Γράφει ο Δημήτρης Βάλλας
Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για τη λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω…
Είχε πει χαρακτηριστικά ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σε μια κρίσιμη καμπή της ελληνικής επανάστασης του 1821, εμψυχώνοντας τους συμπολεμιστές του. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν έπεσε έξω.
Πράγματι, φαίνεται πως ο Θεός στ’ αλήθεια ήθελε τη λευτεριά της Ελλάδος γιατί με τα πάθη, τον διχασμό και τον εμφύλιο σπαραγμό, λίγο έλειψε να τη χάσουμε…
Είμαστε λοιπόν κάπου στο 1827 και η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια, καθώς οι ορδές των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ σφάζοντας και ρημάζοντας είχαν καταστείλει κάθε αντίσταση και ήταν θέμα λίγου χρόνου να δώσουν τη χαριστική βολή στους γκιαούρηδες που τόλμησαν να εναντιωθούν στον Σουλτάνο.
Ήταν τότε η ώρα λοιπόν που πραγματικά ο Θεός ανέλαβε την τύχη του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
Πύλος, κόλπος Ναβαρίνου 20 Οκτωβρίου 1827 ο πλοηγός της αγγλικής ναυαρχίδας «Ασία», Πέτρος Μικέλης από τη Μήλο που με λέμβο και έπειτα από εντολή του Άγγλου ναυάρχου Κόδρικτον μετέφερε μήνυμα στον Αιγύπτιο ναύαρχο να αποσύρει τον στόλο και να μείνει ουδέτερος δέχεται ξαφνικά έναν πισώπλατο πυροβολισμό και πέφτει νεκρός.
Εξαγριωμένος από την «μπαμπεσιά» ο Άγγλος ναύαρχος διατάζει μαζικό κανονιοβολισμό.
Η ναυμαχία του Ναβαρίνου που έκρινε το μέλλον της Ελλάδας, μόλις είχε αρχίσει. Και πάμε με τις «ιχνηλασίες» στα παγωμένα νερά της Πύλου 188 χρόνια πριν…
Ως θρυλική έμεινε πλέον στην Ελληνική Ιστορία η Ναυμαχία του Ναβαρίνου! Μια Ναυμαχία που έγινε στις 20 Οκτωβρίου 1827 μεταξύ του τουρκοαιγυπτιακού στόλου και μοιρών των στόλων της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, στον όρμο του Ναβαρίνου (Πύλου). Η ναυμαχία αυτή αποτελεί ορόσημο στην εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης καθώς ήταν η αρχή της ενεργητικής παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων υπέρ των Ελλήνων.
Τον συμμαχικό στόλο αποτελούσαν 27 πλοία: 12 αγγλικά με αρχηγό τον αντιναύαρχο Έντουαρντ Κόδρικτον, 7 γαλλικά με αρχηγό τον υποναύαρχο Δεριγνύ και 8 ρωσικά με αρχηγό τον υποναύαρχο Χέυδεν με γενικό διοικητή τον Κόδρικτον. Ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος αποτελείτο από 82 πλοία και διοικείτο από τον Ιμπραήμ πασά.
Η ναυμαχία ήταν αποτέλεσμα της συνθήκης του Λονδίνου (6 Ιουλίου 1827), που είχαν υπογράψει οι τρεις «προστάτριες» Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία), καθώς πρόβλεπε τη δημιουργία ενός αυτόνομου ελληνικού κράτους κάτω από την επικυριαρχία της Τουρκίας, τη διακοπή των στρατιωτικών επιχειρήσεων και από τα δύο μέρη και όριζε, με μυστικό συμπληρωματικό άρθρο, ότι σε περίπτωση που η Τουρκία δεν αποδεχόταν τους όρους αυτούς, οι τρεις Δυνάμεις θα χρησιμοποιούσαν τη βία, αφού εξαντλούσαν κάθε ειρηνικό μέσο. Η συνθήκη όμως του Λονδίνου, παρά την παρέλευση τριών μηνών, δεν είχε αναγνωριστεί ακόμα από τον σουλτάνο, ο οποίος, τις μέρες εκείνες, πιθανόν είχε δώσει διαταγή στον Ιμπραήμ να καταλάβει την Ύδρα και να καταπνίξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο.
