* «Οι διαμαρτυρίες τύπου ...«παραιτηθείτε», που ενθαρρύνονται έμμεσα από τα μνημονιακά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-Ένωση Κεντρώων, δεν δίνουν ουσιαστικά καμιά διέξοδο γιατί δεν αμφισβητούν τις κυρίαρχες πολιτικές. Από την άλλη οι αριστερές, αντιμνημονιακές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές δυνάμεις, δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν κοινό βηματισμό, όχι πάντως με ευθύνη της ΛΑΕ».
«Η αποδέσμευση από την ευρωζώνη και το ευρώ, καθώς και η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, αποτελεί βήμα ανάκτησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και ειδικότερα της δυνατότητας χάραξης οικονομικής πολιτικής που εξυπηρετεί τον λαό και τη χώρα, με μια ανάλογη κυβέρνηση», τονίζει με αποκλειστική του συνέντευξη στην «Ε» ο διδάκτορας Οικονομικών, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Λαϊκής Ενότητας και υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής, Γιάννης Τόλιος.
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε ενόψει της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της Λαϊκής Ενότητας που θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 24, 25 και 26 Ιουνίου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Τόλιος, «η ΛΑΕ κάνει ότι περνάει από το χέρι της για δημιουργία ενός ισχυρού «μπλοκ» ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και το άνοιγμα του δρόμου στην υπέρβαση της κρίσης», ενώ ξεκαθαρίζει ότι «οι αντιστάσεις και οι αγώνες κατά των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών, αργά ή γρήγορα θα βάλουν στο περιθώριο και τη σημερινή κυβέρνηση, αναδεικνύοντας μια γνήσια φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα θέσει τη χώρα σε αναγεννητική πορεία».
Η συνέντευξη έχει ως εξής :
* Με την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ προ των πυλών, πώς εκτιμάτε ότι διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό, με δεδομένο ότι τα μνημονιακά κόμματα αυξήθηκαν, ενώ ο αντιμνημονιακός χώρος παρουσιάζεται κατακερματισμένος. Υπάρχει το περιθώριο για ευρύτερες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές;
- Οι εκλογές «εξπρές» του Σεπτέμβρη ‘15 είχαν πρωταρχικό στόχο την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού μετά την υπογραφή του Γ’ Μνημονίου, πριν προλάβει καλά-καλά να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει! Ωστόσο στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, μετά το τεράστιο σκάνδαλο των 40 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης και ιδιωτικοποίησης των τραπεζών, την ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου, την παράδοση των δημοσίων εσόδων και του νέου Ταμείου Ιδιωτικοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και περιουσίας στους υπερεθνικούς «θεσμούς», τη νέα φορο-επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα, ο λαός αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μία από τα ίδια... Οι διαμαρτυρίες τύπου ....«παραιτηθείτε», που ενθαρρύνονται έμμεσα από τα μνημονιακά κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι-Ένωση Κεντρώων, δεν δίνουν ουσιαστικά καμιά διέξοδο γιατί δεν αμφισβητούν τις κυρίαρχες πολιτικές. Από την άλλη οι αριστερές, αντιμνημονιακές, ριζοσπαστικές, πατριωτικές δυνάμεις, δεν έχουν καταφέρει να πετύχουν κοινό βηματισμό, όχι πάντως με ευθύνη της ΛΑΕ που κάνει ότι περνάει από το χέρι της για τη δημιουργία ενός ισχυρού «μπλοκ» ανατροπής των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και το άνοιγμα του δρόμου στην υπέρβαση της κρίσης. Χωρίς κατάργηση Μνημονίων και λιτότητας, χωρίς βαθιά διαγραφή του χρέους, χωρίς ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας, χωρίς ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα και ιδιαίτερα για τη νέα γενιά.
