Στην «τέλεια νεοφιλελεύθερη εικόνα» που έχει δημιουργήσει η κυβέρνηση, με τελευταία “πινελιά” την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου - “σκούπα”, όπου «με πρόσχημα την κρίση και το χρέος γίνεται βιαιότερη αναδιανομή πλούτου υπέρ των λίγων, διαλύεται η εργατική νομοθεσία και εκποιείται η δημόσια περιουσία σε ιδιώτες επενδυτές ή σε ημέτερους πελάτες, με κινήσεις κυνικές, αντικοινωνικές και αντισυνταγματικές-αντιδημοκρατικές, όσο και χειρουργικές», αναφέρθηκε η βουλευτίνα Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη, μιλώντας στη Βουλή, στο ν/σ του ΥΠΕΚΑ για τα δάση και την ιδιωτική πολεοδόμηση.
Με το συζητούμενο ν/σ, η βουλευτίνα τόνισε ότι «διαλύεται η δημόσια διοίκηση έτσι ώστε να μην υπάρχει μηχανισμός ελέγχου, θέμα που θα το δούμε και στο μεγάλο κόλπο με τη δήθεν οριοθέτηση των αιγιαλών και στη συνέχεια -και αφού έχει προηγηθεί ξήλωμα της όποιας προστατευτικής νομοθεσίας υπήρχε-, εκποιείται η δημόσια περιουσία και τα κοινά αγαθά». Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι στο ν/σ «υπάρχει και η λογική της τακτοποίησης όχι μόνο της επιχειρηματικής ελίτ, αλλά και των μικρών συμφερόντων, όλης αυτής της πελατειακής λογικής που εκθρέψατε τόσα χρόνια», δίνοντας ως παράδειγμα το αντίτιμο πώλησης των δασών και σημειώνοντας ότι «επειδή στους πελάτες ακόμα και το 50% της αξίας μπορεί να φανεί ακριβό, προβλέπεται ότι με ΥΑ αυτό μπορεί να αλλάζει και να γίνεται 40%, 10%, 5% ή και τίποτα».
Στο θέμα της ιδιωτικής πολεοδόμησης υποστήριξε ότι οι διατάξεις «δεν απαντούν σε ανάγκες περιοχών με ελλείψεις υποδομών, δεν ανακουφίζουν ανάγκες σε στέγη και κοινωνική κατοικία, δεν αντιμετωπίζουν υπαρκτά ζητήματα υποβάθμισης περιοχών με μεγάλες συγκεντρώσεις αυθαιρέτων. Απλά μετατρέπουν την Πολιτεία σε “μεσάζοντα – σφραγίδα”, σε μια νομιμοφανή, αλλά ουσιαστικά παράνομη, επιχείρηση εκμετάλλευσης της πολύτιμης εξωαστικής γης, χωρίς δασικούς χάρτες και κτηματολόγιο.
Το νομοσχέδιο είναι απόλυτα εχθρικό στο δημόσιο συμφέρον, ενώ το επικαλείται. Χρήσεις ανεπίτρεπτες και αντισυνταγματικές και άρσεις αναδασώσεων. Το κείμενο καταργεί και χλευάζει τον ίδιο του τον εαυτό, την Πολιτεία και το δημόσιο σχεδιασμό κι έλεγχο. Σε συνδυασμό, λοιπόν, με τους αιγιαλούς, τη ΔΕΗ, το νερό, τα δάση, τη χωροταξία, το δημόσιο συμφέρον απλά καταργείται σε αυτήν τη χώρα. Εν τέλει, αυτό το ν/σ είναι για τον κάλαθο των απαράδεκτων της ιστορίας.
Οι πληττόμενες τάξεις, ειδικά, πρέπει να οργανώσουν συλλογικά την αντίστασή τους. Ήδη κινηματικές διαδικασίες και μέτωπα πολιτών και συλλογικοτήτων έδωσαν την απάντησή τους στην περίπτωση των αιγιαλών και, νομίζω, πως δεν θα επιτρέψουν να πάτε πολύ παρακάτω».
