Ένα μήνα μετά από την ανάληψη της προεδρίας του (2 Φεβρουαρίου 1927), συστάθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τον ίδιο, τον Μητροπολίτη Λαρίσης και τους προέδρους του Εμπορικού Συλλόγου, της Πανεπαγγελματικής Ενώσεως και των Εμπορικών Σωματείων για τη διενέργεια εράνων υπέρ των ανέργων υπαλλήλων και εργατών της Λάρισας.
Στις 3 Οκτωβρίου του ιδίου έτους (1927), ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας σύστησε επιτροπή που είχε ως σκοπό τη λεπτομερή καταγραφή όλων ανεξαιρέτως των απόρων του Δήμου, προκειμένου να λαμβάνουν χρηματικά βοηθήματα. Το έργο της καταγραφής που επιμελήθηκαν από κοινού με τον Μιλτιάδη Ζαρίμπα, οι δημοτικοί σύμβουλοι Στυλιανός Αστεριάδης, Κωνσταντίνος Βουσκουδάκης, Χρήστος Ανδρόνικος και Ηλίας Φριντζελάς ήταν πρωτοποριακό για την εποχή του, αφού οι καταστάσεις των απόρων που συντάχθηκαν, χρησιμοποιήθηκαν (με ανάλογες προσθαφαιρέσεις) από τις κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου Λαρίσης μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1950. Οι εισηγήσεις του στην ολομέλεια του Δημοτικού Συμβουλίου για διάφορα κρίσιμα ζητήματα της Λάρισας έχουν διασωθεί σε δεκάδες σελίδες των πρακτικών του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης: «Περί της ωφελείας του σιδηροδρόμου Λαρίσης – Κοζάνης», «Περί της Αγροτικής Ασφαλείας και της Αγροφυλακής», «Περί της ανάγκης ανασυστάσεως του Διδασκαλείου Λαρίσης», «Περί του Σωματείου Θυμάτων και Αναπήρων πολέμου» και πολλές άλλες.
Στις 9 Ιανουαρίου 1928 επανεξελέγη πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου (για το έτος 1928). Κατά τη διάρκεια της θητείας του συστάθηκε το μονοτάξιο Διδασκαλείο Λαρίσης (2 Νοεμβρίου 1928), το οποίο στεγάστηκε στην ευρύχωρη οικία (επί της οδού Φαρσάλων) της Ζαφειρίας Καναβατζόγλου εκτάσεως 250 τ.μ. Το μηνιαίο μίσθωμα που έπρεπε να καταβάλλει ο Δήμος στην ιδιοκτήτρια, ορίστηκε στο ποσό των 4.000 δρχ. Την ίδια ημέρα ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας τέθηκε επικεφαλής επιτροπής για την παροχή βοηθημάτων, σε χρήμα και σε είδος, στους άπορους μαθητές όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Λάρισας. Τον επόμενο μήνα (3 Δεκεμβρίου 1928), ανακοίνωσε στο Σώμα «ότι εγένετο κατάχρησις ποσού δρχ. 68.000 εις την Εταιρεία Υδρεύσεως και Ηλεκτροφωτισμού, ήτις βαρύνει τον αποβιώσαντα λογιστήν της Εταιρείας».
Στις 5 Ιανουαρίου 1929 επανεξελέγη παμψηφεί για τρίτη συνεχόμενη φορά Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Στις δημοτικές εκλογές που διενεργήθηκαν τη χρονιά εκείνη (4 Αυγούστου 1929), ο Μιχαήλ Σάπκας επανεξελέγη δήμαρχος της Λάρισας, ενώ ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας προς έκπληξη όλων των δημοτών δεν πολιτεύτηκε. Λίγο μετά από την ανάληψη των καθηκόντων του νέου προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου, Φώτη Παππά (8 Σεπτεμβρίου 1929), ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας απέστειλε επιστολή στον τελευταίο (27 Σεπτεμβρίου 1929), με την οποία δήλωσε την παραίτησή του από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΥΗΛ. Ήταν η τελευταία πολιτική πράξη ενός ανθρώπου που σφράγισε με την παρουσία του τη Λάρισα του μεσοπολέμου.
Ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας διακρίθηκε σε πολλούς τομείς της κοινωνικής, φιλανθρωπικής, αθλητικής και εκπαιδευτικής ζωής της Λάρισας. Διετέλεσε πρόεδρος του «Ταμείου εκπαιδευτικής προνοίας» (1922), μέλος των οργανωτικών επιτροπών των ετήσιων Ιππικών Αγώνων της Λάρισας, μέλος του Αδελφάτου του Κουτλιμπάνειου Νοσοκομείου, ιδρυτικό μέλος της Τραπέζης Λαρίσης καθώς και μέλος πολλών οργανώσεων και σωματείων της πόλης. Διετέλεσε επίσης κατά διαστήματα, νομικός σύμβουλος του Δήμου Λαρίσης κατορθώνοντας να επιλύσει πλείστα όσα προβλήματα, που είχαν παραμείνει «εν υπνώσει» περισσότερο από δύο δεκαετίες. Όπως ήδη προαναφέρθηκε, διετέλεσε επί σειρά ετών μέλος της διοικούσας επιτροπής και αργότερα γραμματέας (1906) και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης μέχρι το 1926.
