Του Κώστα Γκιάστα
Σαν παιδί, σκαρφάλωσε τυχαία στο φορτηγό ενός γείτονα και ξαφνικά μαγεύτηκε. Του μπήκε το μικρόβιο. Σαν μεγάλωσε λιγάκι βουτούσε το ποδήλατο και γυρνούσε όλη τη Λάρισα για να βρει νταλίκες. Να τις δει, να τις φωτογραφίσει, να τις θαυμάσει. Το λες πάθος; Σίγουρα ναι, μα ο Λαρισαίος Παύλος Μαυρομύτης κατάφερε να το μετατρέψει -και μάλιστα πολύ καλά- σε επάγγελμα καθώς γυρίζει όλον τον κόσμο για να καταγράψει την πορεία των ελληνικών φορτηγών και λεωφορείων.
Πλέον εργάζεται σε εξειδικευμένο περιοδικό «Τρόχοι & TIR» και σ’ ένα διάλειμμα από τα εκατοντάδες ταξίδια του, μας αφιέρωσε λίγο χρόνο για να μας μιλήσει τόσο για τις εμπειρίες του όσο και για την ελληνική οδηγική συμπεριφορά στο εξωτερικό αλλά και για τη γνώμη των ξένων για τους Έλληνες επαγγελματίες οδηγούς.
Παράλληλα με τις σπουδές στα Γιάννενα -απόφοιτος Ιστορικού Αρχαιολογικού- είχε χρόνο να συνδυάσει το πάθος του στα πρώτα του ταξίδια στο εξωτερικό καθώς όπως του είχε πει ένας επαγγελματίας «αν δεν ζυμωθείς μαζί μας, δεν θα έχεις διάρκεια στον χώρο» και το έπιασε. Το έκανε πράξη και πλέον μεταφέρει την εμπειρία του και παράλληλα μαθαίνει καινούργια πράγματα σχετικά με το αντικείμενο, γνωρίζοντας νέα μέρη και ανθρώπους. «Κάθε μήνα ταξιδεύουμε σε διάφορα μέρη του κόσμου δίνοντας το «παρών» σε παρουσιάσεις νέων μοντέλων, test drive και συγκριτικές δοκιμές για όλα τα επαγγελματικά οχήματα. Γενικότερα, το δικό μας ρεπορτάζ βγαίνει στον δρόμο, στις παρκίδες, στις λαχαναγορές και στα λιμάνια, μακριά δηλαδή από τους τέσσερις τοίχους του γραφείου και την οθόνη του υπολογιστή».
Άσχετα αν ζηλεύουμε και γι’ αυτό του ζητάμε να συνεχίσει την περιγραφή καθώς έχει ταξιδέψει σε περισσότερα από 35 κράτη και με αφετηρία τη Λάρισα έχει φτάσει οδικώς σε μακρινά κράτη.
«Το δυσκολότερο όλων ήταν το ταξίδι στο Κίεβο της Ουκρανίας τον χειμώνα του 2014 με φορτηγά από τη Λάρισα, της εταιρίας Thessalia Trans. Σε αυτές τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, με χιόνια, πάγο και θερμοκρασία στους -28 βαθμούς, συνειδητοποιεί κάποιος τις δυσκολίες του επαγγέλματος. Την περίοδο εκείνη επικρατούσαν ταραχές σε μεγάλες πόλεις και η κατάσταση ήταν τεταμένη. Από τη μια πλευρά πάνοπλοι αστυνομικοί και από την άλλη κουκουλοφόροι με ρόπαλα γυρνούσαν στους δρόμους της πρωτεύουσας, με τον φόβο των γενικευμένων ταραχών και του πλιάτσικου στα φορτηγά να είναι ορατός. Και όταν βρίσκεσαι σε ένα ξένο κράτος, χωρίς να μιλάς τη γλώσσα και να μην έχεις τρόπους διαφυγής, ο κίνδυνος και ο φόβος εντείνονται».
...Μας λέει και συνεχίζει: «Επίσης, δεν πρόκειται να ξεχάσω το ταξίδι στο Ερεβάν της Αρμενίας, εξαιτίας του κακού οδικού δικτύου το οποίο βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, όπως και τις εικόνες εγκατάλειψης που είδα σε αρκετές πόλεις και χωριά. Το επόμενο ταξίδι που θέλω να πραγματοποιήσω οδικώς, είναι προς τα σύνορα Ρωσίας-Κίνας, απ' όπου πιστεύω πως θα επιστρέψω με πολλές εμπειρίες και πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Για τη νοοτροπία των Ελλήνων οδηγών μας λέει: «Δείχνουν τον ίδιο επαγγελματισμό στη χώρα μας όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως στατιστικά έχουν τα λιγότερα ατυχήματα σε σχέση με οδηγούς άλλων κρατών».
Ωστόσο υπάρχει και η τήρηση των νόμων στο εξωτερικό. «Όταν κάποιος οδηγός κάνει μια παράβαση, για παράδειγμα στη Γερμανία ή τη Γαλλία, πρέπει να πληρώσει επιτόπου το πρόστιμο, αλλιώς το όχημα ακινητοποιείται μέχρι να εξασφαλίσει ο ιδιοκτήτης του το χρηματικό ποσό, εν αντιθέσει με τη χώρα μας όπου οι έλεγχοι των αλλοδαπών φορτηγών ούτε συστηματικοί είναι ούτε το πρόστιμο πληρώνεται εκείνη τη στιγμή».
Και αν ο Ζορζ Σιμενόν εμπνεύστηκε τον «Άνθρωπο που έβλεπε τα τρένα να περνούν», ο Παύλος Μαυρομύτης το άλλαξε με τις νταλίκες...