* Ο πρωθυπουργός παρουσίασε την περασμένη Πέμπτη το σχέδιο για την «παραγωγική ανασυγκρότηση» και τη «δίκαιη ανάπτυξη». Πώς κρίνετε τις σχετικές εξαγγελίες;
- Στόχος της κυβέρνησης είναι να δραπετεύσει «επικοινωνιακά» από την κατακραυγή των αντιλαϊκών της επιλογών. Τι θα πει «δίκαιη ανάπτυξη» και κατά πόσο μια τέτοια ανάπτυξη είναι συμβατή με Μνημόνια; Ο απολογισμός από την εφαρμογή τους είναι τρομακτικός. Στο διάστημα 2009-15, το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 27%, η ανεργία υπερ-τριπλασιάστηκε από 8% σε 26%, η φτωχοποίηση του πληθυσμού από 18% ανέβηκε σε 48%, η παραγωγική αποψίλωση συνεχίζεται ... Ο νέος αναπτυξιακός νόμος δεν πρόκειται να θέσει τη χώρα σε καμιά αναπτυξιακή τροχιά, γιατί δεν αντιμετωπίζει τις βαθύτερες αιτίες της «αναπτυξιακής άπνοιας» (το φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης-ανεργίας, εντεινόμενης ανισοκατανομής εισοδήματος, ιδιωτικοποιήσεων ΔΕΚΟ, κ.ά). Είναι χαρακτηριστικό, σύμφωνα με δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Οικονομίας, ότι το ύψος των προβλεπόμενων επενδύσεων την επόμενη 7ετία θα φθάσει μόλις τα 11 δισ., από τα οποία τα 3,6 θα αποτελούν φοροαπαλλαγές και δωρεάν επιχορηγήσεις σε «κρατικοδίαιτους καπιταλιστές», με την προσδοκία να δημιουργηθούν 15.200 θέσεις εργασίας, δηλαδή γύρω στις 2.000 θέσεις κατ’ έτος σε μια τεράστια «θάλασσα» 1.750.000 ανέργων! Ωστόσο ούτε κι αυτές οι θέσεις θα είναι προσθετικές γιατί την ίδια περίοδο θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας από τα νέα υφεσιακά μέτρα ύψους 9 δισ. του Γ’ Μνημονίου ως το 2018, καθώς επίσης από την εκκαθάριση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων - απώλεια 50.000 θέσεων από απολύσεις και κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Άρα το πρόβλημα παραμένει...
* Η «Λαϊκή Ενότητα» προβάλλει την έξοδο από την Ευρωζώνη και την επιστροφή της χώρας σε νέο εθνικό νόμισμα, κάτι που μέχρι σήμερα τουλάχιστο, φαίνεται να απωθεί ως προοπτική τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Πώς θα τους πείσετε να συναινέσουν σε κάτι τέτοιο;
- Κατ’ αρχήν να μην υποτιμάμε ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ένα αυξανόμενο μέρος του ελληνικού λαού, γύρω στο 35-40%, είναι κατά της ευρωζώνης-ευρώ, με τάσεις αύξησης. Από πλευράς ουσίας, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα έχει πλεονεκτήματα, που δεν απορρέουν από το «χρώμα» του χρήματος, αλλά θα έλεγα από τη «μυρουδιά» του χρήματος. Δηλ. τη δυνατότητα άσκησης οικονομικής πολιτικής που δεν την έχει όσο παραμένει στην ευρωζώνη. Για παράδειγμα, η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δίνει τη ευχέρεια παροχής ρευστότητας στις τράπεζες από την κεντρική τράπεζα (Τράπεζα Ελλάδος), καθώς και δανεισμό του δημοσίου με χαμηλό επιτόκιο, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες εκτός ευρωζώνης. Αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει σήμερα αφού έχει παραχωρηθεί στην ΕΚΤ με αποτέλεσμα ο κ. Ντράγκι να εκβιάζει κάθε στιγμή σφίγγοντας τη θηλιά γύρω από το λαιμό του ελληνικού λαού. Γενικότερα, η αποδέσμευση από ευρωζώνη-ευρώ και η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα, αποτελεί βήμα ανάκτησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και ειδικότερα της δυνατότητας χάραξης οικονομικής πολιτικής που εξυπηρετεί τον λαό και τη χώρα, με μια ανάλογη κυβέρνηση.
Ωστόσο από μόνη της η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν επαρκεί. Είναι «αναγκαία» αλλά όχι «ικανή» συνθήκη για την έξοδο από την κρίση. Χρειάζεται παράλληλα μια δέσμη ριζοσπαστικών μέτρων σε προοδευτική-φιλολαϊκή κατεύθυνση όπως: Κατάργηση Μνημονίου και λιτότητας, τόνωση αγοραστικής δύναμης μισθών-συντάξεων, βαθιά διαγραφή του χρέους, δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών, ρύθμιση «κόκκινων δανείων» σε λαϊκά νοικοκυριά με λογική «Σεισάχθειας», ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων και επέκταση σε στρατηγικούς τομείς, εφαρμογή προγράμματος παραγωγικού-οικολογικού μετασχηματισμού της οικονομίας και αύξηση των θέσεων εργασίας, δικαιότερη κατανομή εισοδήματος και πλούτου, κ.ά. Η εφαρμογή αυτών των μέτρων ανοίγει ελπιδοφόρες προοπτικές για την επανεκκίνηση και ανάπτυξη της οικονομίας.
*Ένα ερώτημα που προκύπτει από μια υποτιθέμενη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι και ο τρόπος για την εξεύρεση των απαιτούμενων χρημάτων που θα προχωρήσουν την ανακούφιση καταρχήν των λαϊκών στρωμάτων που υποφέρουν εδώ και έξι χρόνια και στη συνέχεια για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας;
- Τα παραπάνω μέτρα που ανάφερα, απαντούν στην ουσία στο ερώτημα. Για παράδειγμα η αναστολή και μόνο της πληρωμής των τόκων-χρεολυσίων του δημοσίου χρέους που (φθάνουν κατά μέσο όρο 13-14 δισ. το χρόνο), δίνουν μια βαθιά ανάσα ώστε να καλυφθούν άμεσες αναπτυξιακές και κοινωνικές ανάγκες. Το ίδιο ισχύει με τη δυνατότητα δανεισμού του δημοσίου από την Τράπεζα της Ελλάδος για στήριξη αναπτυξιακών έργων, παροχή ρευστότητας σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε αγρότες, σε νέους επιστήμονες για τη δημιουργία νεοφυών επιχειρήσεων. Επίσης με την πάταξη της φοροδιαφυγής των «εχόντων» από τις off-shore, τις λίστες Λαγκάρντ, το λαθρεμπόριο καυσίμων, μπορούν να προκύψουν σημαντικοί πόροι. Τέλος η ίδια η επανεκκίνηση της οικονομίας και η αύξηση του ΑΕΠ, θα δημιουργήσει νέους πόρους. Λύσεις και ρεαλιστικές προτάσεις υπάρχουν. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση και η στήριξη στον ελληνικό λαό για την κάμψη των οποιοδήποτε πιέσεων, εκβιασμών και αντιστάσεων από τις δυνάμεις των κυρίαρχων ελίτ, εντός και εκτός της χώρας.
* Έχει περάσει ένας χρόνος σχεδόν από το περασμένο καλοκαίρι, οπότε πολλοί από τους φίλους και τα μέλη της κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά», διαφοροποιήσατε τη θέση σας και αποχωρήσατε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς εξηγείτε σήμερα τη μετάλλαξη της κυβέρνησης και ποιο θεωρείτε ότι είναι το μέλλον της;
- Η αποχώρηση μας από τον ΣΥΡΙΖΑ, πρώτα απ’ όλα από τις βουλευτικές και κυβερνητικές θέσεις - προσωπικά ήμουν Γ.Γ. Βιομηχανίας στο υπουργείο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης - ήταν μια ενέργεια πολιτικής συνέπειας απέναντι στον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα ηθική στάση αρχών, που έσωσε θα έλεγα την τιμή της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο που όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αποδοκιμάζουν με περίσσιο ζήλο όχι τις πολιτικές που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά ότι τις εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αποσιωπούν τις ευθύνες τους που εφάρμοσαν Μνημόνια και ότι στήριξαν τις επιλογές της δεύτερης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζοντας το Γ’ Μνημόνιο. Επιδιώκουν να εμφανίσουν γενικά αφερέγγυα την Αριστερά και ότι είναι μονόδρομος οι πολιτικές Μνημονίου. Βαθύτερα επιχαίρουν γιατί πιστεύουν ότι «έδεσαν» μια για πάντα τον ελληνικό λαό, όπως οι «ολύμπιοι θεοί» έδεσαν τον Προμηθέα στο βράχο του Καυκάσου. Ωστόσο ο μύθος τελειώνει διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα άλλαξε 4-5 κυβερνήσεις και αντίστοιχους πρωθυπουργούς. Από αυτήν την άποψη οι αντιστάσεις και αγώνες κατά των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών, αργά ή γρήγορα θα βάλουν στο περιθώριο και τη σημερινή κυβέρνηση, αναδεικνύοντας ελπίζω μια γνήσια φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα θέσει τη χώρα σε μια αναγεννητική πορεία. Η «Λαϊκή Ενότητα» θα κάνει, στο μέτρο του δυνατού, ότι μπορεί για την προώθηση αυτής της ελπιδοφόρας προοπτικής.
Μενέλαος Κατσαμπέλας