Ο Μιλτιάδης Ζαρίμπας απεβίωσε στη Λάρισα στις 5 Ιουνίου 1933. «Μακροχρόνιος και οδυνηρά νόσος ετερμάτισε τον βίον εγκρίτου μέλους της Λαρισινής κοινωνίας και αρίστου επιστήμονος. Η πόλις εκτιμήσασα το αδαμάντινον του χαρακτήρος του εκλιπόντος επιστήμονος και τα λοιπάς υπηρεσίας τας οποίας ούτος προσέφερεν εις την πόλιν, πενθεί από εχθές τον θάνατόν του» [1]. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την επομένη στον μητροπολιτικό ναό του Αγίου Αχιλλίου, παρουσία των πολιτικών, στρατιωτικών των δικαστικών αρχών της πόλης. Παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο πρόεδρος των εφετών Δαρδούγιας, ο δήμαρχος Μιχαήλ Σάπκας μετά του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Νικολάου Μανωλάκη, ο διευθυντής της Νομαρχίας Μπιτσικώκος, οι γερουσιαστές Βλάχος, Καζάκης και Μπούρας, οι εν αποστρατεία υποστράτηγοι Άρτης και Μεσσήνης, όλοι οι διευθυντές των Τραπεζών και όλα τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Λαρίσης. Μία απέραντη λαοθάλασσα συνόδευσε τη σορό του μέχρι το Παλαιό Νεκροταφείο, όπου και ενταφιάστηκε.
Από τον γάμο του με την Αικατερίνη (Κατίνα) Αρσενίδου (1877-1948) απέκτησε έναν γιο: Τον μετέπειτα δικηγόρο Γεώργιο Ζαρίμπα. Γεννημένος στις 28 Οκτωβρίου 1916, ο τελευταίος απεβίωσε στη Λάρισα στις 13 Μαρτίου 1994. Ο Γεώργιος Ζαρίμπας νυμφεύθηκε την Ελένη Αναστασίου (15 Μαΐου 1925 – 9 Νοεμβρίου 2019), με την οποία απέκτησε τρεις θυγατέρες: την Αικατερίνη, την Κλεοπάτρα και την Ανθή.
Κλείνοντας το μικρό αυτό αφιέρωμα στον Μιλτιάδη Ζαρίμπα θα αναφερθούμε και στις έξι αδελφές του, που γνωρίζουμε ελάχιστα για τέσσερις από αυτές. Υποπτευόμαστε ότι οι δύο από τις αδελφές του απεβίωσαν σε τρυφερή ηλικία στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι άλλες αδελφές του ήταν: η Ιφιγένεια [2], η Ευτέρπη [3], η Αγορή [4] και η Αργυρώ [5].
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 3795 (7 Ιουνίου 1933).
[2]. Υπήρξε σύζυγος του Κ. Καραγεώργο από τον Δομοκό. Απεβίωσε στη Λάρισα στις 18 Νοεμβρίου 1909. Βλ. «Νεκρολογία: Ιφιγένεια Κ. Καραγεώργου», Λάρισα (Λάρισα), φ. 54 (20 Νοεμβρίου 1909), Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 1020 (22 Νοεμβρίου 1909) και Μικρά (Λάρισα), φ. 28/430 (22 Νοεμβρίου 1909). Ενταφιάστηκε στο Παλαιό Νεκροταφείο της Λάρισας.
[3]. Παντρεύτηκε στη Λάρισα (Δεκέμβριος 1903) τον Νικόλαο Παπαδημητρίου από τον Δομοκό. Βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 713 (1 Ιανουαρίου 1904). Απέκτησαν δύο παιδιά: τη Βαρβάρα (παντρεύτηκε τον Ευάγγελο Τζορόπουλο) και τη Μαρίνα. Η Ευτέρπη απεβίωσε στη Λάρισα στις 5 Μαΐου 1936 και ενταφιάστηκε στο Παλαιό Νεκροταφείο της πόλης.
[4]. Παντρεύτηκε τον Γεώργιο Κέλλα.
[5]. Παντρεύτηκε τον Νικόλαο Ζάννο.
(*) Οι ημερομηνίες που αναφέρονται στο κείμενο, παραπέμπουν στις αντίστοιχες συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου της Λάρισας.
Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου
