«Έλα να σου δείξω πώς η χώρα μας μπορεί να αναπτύξει μια νέα επιχειρηματικότητα γύρω από την εκπαίδευση των νέων πιλότων» του είπε, εξηγώντας του τις ευκαιρίες βάσει αριθμών, τη δυναμική της Ελλάδας, τις ιδανικές καιρικές συνθήκες και τη ζήτηση από το εξωτερικό με τον Έλληνα πολιτικό να εντυπωσιάζεται.
Ο Ηλίας Λάππας κατάγεται από μια (τι άλλο;) πολύτεκνη οικογένεια της Βερδικούσιας. Σαν μαθητής Λυκείου έδωσε πανελλαδικές και για 14 συνεχόμενα χρόνια ήταν στην Πολεμική Αεροπορία. «Όμως κουράστηκα. Κάτι οι μειώσεις των μισθών, κάτι το γεγονός πως δεν υπήρχαν οι ευκαιρίες που θα θέλαμε. Πολλές λάθος αποφάσεις από την ηγεσία και όλα έδειχναν πως δεν υπάρχει μέλλον. Μιζέρια…».
Κι έτσι ένα ωραίο πρωινό δηλώνει παραίτηση. Αφήνει τη σιγουριά και επιλέγει να ρισκάρει λίγο. Πηγαίνει στη Μεγάλη Βρετανία και εκεί πλέον διδάσκει αεροναυπηγική στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Ουαλίας.
Βρίσκεται εκεί τα τελευταία τρία χρόνια και όπως υπογραμμίζει τα βρήκε ακόμα καλύτερα απ’ ό,τι περίμενε. Είδε, ερεύνησε, συζήτησε, μίλησε, διάβασε και έκανε συγκρίσεις. Συμπέρανε ότι πρώτον υπάρχουν πολλές ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης στα επαγγέλματα που σχετίζονται με τα αεροσκάφη, δεύτερον πως οι πανελλήνιες εξετάσεις δεν είναι μονόδρομος και τρίτον πως η Ελλάδα έχει ένα διπλό πλεονέκτημα που είναι οι καιρικές συνθήκες και τα αεροδρόμια τα οποία αν τα εκμεταλλευτεί θα μπορεί να έχει μεγάλο όφελος στο μέλλον. Αυτά τα συμπεράσματά του εξηγεί στην «Ε».
«Γνωρίζουμε πως οι μεγάλες εταιρίες Airbus και Boeing κάνουν προγραμματισμό πως τα επόμενα 20 χρόνια θα χρειαστεί να κατασκευαστούν 40 χιλιάδες μεταφορικά αεροσκάφη. Ο λόγος είναι πως υπάρχει έκρηξη ενδιαφέροντος από τη ΝΑ Ασία» εξηγεί και συνεχίζει «Το μέγεθος θα αλλάξει. Θα μικρύνει. Βλέπουν πλέον έναν κόσμο διαφορετικό. Μικρά αεροσκάφη, σε μικρά αεροδρόμια, μικρότερες αποστάσεις και λιγότεροι άνθρωποι να μεταφέρονται. Το 65%-70% των νέων αεροσκαφών που θα κατασκευαστούν θα είναι 150 θέσεων περίπου» και προσθέτει «Έτσι θα δημιουργηθούν ανάγκες. Θα δημιουργηθούν θέσεις για 600 χιλιάδες νέους πιλότους, 600 χιλιάδες νέους τεχνικούς και γύρω στους 120 χιλιάδες νέους αεροναυπηγούς. Αυτή είναι η τεράστια πίτα που βλέπουμε μπροστά μας όλα τα πανεπιστήμια και όλοι θέλουν να αρπάξουν ένα μεγάλο κομμάτι από εκεί».