Ο Δεριγνί επισκέφτηκε τότε τον Ιμπραήμ και του δήλωσε ότι ο στόλος του έπρεπε να γυρίσει στην Αλεξάνδρεια. Αυτός ζήτησε προθεσμία, ώσπου να γυρίσουν οι αγγελιοφόροι που είχε στείλει στον σουλτάνο και τον πατέρα του για να του φέρουν οδηγίες. Τα στρατεύματά του όμως συνέχιζαν τις λεηλασίες και τις σφαγές στη Μεσσηνία και την Ηλεία. Η συμπεριφορά του αυτή έγινε αφορμή να συνέλθουν οι τρεις ναύαρχοι και να αποφασίσουν να πλεύσουν μέσα στον όρμο του Ναβαρίνου, όπου βρισκόταν ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος.
Πρώτα ο αγγλικός, ύστερα ο γαλλικός και τελευταίος ο ρωσικός στόλος.
Έτσι, στις 20 Οκτωβρίου μπήκαν μέσα στον όρμο πρώτα ο αγγλικός, ύστερα ο γαλλικός και τελευταίος ο ρωσικός στόλος. Τα συμμαχικά πλοία παρατάχτηκαν απέναντι από τα τουρκοαιγυπτιακά, τα οποία είχαν ημικυκλική διάταξη κατά μήκος της ακτής.
Ο Άγγλος ναύαρχος Εδουάρδος Κόδρικτον που έχει το γενικό πρόσταγμα, διατάζει τους άλλους δύο ναυάρχους τον Γάλλο Δεριγνύ και τον Ρώσο Χέυδεν να εισέλθουν στον κόλπο. Τα πράγματα βαίνουν με απόλυτη ησυχία.
Η είσοδος πραγματοποιείται και ένα πυρπολικό του Ιμπραήμ πλησιάζει μια αγγλική φρεγάτα. Ο Κυβερνήτης της Φέλλοϋς στέλνει μια λέμβο με επικεφαλής έναν αξιωματικό τον υποπλοίαρχο Φίτερου, προκειμένου να πείσει το πυρπολικό να απομακρυνθεί. Τότε οι Τούρκοι αρχίζουν να πυροβολούν σκοτώνοντας τον υποπλοίαρχο και μερικούς ακόμη άνδρες. Η αγγλική φρεγάτα ανταποδίδει τα πυρά. Η γαλλική φρεγάτα Σειρήν κτυπιέται απ΄την Τουρκική Εσμίνα. Επικρατεί κυριολεκτικά ταραχή που ο Κόδρικτον προσπαθεί να τη σταματήσει. Στέλνει μια λέμβο με λίγους άνδρες και με επικεφαλής έναν Έλληνα τον Πέτρο Μικέλη στον Αιγύπτιο διοικητή Μωχαρέμ Μπέη, προκειμένου να τον ενημερώσουν ότι ο στόχος των συμμάχων δεν ήταν εχθρικός, αλλά επιθυμούσαν να οδηγήσουν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο στα Δαρδανέλια. Οι Τούρκοι σκοτώνουν τον Έλληνα πλοηγό. Αυτό ήταν...
Ο Κόδρικτον παρ ότι έχει αντίθετες διαταγές διατάζει γενική επίθεση. Σε έξι ώρες 80 Τουρκοαιγυπτιακά πλοία στον βυθό του κόλπου του Ναβαρίνου. Νεκροί 6.000 Τουρκοαιγύπτιοι και 4.000 τραυματίες. Απ' τους συμμάχους νεκροί 174 και τραυματίες 475. Η Αυστρία με τον Αυτοκράτορα της Ιωσήφ θα χαρακτηρίσει την πράξη των τριών ναυάρχων δολοφονία. Ο Βασιλιάς της Αγγλίας θα διακηρύξει τη θλίψη του γι' αυτήν τη σύγκρουση με έναν προαιώνιο σύμμαχο. Και ο Κόδρικτον ο Άγγλος αυτός ναύαρχος θα ανακληθεί στην Αγγλία και θα περάσει από δικαστήρια που κράτησαν 12 χρόνια…
