ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 200 ΧΡΟΝΩΝ

ΜΙΚΡΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ '21

Η ελληνική εξέγερση κατά των Οθωμανών υπήρξε κατόρθωμα μέγα και μοναδικό στον τότε γνωστό Κόσμο. Αρχισε εντελώς ανορθολογικά και με μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας. Δεν είναι τυχαίο, πως το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων και των Αρβανιτών Αλβανών στην Ελλάδα, που γνώριζαν την πραγματικότητα στην Ευρώπη και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, είχαν αντιρρήσεις για την εξέγερση.

Το 1820 η Ιερά Συμμαχία με την τότε σύνθεσή της (Αυστροουγγαρία-Ρωσία-Πρωσία) είχε εγγυηθεί τα σύνορα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τον Δεκέμβριο του '22 με την προσθήκη της Γαλλίας και της Μεγάλης Βρετανίας η ίδια συμμαχία όχι μόνον αποκήρυξε την Επανάσταση, αλλά τη χαρακτήρισε «αυθάδη και αδέξια». Η εξάπλωση ωστόσο των μυθολογικών αφηγημάτων των Φιλικών για το «ξανθό γένος» των ομοδόξων Ρώσων, τα μεγάλα γεγονότα και ιδέες της γαλλικής Επανάστασης και η διάβαση του Προύθου από το ευάριθμο στράτευμα του Αλέξανδρου Υψηλάντη στις 22.2.21 επέσπευσαν τα γεγονότα στην ελληνική χερσόνησο. Η Επανάσταση λοιπόν άρχισε στις 22.2.21 (στις 25.3 δεν συνέβη οτιδήποτε) και τελείωσε -ως προς το πολεμικό σκέλος της- με τη νικηφόρα μάχη της Πέτρας της Βοιωτίας στις 18.3.1829 επί Καποδίστρια. Η ανεξαρτησία του νεοσύστατου Κράτους ανακηρύχτηκε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου τον Φεβρουάριο του 1830 με βόρεια σύνορα από δυσμάς Μεσολόγγι-Λαμία- Σποράδες. Το 1832 επανακαθορίστηκαν τα βόρεια σύνορα στη γραμμή Άρτα- Βόλος.
Πολύ σημαντική στην ενδυνάμωση της εξέγερσης στην Πελοπόννησο και τη Στερεά υπήρξε η συμβολή των Αρβανιτών χριστιανών, οι οποίοι στο μικρό κρατίδιο που απελευθερώθηκε αριθμούσαν 200.000 σε πληθυσμό 2.000.000 κατοίκων. Το σύνολο σχεδόν των εμπορικών -εξοπλισμένων και με κατάστρωμα- πλοίων του αγώνα ανήκαν σε Αρβανίτες της Ύδρας, των Σπετσών και του Πόρου. Κουντουριώτηδες, Μιαούλης, Μπουμπουλίνα, Πιπίνος, Αδελφοί Τσαμαδού και Τομπάζη, Αντ. Κριεζής, ο Αλέξανδρος Διομήδης και πολλοί άλλοι πρωταγωνιστές στον αγώνα ήταν Αρβανίτες Αλβανικής προέλευσης, που ενσωματώθηκαν πολιτιστικά στο ελληνικό περιβάλλον. Χωρίς τους Υδραίους και τους Σπετσιώτες πλοιοκτήτες, εφοπλιστές και πλοιάρχους, η Επανάσταση δεν είχε την ελάχιστη πιθανότητα επιτυχίας. Όλοι τους σχεδόν διέθεσαν τεράστια ποσά, καθώς και το σύνολο των πλοίων και των πληρωμάτων τους για τον αγώνα. Υιοθέτησαν την Επανάσταση και ενσωματώθηκαν με τους άλλους Έλληνες, πεδινούς, ορεσείβιους, Σαρακατσαναίους και Βλάχους. Το μικρό ελληνικό κράτος έγινε κράτος ελληνικό και οι κάτοικοί του Έλληνες πολίτες και υπήκοοι με μία θρησκεία, ενιαία παιδεία και πολιτιστική έκφραση και κληρονομιά. Επίτευγμα σοβαρό και αγνοημένο. Οι Αρβανίτες έλαβαν μεγάλα αξιώματα στο ελληνικό κράτος. Ο Υδραίος Παύλος Κουντουριώτης υπήρξε ο πρώτος Πρόεδρος της πρώτης ελληνικής Δημοκρατίας μετά την έξωση του Κωνσταντίνου το 1922. Είχε διατελέσει και υπουργός Στρατιωτικών. Ο Αντώνης Κριεζής από την Κρίζα της