Κάθε χρόνο στην Ευρώπη εκατομμύρια τόνοι ρούχων καταλήγουν στους χώρους υγειονομικής ταφής. Ποσότητες που όλο και αυξάνονται λόγω της γρήγορης αλλαγής της μόδας και της υπερκατανάλωσης. Δημιουργούν πρόβλημα στους χώρους υγειονομικής ταφής και το περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνουν είναι τεράστιο. Υπάρχουν είδη ενδυμάτων που χρειάζονται περισσότερα από 50 χρόνια για να αποσυντεθούν. Παραμένουν για δεκαετίες και εκπέμπουν αέριο μεθανίου, το οποίο συντελεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Τοξικές ουσίες διοχετεύονται στο έδαφος, περνούν στον υδροφόρο ορίζοντα, δημιουργούν απόβλητα. Παλιότερα θα φάνταζε ως σενάριο ταινίας ένα ρούχο από την ντουλάπα μιας Λαρισαίας που είναι ακατάλληλο για χρήση από κάποιον άλλον να γίνει ξανά ρούχο στην Ινδία. Και όμως γίνεται. Αφού ανέβει μέχρι τη Θεσσαλονίκη και περάσει τα σύνορα για τη Βουλγαρία, τότε καταλήγει στη νότια Ασία.
Οι Δήμοι της χώρας ανάμεσά τους και ο Δήμος Λαρισαίων συμμετέχουν στο πρόγραμμα ανακύκλωσης ρούχων. Η εκτροπή αυτών των απορριμμάτων από τους χώρους υγειονομικής ταφής έχει θετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Σε συνεργασία με τους Δήμους έχουν τοποθετηθεί ειδικοί κάδοι συλλογής ενδυμάτων και υποδημάτων, όπου οι πολίτες μπορούν να αποθέτουν ρούχα, παπούτσια και υφάσματα. Τι γίνεται όμως μετά από εκεί; Ποια είναι η πορεία του ρούχου; Γίνεται ξανά ρούχο; Ύφασμα; Όλες τις παραπάνω ερωτήσεις απαντά στην «Ε» ο ειδικός συνεργάτης – σύμβουλος Περιβάλλοντος της «TexCycle» Περικλής Κασκαμανίδης. Η «TexCycle» είναι η εταιρεία που συνεργάζεται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα με τον Δήμο Λαρισαίων.
«Το πρόγραμμα σημειώνει μεγάλη επιτυχία στη Λάρισα. Οι πολίτες συμμετέχουν από την πρώτη στιγμή και οι κάδοι γεμίζουν με ρούχα, υποδήματα και υφάσματα. Μάλιστα το επόμενο διάστημα θα επιστρέψουμε στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Λαρισαίων 140 σάκους των 20 κιλών ρούχων που είναι έτοιμα να χρησιμοποιηθούν από συνανθρώπους μας που τα έχουν μεγάλη ανάγκη», σημειώνει και περιγράφει στη συνέχεια τη διαδρομή που ακολουθούν τα ρούχα μετά τον κάδο. Ένα μικρό φορτηγάκι περνά από κάδο σε κάδο τον ανοίγει και συγκεντρώνει τα ανακυκλώσιμα σε ειδικούς σάκους. Στη συνέχεια ξεκινά το ταξίδι για τη Θεσσαλονίκη όπου τα υλικά συγκεντρώνονται σε αποθήκη διαχείρισης αποβλήτων, εκεί συλλέγονται και μετά τα παίρνει ένα μεγάλο φορτηγό για να τα μεταφέρει σε μονάδα διαλογής στη Βουλγαρία. Πρόκειται για μια μονάδα που ασχολείται αποκλειστικά με τη διαλογή ρούχων. Πολλά από αυτά επαναχρησιμοποιούνται, επιστρέφουν ως ρούχα και ένα μικρό ποσοστό ανακυκλώνεται.
Μέσα από το υλικό που συγκεντρώνεται στο εργοστάσιο προσπαθούν να βγάλουν ό,τι μπορεί να φορεθεί ξανά. Βγάζουν τα ρούχα που θα επιστραφούν στον Δήμο μέσω του Κοινωνικού Παντοπωλείου το οποία είναι καθαρά και έχουν απολυμανθεί. Στη συνέχεια υπάρχουν και τα ρούχα που μεταπωλούνται από την εταιρεία σε καταστήματα second hand. Η διαλογή περιλαμβάνει τον διαχωρισμό σε διάφορες κατηγορίες, αυτά δηλαδή που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά, ένα μέρος επιστρέφεται στον Δήμο δωρεάν μέσω του Κοινωνικού Παντοπωλείου και αυτά που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ξανά.
Το μέρος των υλικών που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά πηγαίνει για εργασίες ανακύκλωσης και δημιουργείται το λεγόμενο κετσέ, ή γίνεται στρώματα, υλικά καθαρισμού όπως πανάκια. Ένα μικρό ποσοστό που δεν μπορεί να γίνει τίποτα η εταιρεία το στέλνει στην Ινδία. Στην Ινδία υπάρχουν ειδικά μηχανήματα που από το ύφασμα μπορούν να γίνουν ξανά ίνες, «καθώς η τεχνολογία τους είναι εξειδικευμένη και μπορεί να δημιουργηθεί ρούχο εκ του μηδενός», σημειώνει ο κ. Κασκαμανίδης.
Ζωή Παρμάκη
