Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2000 με το μυθιστόρημά του Φρούτα εποχής και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει άλλα οκτώ μυθιστορήματά του.
Το μυθιστόρημά του Μέρες Αλεξάνδρειας (2007) μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Méditerranée Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά.
Ο Δημήτρης Στεφανάκης έχει επίσης ασχοληθεί με τη μετάφραση και το 2011 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen. Το 2014 αναγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στον λογοτεχνικό χώρο και τη συμβολή του στην ανάδειξη των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία και τον κόσμο. Το νέο του μυθιστόρημα με τίτλο “Ευτυχισμένες οικογένειες” θα κυκλοφορήσει στις 27 Απριλίου 2017 από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ. Πρόκειται, όπως σημειώνεται από τις εκδόσεις για μια σάγκα που χτίζεται σε τρεις γενιές κι αποκαλύπτει τα μελανά σημεία μιας οικογένειας, τα μικρά και μεγάλα εγκλήματα των ανθρώπων μέσα από την κλειδαρότρυπα του χρόνου και της Ιστορίας.
Για τον Δημήτρη Στεφανάκη είναι σαφές, σημειώνεται επίσης από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, ότι η υπόθεση λογοτεχνία είναι αποτέλεσμα μιας σκληρής και μεθοδικής δουλειάς, έρευνας και διαβάσματος των πηγών, καθώς το έργο του διαπνέεται από τη λογοτεχνική παράδοση, από τη μικρή και τη μεγάλη Ιστορία. Τα βιβλία του, διαβαστερά και με στιβαρή πλοκή, συνδυάζουν έρευνα και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ
* Κύριε Στεφανάκη, ποιο είναι το κίνητρο ή τα κίνητρα που κάθε φορά ενεργοποιούνται και σας ωθούν να ξεκινήσετε το γράψιμο μιας ιστορίας, ενός βιβλίου;
-“Πιστέψτε με, είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς κάποιο κίνητρο που ωθεί στο γράψιμο. Αν ξέραμε από πού πηγάζει όλη αυτή η κοσμογονία, θα είχαμε λύσει το μυστήριο της λογοτεχνίας και δεν θα χρειαζόταν να γράφουμε πια. Επισημαίνω απλώς ότι αν το κίνητρο ή τα κίνητρα ταυτίζονται με τις συγγραφικές μας προθέσεις καλύτερα να μην υπάρχουν και να γράφουμε τις ιστορίες μας ελεύθερα και ανυστερόβουλα. Σε διαφορετική περίπτωση γινόμαστε αφελείς και ανεπίτρεπτα αθώοι”.
* Στους ήρωες υπάρχει πάντα κάποιο πρόσωπο που να είναι δικό σας;
-“Και ναι, και όχι. Θέλω να πω ότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι εμπνεόμαστε συχνά από πραγματικά πρόσωπα, στον κόσμο της μυθοπλασίας μεταφέρουμε μόνο κάποια στοιχεία τους. Όλα τα άλλα χαρακτηριστικά τους μας είναι άχρηστα”.
* Είναι εύκολο ή δύσκολο να γράφει κάποιος;
-“Είναι δύσκολο ακόμα κι αν φαίνεται εύκολο. Λέμε σήμερα ότι για να κερδίσεις τη λογοτεχνία πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου και πόσοι από μας είμαστε διατεθειμένοι να το κάνουμε αυτό;”.
* Το βιβλίο περνά κρίση στις μέρες μας; Ή πάντα αυτή ήταν η εικόνα;
-“Καμία κρίση! Το βιβλίο και η ίδια η λογοτεχνία, απευθύνονται σε αυτούς που αγαπούν την ποίηση των λέξεων και των ιδεών. Κι αυτοί δεν είναι τόσοι πολλοί όσο νομίζουμε – δυστυχώς ή ευτυχώς”.
* Πιστεύετε πως ζούμε σε μια εποχή όπου άνθρωποι χωρίς αξία προσπαθούν να την αποκτήσουν με διάφορα επικοινωνιακά τεχνάσματα; Ευνοεί περισσότερο η εποχή μας τέτοιες προσπάθειες;
-“Η αλήθεια είναι πως ναι, τις ευνοεί. Τι σημασία έχει όμως; Το να παρεμβάλλεις παράσιτα στον μεγάλο κόσμο της Τέχνης δεν θα σου βγει σε καλό. Αυτό αγνοούν όσοι διεκδικούν κάτι περισσότερο από το ανάστημά τους”.
* Και μια τελευταία ερώτηση… Η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας είναι μόνο οικονομική ή πολυεπίπεδη, αγγίζοντας και άλλους τομείς;
-“Νομίζω ότι μόνο κάποιος αφελής θα έμενε στο οικονομικό σκέλος της κρίσης. Στην πραγματικότητα υποβόσκει δεκαετίες τώρα μια βαθιά κρίση αξιών μπροστά στην οποία κλείναμε πάντοτε τα μάτια”.
Συνέντευξη στην Γεωργία Κωστακοπούλου