Βοιωτίας διετέλεσε υπουργός Ναυτικών και πρωθυπουργός μεταξύ 1849-54. Ο Δημ. Βούλγαρης επτά φορές βραχύβιος πρωθυπουργός μεταξύ 1857-1875. Ο Αθ. Μιαούλης (Βώκου) κατέλαβε πολλά αξιώματα και αυτό του πρωθυπουργού (1857-62). Ο Διομήδης Κυριακός έγινε πρωθυπουργός το 1863. Ο Παύλος Κουντουριώτης υπήρξε το 1912 αρχηγός του στόλου, αργότερα αντιναύαρχος, υπουργός Ναυτικών, αντιβασιλέας και πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο δικτάτορας Πάγκαλος, παππούς του συμμαθητή και συμφοιτητή μου Θεόδ. Πάγκαλου, ήταν κι αυτός Ελευσίνιος Αρβανίτης, όπως και ο τραγικός πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, που ανέλαβε την Πρωθυπουργία τον Ιανουάριο του 1941 μετά τον θάνατο του Μεταξά, και που -κατά την επίσημη εκδοχή- αυτοκτόνησε στις 9.4.41, όταν μαίνονταν οι μάχες στα οχυρά του Ρούπελ με τους εισβολείς της Βερμαχτ. Πρωθυπουργοί Αρβανίτικης καταγωγής υπήρξαν επίσης ο Πέτρος Βούλγαρης, ο οποίος μεταξύ 1926-45 διετέλεσε γενικός διοικητής της κρατικής Αεροπορίας, υπουργός Αεροπορίας και πρωθυπουργός από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1945. Ο Εμμανουήλ Ρέπουλης, που διετέλεσε υπουργός Οικονομικών, Εσωτερικών, αντιπρόεδρος και πρωθυπουργός, και ο Αλέξανδρος Διομήδης αντιπρόεδρος και πρωθυπουργός (1949-1950).
Η ελληνική εξέγερση που καταπνίγηκε σε Μακεδονία, Άγιο Όρος, Ήπειρο, Θεσσαλία και Κρήτη, ανδρώθηκε στη Στερεά, την Πελοπόννησο και τη νησιωτική χώρα του Αιγαίου. Οι περιοχές που αποτέλεσαν τελικά και το αναγνωρισθέν κρατίδιο του 1830 και όπου άντεξε και συνεχίστηκε ο επαναστατικός αγώνας, είχαν πολύ μεγάλη χριστιανική και προ πάντων ελληνική πλειοψηφία κατοίκων απέναντι σε λίγους μουσουλμάνους. Έτσι δεν χρειάστηκε να υπάρξει μετακίνηση πληθυσμών, παρά σε μικρή μόνον κλίμακα.
Οι Ελληνες ακόμη και στη διάρκεια του αγώνα κατέκτησαν τη γνώση, πως χωρίς την ισχυρή συμπαράσταση των Αγγλογάλλων ήταν αδύνατο να αυτονομηθούν και οδηγηθούν στην ανεξαρτησία τους από τους Οθωμανούς. Αν για παράδειγμα δεν είχε κατανικηθεί ο Τουρκοαιγυπτιακός στόλος στο Ναυαρίνο στις 20.10.1827 και δεν είχαν αμέσως μετά αποβιβαστεί στον Μωριά 10.000-12.000 Γάλλοι υπό τον Φαβιέρο, για να εκκαθαρίσουν τις διάσπαρτες μονάδες των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ, είναι μάλλον βέβαιο, πως η Ελληνική χερσόνησος θα παρέμεινε υπό Οθωμανική κατοχή και εκδικητικότητα. Όπως ακριβώς συνέβη το 1770-71 στα γνωστά «Ορλωφικά» (από το όνομα των ανωτάτων Ρώσων αξιωματούχων αδελφών Ορλώφ, που ήρθαν και... απήλθαν στον ελλαδικό χώρο), όταν οι Ρώσοι εγκατέλειψαν στην τύχη τους επαναστατημένους Έλληνες, που οι ίδιοι υποκίνησαν στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο 1768-1774. Επειδή όμως είναι κοντή η μνήμη των πολλών, η Φιλική Εταιρεία διέδωσε και έπεισε μεγάλες μάζες Λαού, οτι όπου να 'ναι κατέρχονται τα τσαρικά στρατεύματα, για να απελευθερώσουν τους ομοδόξους χριστιανούς της Βαλκανικής. Έτσι άρχισε η εξέγερση του '21, αλλά ο Τσάρος Αλέξανδρος Α. Παύλοβιτς όχι μόνο δεν εμφανίστηκε, αλλά απέταξε και τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας πρίγκιπα Αλέξανδρο Υψηλάντη και καταδίκασε