Διότι όταν εκλέχθηκαν, όχι μόνο δεν έφεραν πίσω τα παιδιά τους, αλλά επιστράτευσαν και έστειλαν στο μέτωπο άλλους 5.000 στρατιώτες για να συνεχίσουν τον πόλεμο με σκοπό να φτάσουν και να καταλάβουν την Άγκυρα.
Ήταν το Μέγα σφάλμα τους που μας οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, όπου οι Γερμανοί πραγματοποίησαν τα σχέδιά τους για παντελή εξολόθρευση και απομάκρυνση των Ελλήνων της Μικράς Ασίας (που είχαν το 75% της παραγωγής και διακίνησης των βιομηχανικών και γεωργικών προϊόντων της Τουρκίας) για να πάρουν αυτοί τη θέση τους. Διότι: «Η συνενοχή της Γερμανίας και η συμμέτοχή της λίγα χρόνια αργότερα και στη γενοκτονία των χριστιανικών λαών της Μικράς Ασίας, θα κορυφωθεί με την άφιξη του Liman von Sanders (Λίμαν φον Σάντερς) στην Κωνσταντινούπολη και την ανάληψη από τον ίδιο της γενικής διοίκησης του οθωμανικού στρατού». (Βιβλ. 1, σελ. 107).
Μετά τις εκλογές όπου οι αντιβενιζελικοί έβγαλαν 250 έδρες, έναντι 110 των βενιζελικών με το πλειοψηφικό σύστημα που έγιναν, ο Βενιζέλος δεν εκλέχθηκε βουλευτής, η Κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη προκήρυξε δημοψήφισμα στις 22.11.1920, με σκοπό να φέρει τον βασιλιά Κωνσταντίνο στην Ελλάδα από την Ελβετία. Ο Κωνσταντίνος ήταν εκεί μετά την απομάκρυνση τον Ιούνιο του 1917 από την Ελλάδα. Το ερώτημα ήταν να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα ο Κωνσταντίνος, ναι ή όχι; Το «ναι» πήρε 98%.
Οι εξελίξεις αυτές στην Ελλάδα ανησύχησαν τις τρεις αντιγερμανικές συμμαχικές δυνάμεις της Ευρώπης (Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία). Οι χώρες αυτές στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχασαν εκατομμύρια ζωές πολιτών τους εξαιτίας της γερμανικής επιθετικότητας. Έτσι ο πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Γεώργιος Λεγκ πέντε ημέρες πριν το δημοψήφισμα έστειλε αυστηρό μήνυμα προς τη γερμανόφιλη Κυβέρνηση της Ελλάδας, που αναφέρει ότι αν επανέλθει ο Κωνσταντίνος, η Συνθήκη των Σεβρών για την Ελλάδα θα είναι παρελθόν. Σε κοινή δήλωση των τριών συμμαχικών δυνάμεων προς την Κυβέρνηση Ράλλη αναφέρουν ότι: «Το γεγονός αυτό, η επάνοδος του Κωνσταντίνου στον ελληνικό θρόνο, θα εδημιούργει νέαν κατάστασιν δυσμενή διά τας σχέσεις μεταξύ της Ελλάδος και των συμμάχων και εν τοιαύτη περιπτώσει αι τρεις δυνάμεις δηλούν ότι επιφυλάσσουν εις αυτάς πλήρη ελευθερίαν δράσεως δια τον κανονισμόν της καταστάσεως ταύτης». (Βιβλ. 2, σελ. 29).
Όταν ο Κωνσταντίνος στις 6 Δεκεμβρίου 1920 επέστρεφε στην Αθήνα, ο λαός του επιφύλαξε μία τεράστια υποδοχή. Οι χιλιάδες ενθουσιασμένοι πολίτες έβλεπαν στο πρόσωπό του την ανανέωση και την πρόοδο της νέας μεγάλης Ελλάδας που άφησε φεύγοντας από την Ελλάδα ο Βενιζέλος.
«Μυριάδες λαού φωνάζουν ρυθμικά και έξαλλα: «Έτσι θέλαμε και τον φέραμε». Από το μπαλκόνι των παλαιών ανακτόρων ο Κωνσταντίνος απευθύνει διάγγελμα στον λαό, ενώ οι οπαδοί του κυριολεκτικά τον αποθεώνουν». (Βιβλ. 2, σελ. 29).
Η επαναφορά αυτή του Κωνσταντίνου στην Ελλάδα επέφερε τη Μικρασιατική Καταστροφή, διότι οι σύμμαχοί μας με την παρουσία του Κωνσταντίνου και την απομάκρυνση του Βενιζέλου μάς εγκατέλειψαν. Ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Λόυδ Τζορτζ σε λόγο του στη Βουλή των Κοινοτήτων ανέφερε ότι «στον Βενιζέλο είχαμε πολλές υποχρεώσεις, στον Κωνσταντίνο, καμία». Έτσι οι σύμμαχοι μάς εγκατέλειψαν και υποστήριξαν έκτοτε τα συμφέροντα της Τουρκίας.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1) «Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου», Κων/νος Φωτιάδης, ΙΔΡΥΜΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Αθήνα, 2004.
2) «ΤΑ ΦΟΒΕΡΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ «ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ», Εποποιία και κατάρρευση στη Μικρά Ασία», Δημήτρης Φωτιάδης, εκδ. ΦΥΤΡΑΚΗ, Αθήνα, 1974.
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
