Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας
Είναι στιγμές που ακόμα και μια ανασκόπηση στο παρελθόν μπορεί να σε τρελάνει, να σου σαλέψει το μυαλό και να σε κάνει να αισθανθείς τη μικρότητα του «Είναι» σου σε σχέση με το μεγαλείο κάποιον άλλων που «έγραψαν» κυριολεκτικά τη ζωή τους , την ύπαρξή τους, τις οικογένειες και τον ίδιο τους τον εαυτό «στα παλιά τους τα παπούτσια».
Ορκισμένοι στο όνομα ενός Μεγάλου που ήξερε να είναι μεγάλος και που δίκαια η παγκόσμια ιστορία τον τίμησε με αυτό το όνομα.
Για τους σωματοφύλακες του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα μιλήσουμε σήμερα ιχνηλατώντας κάπου στο 326 π.Χ. όταν ο μέγας στρατηλάτης είχε φθασει στις Ινδίες νικώντας ακόμα και τους ελέφαντες και με τους Μακεδόνες του βρισκόταν στον παραπόταμο του Υδάσπη, Ύφασο έχοντας διανύσει χιλιάδες χιλιόμετρα από την Ελλάδα.
Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι τότε περίπου 30 ετών. Τον Αύγουστο έχει ήδη ολοκληρωθεί η κατάκτηση της περσικής αυτοκρατορίας με την καθυπόταξη της Σογδιανής, είχε ξεκινήσει η εκστρατεία στην Ινδία, αγώνες και μάχες πολλές είχαν λάβει χώρα, οι άρχοντες των Ινδών Ταξίλης και Πόρος είχαν συνθηκολογήσει, η κρίσιμη, φονική , οκτάωρη μάχη του Υδάσπη ποταμού μια από τις σπουδαιότερες της ανθρωπότητας, είχε περάσει στην ιστορία και η εκστρατεία στον Υφαση ποταμό βρισκόταν σε εξέλιξη.
Ο Αλέξανδρος επιμένει στην ανατολική πορεία, οι άνδρες του όμως κουρασμένοι αρνούνται . Οργισμένος δηλώνει ότι θα συνεχίσει, έστω και μόνος του.
Μέσα σε βαρύ κλίμα στον Νοέμβριο του 326 π.Χ, ξεκινάει την μεγάλη επιχείρηση κατά των Μαλλών. H νυκτερινή πορεία στην έρημο, αιφνιδιάζει τους Μαλλούς, που κλείσθηκαν στα τείχη της πόλης.
Την επίθεση αρχίζει πρώτος ο Αλέξανδρος. Αρπάζει μία σκάλα, τη στηρίζει στο τείχος και με την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του αρχίζει να ανεβαίνει , ενώ τον ακολουθεί ο σωματοφύλακας Πευκέστας που κρατούσε την «ασπίδα του Αχιλλέα», την οποία είχε πάρει από τον Ναό της Αθηνάς στην Τροία ο Αλέξανδρος και την είχε συνεχώς μαζί του, σε όλες τις μάχες. Ακολουθούσαν στην ίδια σκάλα ο Λεοννάτος του Αντέου, ένας ακόμα σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου, ενώ , πολύ κοντά με άλλη σκάλα, ένας στρατευμένος διμοιρίτης ο Αβρέας.
Ο Αλέξανδρος έχοντας στο δεξί του χέρι το ξίφος, φθάνει στο ύψος των επάλξεων, σκοτώνει όσους συναντά μπροστά του και κάποια στιγμή βρίσκεται πάνω στο τείχος. Μαζί του ο Πευκέστας, ο Λεοννάτος και ο Αβρέας. Ο Αλέξανδρος και η συνοδεία των τριών, βρίσκονται ξεκομμένοι και μόνοι με τους αντιπάλους.
Οι άλλοι υπασπιστές-σωματοφύλακες , που παρακολουθούσαν τα δρώμενα στις επάλξεις, όρμησαν όλοι μαζί για να προστατεύσουν τον Αλέξανδρο, αλλά η σκάλα υπό το βάρος τόσων ανθρώπων κατέρρευσε.
Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες του από κάτω ουρλιάζοντας, τον παρακινούσαν να πηδήξει πάνω στα σώματά τους έξω από τα τείχη, για να σώσει τη ζωή του. Ο Αλέξανδρος πήδηξε μεν, αλλά όχι προς τους Ελληνες , αλλά μέσα στην ακρόπολη του εχθρού.
Ο επικεφαλής των Μαλλών επιτίθεται στον Αλέξανδρο και πέφτει νεκρός από το χέρι του. Την ίδια τύχη είχαν και άλλοι δύο που τον συνόδευαν . Ο Αβρέας σκοτώνεται δίπλα στον Αλέξανδρο, από βέλος που τον χτυπά στο μέτωπο. Την ίδια σχεδόν στιγμή ένα άλλο βέλος τραυματίζει τον Αλέξανδρο στο στήθος, διαπερνά την πανοπλία και του καρφώνεται στον πνεύμονα.
Ακολουθούν συγκλονιστικές στιγμές , με τον Πευκέστα να σκεπάζει τον βαρύτατα τραυματισμένο βασιλιά με τη λεγόμενη ιερή ασπίδα της Τροίας, την ασπίδα του Αχιλλέα, ενώ ο Λεοννάτος βγαίνει μπροστά να υπερασπίσει το σώμα του αρχηγού.
Οι Μακεδόνες που δεν ήθελαν να πολεμήσουν, βλέποντας τον αρχηγό τους με το βέλος καρφωμένο στο στήθος καταλαμβάνονται από ιερό μένος με τα κορμιά τους κυριολεκτικά γκρεμίζουν τις πύλες των τειχών ενώ άλλοι στήνουν …ανθρώπινες σκάλες και σκαρφαλώνουν για να φτάσουν στον τραυματισμένο βασιλιά σχηματίζοντας ένα φράγμα με τα κορμιά τους γύρω του μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι που αλαφιασμένοι σφάζουν τους πάντες σε μια ακτίνα πολλών μέτρων γύρω από τον χτυπημένο Αλέξανδρο.
Πάνω στην ασπίδα με το βέλος καρφωμένο στον πνεύμονα τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο και ο ίδιος επιχειρεί να το αφαιρέσει με μαχαίρι μόνος του μέχρι τελικά να παρέμβει , ο Αλκιβιάδης ο Κριτόβουλος, ο ίδιος ιατρός που αφήρεσε το βέλος από το μάτι του Φιλίππου στην πολιορκία της Μεθώνης.
Οι σωματοφύλακες του Αλέξανδρου ήταν επτά άνδρες, οι οποίοι ήταν μέλη της μακεδονικής αριστοκρατίας και κατείχαν υψηλό στρατιωτικό βαθμό, έχοντας θέσεις όπως αυτή του χιλίαρχου ή του στρατηγού ενώ ο ίδιος είχε επιλέξει παλιούς του φίλους και συμμαθητές
Κατ 'εξαίρεση ο Αλέξανδρος είχε διορίσει τον Ηφαιστίωνα.
Αυτό όμως ήταν το τυπικό, γιατί στην πραγματικότητα οι σωματοφύλακες του Αλέξανδρου ήταν όλοι αυτοί που τον πίστεψαν και από την Πέλλα έφτασαν στις Ινδίες και το Πακιστάν ακλουθώντας στην πείνα στη δίψα και τις κακουχίες τον γιο του Δία που ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο, σωματοφύλακες που ακόμα ίσως ζουν προστατεύοντας τον θρύλο του βασιλιά τους που γι’ αυτούς δεν πέθανε ποτέ…