την κάθοδό του σε οθωμανικά εδάφη των ημιαυτόνομων περιοχών της Μολδοβλαχίας τον Φεβρουάριο του 1827. Ο Υψηλάντης παραδόθηκε και φυλακίστηκε για πολλά χρόνια στη Βιέννη από τους Αυστριακούς -εγγυητές των συνόρων των Οθωμανών και συμμάχους των Ρώσων. Πέθανε λίγα χρόνια αργότερα σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας. Οι Ρώσοι σε καμία και ποτέ ιστορική διαδρομή της χώρας μας στάθηκαν, όπως και οι Γερμανοί, στο πλευρό των Ελλήνων. Δεν ταυτίστηκαν διαχρονικά τα δικά τους με τα δικά μας συμφέροντα και επιδιώξεις. Και οι μεν και οι δε βοήθησαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η τελευταία διαλύθηκε μετά τον πρώτο πόλεμο (14-18), επειδή συμμάχησε με τους ηττημένους Αυστροούγγρους και Γερμανούς. Οι Σοβιετικοί τροφοδότησαν με οπλικά συστήματα τον Κεμάλ το 1921-22 κατά των Ελλήνων στη Μικρά Ασία, αν και εκεί ήταν η υπερμεγέθης απρονοησία των Ελλήνων (κυβερνώντων και λαού), που συνέβαλε στην καταστροφή. Ακόμη και ο Στάλιν στον ελληνικό εμφύλιο αρνήθηκε εμφαντικά να συμπαρασταθεί στο Κ.Κ.Ε., επειδή είχε συμφωνήσει με τους συμμάχους του το 1944 τη διανομή της Βαλκανικής. Οι Πρώσοι αρχικά και το γερμανικό κράτος αργότερα υπήρξαν οι μεγαλύτεροι επενδυτές, σύμμαχοι και συνεργάτες των Οθωμανών και των σημερινών Τούρκων. Το κεντρικό κτίριο του Α.Π.Θ. λ.χ. υπήρξε Σχολή Ευελπίδων των Οθωμανών, όπου δίδασκαν Γερμανοί καθηγητές και εκπαιδευτές. Εδώ και 150 χρόνια Γερμανοί επιτελείς οργάνωναν και επόπτευαν τον οθωμανικό στρατό. Πολέμησαν κατά των Ελλήνων στον ατυχή για εμάς πόλεμο του 1897. Υπήρξαν οι βασικοί συντελεστές της νίκης των Οθωμανών κατά των Βρετανών στην Καλλίπολη του Ελλησπόντου το 1915, όπου σφαγιάστηκαν από την εμμονική απρονοησία του τότε υπουργού Ναυτικών και υπερτιμημένου Τσώρτσιλ 250.000 Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Άγγλοι.
Οι ευρύτεροι σχεδιασμοί Άγγλων και Γάλλων (τελευταία και των Αμερικανών) συνέπιπταν μετά το 1830 και εξακολουθούν να συμπίπτουν με την υπαρξιακή εθνική μας ανάγκη, όπως αποδεικνύει η ιστορία των τελευταίων 200 χρόνων. Επανακτήθηκε η Θεσσαλία το 1898 χάρη στη δανειακή σύμβαση με τους Άγγλους και Γάλλους, που πλήρωσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις στους Οθωμανούς. Πήραμε νωρίτερα τα Επτάνησα από τους Άγγλους με την έλευση του Γεωργίου Α'. Χάρη στην ίδια στήριξη ενσωματώθηκε η Κρήτη. Χάρη στις συμμαχίες μας με τους Βαλκάνιους γείτονές μας πήραμε την Ήπειρο, τη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία. Χάρη στη συμμαχία μας με τους Αγγλογάλλους πήραμε την Ανατολική Θράκη μέχρι την Τσατάλτζα, καθώς και την εντολή απόβασης στη Μικρά Ασία. Χάρη στη συμμαχία μας με τους Άγγλους το 1940 πήραμε τα Δωδεκάνησα από τους Ιταλούς.
Τα μικρά και αδύναμα Εθνη και Κράτη -πολύ περισσότερο όταν συγκροτούνται από αμαθή, απαίδευτο και αναρχοαυτόνομο λαό, όπως οι Ελληνες- έχουν υπαρξιακή ανάγκη γόνιμων συμμαχιών. Η Επανάσταση άρχισε από τους γηγενείς ενάντια σε κάθε λογική πρόβλεψη για την επιτυχία της. Την ανεξαρτησία μας όμως και τη συγκρότηση του πρώτου ανά τους αιώνες ενιαίου ελληνικού κράτους τη χρωστούμε στους συμμάχους μας.