Συγκλονιστική η λιτότητα του πρώτου πολεμικού ανακοινωθέντος. Η πολεμική μηχανή του Χίτλερ κατατροπώνει τα κράτη. Η Αυστρία προσαρτάται, η Πολωνία υποκύπτει σε 4 ημέρες, η Τσεχοσλοβακία γονατίζει, η Δανία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο καταθρυμματίζονται εν μία νυκτί. Η Γαλλία ανθίσταται για λίγο. Οι υπόλοιπες χώρες παραδίδονται, κατατάσσονται στους συμμάχους του Άξονα ή τηρούν στάση ουδετερότητας.
Η αξιοπρέπεια της ανθρωπότητας ποδοπατείται. Τα χώματα των πατρίδων αιμόφυρτα σέρνονται μέσα στην Ιστορία.
Και τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου, την ώρα που το πνεύμα συντρίβει την ύλη, ο Ιωάννης Μεταξάς χωρίς κανέναν ενδοιασμό στο τελεσίγραφο του Γκράτσι και του Μουσολίνι προφέρει το "ΟΧΙ", που η ηχώ του αντηχεί διαπεραστικά μέσα στη νύχτα και η ιαχή του σκίζει σαν αστραπή τους λόγγους, τα βουνά, τις θάλασσες, τις πόλεις και τα χωριά της Πατρίδας μας.
Οι Έλληνες επιστρατεύουμε τη μνήμη της Ιστορίας. Ενώπιον του καθήκοντος και του προορισμού μας, ανασταίνουμε την ελπίδα και ως αιώνιοι έφηβοι και ανδρείοι, ορθώνουμε βροντόφωνα ένα νέο «Μολών Λαβέ» και με το «χαμόγελο στα χείλη», σφραγίζουμε με το αίμα μας τις έννοιες του ηρωισμού και της Λευτεριάς.
Η 28η Οκτωβρίου και το "Επος του ΄40" όμως, αναζητά αντιστάθμισμα και δικαίωση και στο παρόν και στο μέλλον. Δεν είναι δυνατόν να διαβάζει κανείς σε βιβλία του Δημοτικού κείμενο με τίτλο «Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο» και υπότιτλο κι «Εμείς κρυφτήκαμε στο υπόγειο», ενώ ο λαός μας «μεθούσε με το αθάνατο κρασί του Εικοσιένα» και γεμάτος ενθουσιασμό και πίστη στο δίκαιο αγώνα, με συμπαραστάτη την Υπέρμαχο Στρατηγό πολεμούσε ένδοξα στα μαρμαρένια αλώνια του Γένους.
Σήμερα, μοιάζει, να έχουμε πιεί το «τρελό νερό» - που λέει ο Κόντογλου – της αφασίας και της απάθειας. Κάποιοι δε θέλουν την Ιστορία μας, την αναγνώριση του πολιτισμού που δημιουργήσαμε. Θέλουν έναν αχταρμά πολυπολιτισμικό, έναν οικουμενιστικό διεθνισμό. Παρανόμως και χωρίς ντροπή υποβαθμίζουν τη διδασκαλία των Περσικών Πολέμων, τον Φίλιππο, το Μέγα Αλέξανδρο, προτιμούν να κτίσουν τζαμιά παραλείποντας να ενδιαφερθούν για την ανέγερση του Ναού του Σωτήρος που αποτελεί Τάμα του Έθνους και των αγωνιστών του 1821.
Τα ΟΧΙ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου το 1453, του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού απέναντι στον πάπα, των Σουλιωτών, των Μεσολογγιτών κατά την ηρωική τους έξοδο, των Κυπρίων, όλων των Ελλήνων μέσα στην Ιστορία, πρέπει να έχουν συνέχεια.
Τώρα που υπομένουμε μια μεγάλη κρίση, ηθική, πνευματική, οικονομική…τώρα το ΟΧΙ γίνεται ακόμη πιο επίκαιρο.
* Ο Δημήτρης Ι. Παπαδημόπουλος, είναι αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Λάρισας
