο της προτομής του γλυπτού. Τους εξηγώ και μου θέτουν το εξής ερώτημα «Θα το φτιάξεις;» απαντώ ναι. «Το θέλουμε όμως σε 7 ημέρες» και λέω τότε πως «αρχίζουν τα δύσκολα...».
Η ταινία ονομάζεται «The Enforcer» και είναι σκηνοθετημένη από τον Ρίτσαρντ Χιουζ. Σύμφωνα με τους ειδικούς πρόκειται για ένα νουάρ θρίλερ, τοποθετημένο στο σημερινό Μαϊάμι και την Πολιτεία της Φλόριντα. Γυρισμένο όμως σε Θεσσαλονίκη και Νέα Μηχανιώνα.
Ο Αντόνιο Μπαντέρας θα υποδύεται έναν μπράβο (ή και εκτελεστή) που είναι το «δεξί χέρι» μιας επικίνδυνης γυναίκας του υπόκοσμου. «Ούτε και ξέρω ακριβώς την υπόθεση της ταινίας, μα ούτε και τα πλάνα στα οποία θα βρεθεί το αντίγραφο του γλυπτού που δημιούργησα» λέει ευδιάθετος ο Αστέριος Δημητρίου στην «Ε» και εξηγεί ότι «εγώ το μόνο που είχα να κάνω ήταν να φτιάξω μέσα σε λίγα 24ωρα αυτό που ζήτησε ο σκηνοθέτης, ο οποίος στο τέλος έμεινε πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα». Τόσο ικανοποιημένος μάλιστα, που η παραγωγή πρότεινε στον Λαρισαίο εικαστικό μια τρίμηνη συνεργασία για την επόμενη ταινία. Ο ίδιος όμως αρνήθηκε και περιορίστηκε στο τίτλο του «εξωτερικού συνεργάτη» σε επόμενη αναζήτησή τους. Η πρώτη εμπειρία ήταν μοναδική και έχει να λέει σε φίλους και συνεργάτες...
«Υπάρχει μεγάλο επιτελείο καλλιτεχνών. Όμως υπάρχει ο σκηνοθέτης που ξαφνικά λέει θέλω αυτό και το θέλω τώρα. Όταν θέλει ο σκηνοθέτης τρέχουν όλοι. Έψαξαν για αντίγραφα, αλλά ήταν σε 40-50 εκατοστά που δεν θα έγραφε καλά στην κάμερα. Ήθελαν ένα αντίγραφο σχεδόν κανονικών διαστάσεων. Δηλαδή να ξεπερνάει το ένα μέτρο. Όπου και αν έψαξαν, δεν έβρισκαν λύση λόγω χρόνου».
Ο Αστέριος όμως είχε τη λύση. Στην αρχή δούλεψε με το 3D και έψαχνε τρόπους κατασκευής. Κατέληξε στο να το χωρίσει σε οριζόντια κομμάτια. Απευθύνθηκε σε συνεργάτη του και έκοψαν με λέιζερ 350 φέτες ξύλου, πάχους 3 χιλιοστών. Όλα τοποθετήθηκαν σε οδηγούς και ακολούθησε το φινίρισμα με γυψογάζα και απλό γύψο από πάνω.
Η διορία του έληγε Πέμπτη μεσημέρι και ακριβώς εκείνη την ώρα παρέδωσε την 80κιλη κατασκευή. Τυλιγμένη και άψογη στα χέρια της παραγωγής. Στον δρόμο της επιστροφής για Λάρισα, χτυπάει ξανά το τηλέφωνο:
«Ο σκηνοθέτης θέλει και δύο αντίγραφα μέχρι αύριο γιατί αυτό θα πυροβοληθεί στην ταινία και πρέπει να φανεί ότι σπάει» ακούει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Αφού ξεπερνάει το αρχικό σοκ, βρίσκει τη λύση να φτιάξει κομμάτια από το πρόσωπο κι αντίγραφο από φελιζόλ, καθώς οτιδήποτε άλλο θα χρειαζόταν τη συμβολή ενός... μάγου. Αφού τα παρέδωσε κι αυτά, και ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, τώρα θα περιμένει να δει τους κόπους του στη μεγάλη οθόνη μέσα στο 2022.
«Έχεις άγχος για το πώς θα φανεί το δημιούργημά σου και πόση ώρα θα το δείξουν;» τον ρωτάμε, για να απαντήσει αρνητικά: «Όχι ιδιαίτερο, καθώς με ικανοποίησε η διαδικασία και το γεγονός πως τα κατάφερα».
Ο Αστέριος μισεί την πίεση. Από τότε που πέρασε μια μικρή περιπέτεια, απορρίπτει δουλειές για μην εκτεθεί κανείς. Στην περίπτωση της ταινίας όμως φρόντισε να προετοιμάσει τον εαυτό του. «Ο καλλιτέχνης πιέζεται περισσότερο όταν δεν έχει λύση στο μυαλό του. Εγώ είχα λύση και ήξερα τα βήματα. Είχα κάνει το οργανόγραμμα. Η κούραση ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο» υπογραμμίζει. Υποστηρίζει ότι ο καλλιτέχνης είναι μια οντότητα «κλειστή» όταν κάνει δουλειές και «ανοιχτή» όταν τις δείχνει εκτιμώντας πως αυτή η πρόταση ήταν μια καλή ευκαιρία για εκείνον.
Είχε την τύχη να βρεθεί από πολύ νωρίς στη ζωγραφική. Από 4η Δημοτικού και με την παρότρυνση των γονιών του. Αφού πέρασε πολλές φάσεις προσωπικής αναζήτησης τα «βρήκε» καλύτερα με τον εαυτό του.
«Και με τα υλικά και με τη γλυπτική. Γιατί όσο μεγαλώνεις και προβληματίζεσαι τόσο καλύτερα».
Άρχισε να ασχολείται με τη γλυπτική πριν από κάποια χρόνια. Ένα από τα πρώτα του γλυπτά βρέθηκε στην Πινακοθήκη της πόλης. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλα. «Αναζωογονήθηκα» λέει και εξηγεί ότι «η ζωγραφική εκτός από έκφραση είναι και η απόδειξη του τρισδιάστατου σε χαρτί. Όταν φτάνεις τώρα να έχεις το τρισδιάστατο είναι πολύ μεγάλη εμπειρία και σε βοηθάει σχεδιαστικά. Έχεις και τρισδιάστατη σκέψη» συμπεραίνει.
Κάνει art therapy στο ΚΕΘΕΑ, βρίσκεται στον τομέα της Εκπαίδευσης, ενώ έχει περάσει και από την Ειδική Αγωγή. Είναι ο ένας εκ των δύο εικαστικών (ο άλλος είναι ο Χρήστος Λάσκαρης) που φιλοτέχνησαν την εντυπωσιακή τοιχογραφία στην Κεντρική πλατεία της Λάρισας με τίτλο «Ο άγνωστος νέος».
Το καλοκαίρι του ’21 θα το θυμάται μόνο για ευχάριστα. Έναν διορισμό, τη γέννηση της κόρης του και φυσικά τον... Αντόνιο Μπαντέρας.
Του Κώστα Γκιάστα
Φωτ. Θωμάς Λευθέρης
