«Το κοινό κρατά "ζωντανούς" τους ήρωες των κόμικς», απαντά ο Γάλλος σκιτσογράφος Ασντέ, ο άνθρωπος που μετά το θάνατο του Μορίς (του Βέλγου καρτουνίστα, "πατέρα" του θρυλικού Λούκυ Λουκ) ανέλαβε να κρατήσει στην ...ενεργό δράση τον "μοναχικό καουμπόι".
Ο Γάλλος σκιτσογράφος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη προσκεκλημένος του Thessaloniki Comic Convention "The Comic Con 3", μια γιορτή για τους φίλους των κόμικς -και όχι μόνο- που φιλοξένησε από 5-7 Μαΐου η Αποθήκη Γ' στο Λιμάνι. Το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων τον συνάντησε να σχεδιάζει με το πενάκι του σκίτσα ...ποικίλης ύλης και να υπογράφει τεύχη του Λούκυ Λουκ για τους φαν του χάρτινου ήρωα όλων των ηλικιών!
-Εκεί μίλησε για το πώς μεταπήδησε από τον χώρο της Ιατρικής στον θαυμαστό κόσμο των κόμικς:
«Ήμουν... παιδί της μαμάς μου. Αλλά σήμερα κάνω αυτό που θέλω, δηλαδή να σχεδιάζω καρτούν. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό, αλλά η γενιά μου ακολουθούσε τις συμβουλές των γονιών της. Η μητέρα μου θεωρούσε πως τα καρτούν δεν μπορεί να είναι επάγγελμα. Ήθελε να ακολουθήσω κάτι που θα μου εξασφάλιζε μια σταθερή πορεία. Η σύζυγός μου ήταν αυτή που με ώθησε να ακολουθήσω το όνειρό μου. Μού είπε, έχεις ένα επάγγελμα, σταμάτα το και κάνε αυτό που θέλεις και αν δεν πετύχεις μπορείς να επιστρέψεις σ’ αυτό που κάνεις τώρα. Στην αρχή δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν έβγαζα αρκετά χρήματα, και καθώς περνούσε ο καιρός και οι οικονομίες μας τελείωναν, έπρεπε να πάρω μια απόφαση για το τι θα κάνω. Ήταν τότε που μαζί με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να βάλουμε ένα τέλος στη... μποέμικη ζωή. Έστειλα δυο ντοσιέ με τη δουλειά μου σε κάποιους μεγάλους εκδότες και σ’ αυτό το κομβικό σημείο ήρθε και η στροφή [...] Συνάντησα κάποια στιγμή τον Μορίς και μου ζήτησε να δουλέψω μαζί του πάνω στον Ρανταπλάν και, όταν ο Μορίς πέθανε, μού ζητήθηκε -και από τη σύζυγό του- να συνεχίσω τον Λούκυ Λουκ».
-Είπε για το αν οι περιπέτειες του Λούκυ Λουκ θα μπορούσαν να "αγγίζουν" σύγχρονα ζητήματα:
«Ο Λούκυ Λουκ, όπως και ο Αστερίξ, έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Κατ’ αρχάς είναι αστεία (ως κόμικς), εν δευτέροις είναι μια περιπέτεια, σε τρίτο επίπεδο διαπραγματεύονται ένα θέμα και σε τέταρτο προσπαθούν ν’ αφήσουν κάτι στο τέλος, δηλαδή ένα ηθικό δίδαγμα. Ωστόσο, προτεραιότητά τους δεν είναι να ηθικολογήσουν αλλά να διασκεδάσουν το κοινό τους. Ο Λούκυ Λουκ δεν είναι λογοτεχνία για διανοούμενος, είναι ένα κόμικ, το οποίο μπορεί να διαβάσει ένα παιδί 8 ετών κι ένας ενήλικας 88 ετών. Το τελευταίο τεύχος, το οποίο τιτλοφορείται La Terre Promise (Η γη της επαγγελίας) πραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης, αλλά από μία άλλη οπτική γωνία. Είναι μία οικογένεια μεταναστών που φτάνει στην Αμερική, αλλά αυτοί οι μετανάστες είναι Εβραίοι. Στην αρχή υπήρξαν αντιδράσεις καθώς μού είπαν πως ενδέχεται να κατηγορηθώ για αντισημιτισμό, αλλά εγώ επέμεινα πως απλώς θέλω να καταδείξω τη διαφορετικότητα. Όταν ο Λούκυ Λουκ συναντά αυτή την οικογένεια έρχεται αντιμέτωπος με την ετερότητα. Τους φέρνει αρχικά έναν λαγό που απαγορεύεται (ως τροφή) στον ιουδαϊσμό και μέσα απ’ αυτό καταδεικνύει το δικαίωμα στην ετερότητα. Η οικογένεια αυτή έρχεται επίσης σε επαφή και με μια οικογένεια ινδιάνων και η όλη ιστορία καταδεικνύει πως κάποιοι μπορεί να είναι διαφορετικοί, αλλά είναι ταυτόχρονα όμοιοι. Δηλαδή, καταλήγουμε στο κοινό ανθρώπινο στοιχείο».
- Απάντησε στην ερώτηση για το αν... πεθαίνουν κάποτε οι ήρωες των κόμικς:
«Το κοινό το αποφασίζει αυτό! Χαρακτήρες όπως ο Λούκυ Λουκ και ο Αστερίξ συνεχίζουν γιατί το κοινό το επιθυμεί. Στην ουσία δεν επιτρέπει το κοινό να πεθάνουν γιατί πρόκειται για χαρακτήρες (δι)αχρονικούς. Αν φτιάχναμε ένα κόμικ με ήρωες τωρινούς δεν θα είχε την ίδια διαχρονικότητα. Αν ανοίξουμε ένα από τα πρώτα Λούκυ Λουκ θα έχουμε έναν καουμπόι, ένα σαλούν κι ένα άλογο, αν άνοιξουμε ένα από τα τωρινά Λούκυ Λουκ θα έχουμε πάλι έναν καουμπόι, ένα σαλούν κι ένα άλογο. Αν κάναμε ένα σύγχρονο κόμικ τα αυτοκίνητα δεν θα ήταν ίδια, δεν θα υπήρχαν κινητά τηλέφωνα... Δεν θα υπήρχε η ίδια διαχρονία [...] Χάρη στον Λούκυ Λουκ ταξιδεύω στον κόσμο και οι άνθρωποι μού λένε: α, ο Λούκυ Λουκ!».