Ας πάμε όμως στα πρακτικά ζητήματα, του λέμε. Τι θα πρέπει να σκεφτεί και να κάνει ένας πατέρας για το παιδί του και πόσο θα του στοιχίσει, τον ρωτάμε. «Η Ελλάδα μπορεί να βγάλει χειριστές αλλά μπορεί να ετοιμάζει εκπαιδευτές πιλότων. Υπάρχουν εταιρίες στην Ελλάδα που είναι αναγνωρισμένες. Αυτές οι εταιρίες εκδίδουν πτυχία βάσει προδιαγραφών. Παίρνουν έναν άνθρωπο από το μηδέν και μέσα σε λίγο διάστημα τον ετοιμάζουν. Αρκεί να είναι πάνω από 18 χρόνων με απολυτήριο λυκείου. Τα δίδακτρα μπορούν να φτάσουν στις 70 χιλιάδες ευρώ όμως η απόσβεση γίνεται γρήγορα και σίγουρα. Ένας κυβερνήτης υπεραντλατικών ταξιδίων παίρνει 200 χιλιάδες ευρώ ετησίως σε μια σοβαρή εταιρία. Επίσης ένα μεγάλο ποσό επενδύουν οι Έλληνες γονείς σε φροντιστήρια για 2-3 χρόνια και ενοίκια για σίγουρα άλλα 4 χρόνια. Αυτό σημαίνει πως επενδύουν ούτως ή άλλως στην επαγγελματική αποκατάσταση των παιδιών τους».
Τον ρωτάμε πώς μπορεί η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τη νέα αυτή κατάσταση και να πάρει ένα κομμάτι από την πίτα, που σύμφωνα με τον ίδιο και τις εκτιμήσεις των μεγάλων εταιριών, θα δημιουργηθεί στα επόμενα χρόνια.
«Υπάρχουν αμέτρητα μικρά αεροδρόμια στην Ελλάδα, ή αεροδρόμια που δεν χρησιμοιούνται πλέον και που μπορούν να εκμεταλλευτούν οι εταιρίες και να κάνουν εκπαίδευση. Αν η Πολιτεία διευκολύνει τις εταιρίες αυτές τότε θα μπορούν να φέρουν άτομα απ’ όλη την Ευρώπη να εκπαιδεύονται εδώ.
Πέρσι, στην Καβάλα για παράδειγμα, σε δύο μόλις εβδομάδες εκτέλεσαν δοκιμαστικές πτήσεις για 47 φοιτητές, ενώ σε 6 μήνες στη Βρετανία είχαν κάνει πτήσεις μόνο για 25 φοιτητές. Στη Βρετανία, αλλά και παντού σχεδόν στην Ευρώπη, ο καιρός είναι πολύ άστατος κι είναι πολύ δύσκολο να βρει κάποιος τις κατάλληλες συνθήκες. Άρα θα πρέπει να υπάρξει συνδυασμός καιρικών συνθηκών και αεροδιαδρόμων» καταλήγει.
Οι Άγγλοι και το παράδειγμα των Ρουμάνων
Στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Ουαλίας διδάσκει σε φοιτητές απ’ όλον τον κόσμο. Μέσα από την επαφή του με τα πρόσωπα αυτά έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει ακόμα καλύτερα τις διαφορές των λαών. «Οι Βρετανοί χωρίς να δουλεύουν πολύ πετυχαίνουν τους στόχους. Έχουν τα εργαλεία και την οργάνωση. Το ξέρουν από μικρή ηλικία και δεν αγχώνονται.
Εκεί το τεχνικό επιμελητήριο έρχεται και δίνει πιστοποιήσεις. Δίνει κατευθύνσεις για το τι χρειάζεται η αγορά. Υπάρχει έλεγχος, αξιολόγηση και κατευθύνσεις.
Οι Έλληνες επειδή είμαστε σε κατάσταση πανικού μάς κάνει να είμαστε πιο εύστροφοι. Όμως μας λείπει η μεθοδικότητα. Γενικά τα στοιχεία αυτά υπάρχουν σε λαούς των Βαλκανίων» και στέκεται στο παράδειγμα των Ρουμάνων.
«Είναι πανέξυπνοι τύποι και δείχνουν πως μπορούν να πετύχουν πολλά τόσο ως μονάδες όσο και ως σύνολο. Αυτή τη στιγμή μάλιστα, έχουν στήσει μονάδα τελικής συναρμολόγησης ελικοπτέρων για την Airbus. Έχουν εργατικά χέρια και πιάνουν τον σφυγμό της αγοράς».
Του Κ. Γκιάστα
