Ήταν απαραίτητα σε μια πολιτεία που λόγω της θέσεώς της αυξανόταν πληθυσμιακά αλματωδώς, είχε καθιερωθεί από το 1881 ως πρωτεύουσα της Θεσσαλίας, με αποτέλεσμα να έχουν συγκεντρωθεί όλες οι μεγάλες δημόσιες και στρατιωτικές υπηρεσίες και ήταν μαζί με τον Βόλο το δύο μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα του θεσσαλικού χώρου. Καθημερινά βρίσκονταν στην πόλη πολλά άτομα και επειδή οι μετακινήσεις ήταν δύσκολες καθώς τα συγκοινωνιακά μέσα ήταν λίγα και δεν διακρίνονταν για την ταχύτητά τους, οι διανυκτερεύσεις στην πόλη ήταν απαραίτητες. Όλα αυτά τα μετακινούμενα άτομα αναζητούσαν ξενοδοχεία ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες και η επιλογή ήταν εύκολη, καθώς υπήρχαν πολλά καταλύματα διαφορετικών κατηγοριών[2].
Ένα από τα ξενοδοχεία αυτά που λειτούργησε στη Λάρισα μέχρι το 1972 ήταν ο «Μέγας Αλέξανδρος». Η θέση του ήταν σχετικά κεντρική. Βρισκόταν στη γωνία των οδών Σκαρλάτου Σούτσου και Ίωνος Δραγούμη, απέναντι από την Ισραηλιτική Συναγωγή. Ήταν ιδιοκτησία του Ηλία Κολέσκα[3] και ανήκε στα καλά ξενοδοχεία της Λάρισας. Ο Ηλίας Κολέσκας, εξέχον στέλεχος της κοινωνίας της Λάρισας, φυσικό ήταν να ασχοληθεί και με τα κοινά. Επί δημαρχίας Μιχαήλ Σάπκα διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος και το 1925, όταν επρόκειτο να εξαγορασθεί το προνόμιο του ηλεκτροφωτισμού από τη γαλλική Εταιρεία «Ομνιουμ», πρόσφερε ως εγγύηση ολόκληρη την περιουσία του για να συναφθεί ειδικό δάνειο για την δημιουργία τοπικής εταιρείας. Χάρη στο δάνειο αυτό δεν έγινε μόνον η εξαγορά της γαλλικής εταιρείας, αλλά θεμελιώθηκαν και τα πρώτα έργα της ΑΕΥΗΛ (Ανώνυμος Εταιρεία Υδρεύσεως Ηλεκτρισμού Λαρίσης), της οποίας διετέλεσε το 1925 πρώτος πρόεδρος της. Όμως εκτός όλων αυτών υπήρξε χορηγός και σπουδαίων άλλων έργων[4].
Το κτίριο του ξενοδοχείου «Μέγας Αλέξανδρος» ήταν διώροφο με υπερυψωμένο υπόγειο, όπως διακρίνεται και στη φωτογραφία. Η κυρία είσοδος βρισκόταν επί της οδού Ίωνος Δραγούμη και η προσπέλαση στο ισόγειο γινόταν με μια σειρά από σκαλοπάτια εξωτερικά και εσωτερικά, τα οποία οδηγούσαν στον χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου. Στο ισόγειο βρισκόταν το σαλόνι και μια μεγάλη αίθουσα, η οποία χρησίμευε για διάφορες κοσμικές εκδηλώσεις (συνεστιάσεις, χοροί, κοινωνικές συγκεντρώσεις, κλπ). Όλο το κτίριο διέθετε 25 δωμάτια, τα οποία ήταν κατανεμημένα στην επάνω όροφο και στο πίσω μέρος του ισογείου[5]. Μορφολογικά το κτίριο έχει μια απλή κιβωτιόσχημη αρχιτεκτονική μορφή, με τρεις εξώστες στην πρόσοψη επί της Ίωνος Δραγούμη και έναν επί της Σκαρλάτου Σούτσου. Δύο σιδερένιες πόρτες οι οποίες βρίσκονταν σε επαφή με κάθε πλευρά του κτιρίου, οδηγούσαν στον μικρό αύλειο χώρο που διέθετε το ξενοδοχείο προς την βόρεια και την ανατολική πλευρά.
Την επιχείρηση του ξενοδοχείου ανέλαβε το 1957ο Αριστείδης Τσούκαρης, τον οποίο βρίσκουμε να λειτουργεί κατά διαστήματα και άλλα ξενοδοχεία της πόλεως, όπως τον «Ερμή» στην οδό Ανδρούτσου και την «Αίγλη» στην οδό Όσσας, πάνω στον λόφο της Ακροπόλεως. Στα δωμάτια του ξενοδοχείου «Μέγας Αλέξανδρος» φιλοξενήθηκαν κατά διαστήματα εκλεκτές προσωπικότητες από την πολιτική, στρατιωτική και καλλιτεχνική ζωή της χώρας, κατά την επίσκεψή τους στην πόλη μας. Το 1972 το κτίριο κατεδαφίσθηκε και στη θέση του υψώθηκε πολυώροφη οικοδομή, στο ισόγειο της οποίας σήμερα στεγάζεται Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ. Ε. Π.).
Η σημερινή φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο των Μιχαήλ Π. Αβραμόπουλου και Βασιλείου Χρ. Βουτσιλά «Λάρισα», το οποίο εκδόθηκε στη Λάρισα πριν από πενήντα τέσσερα χρόνια, τον Αύγουστο του 1962 και στις σελίδες του μπορεί κανείς να βρει πολλές μεταπολεμικές φωτογραφίες της πόλεως από περιοχές που σήμερα έχουν ριζικά αλλάξει. Η συγκεκριμένη εικόνα βρίσκεται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου όπου υπάρχουν οι φωτογραφίες και οι σελίδες δεν φέρουν αρίθμηση. Η χρονολόγησή της δεν είναι δύσκολη. Πρέπει να βρίσκεται μεταξύ των ετών 1960—1962.
-------------------------------------------
[1]. Ήταν απαραίτητη η προσθήκη «ύπνου», γιατί την περίοδο εκείνη ξενοδοχεία ονομάζονταν και τα εστιατόρια, τα οποία σε αντιδιαστολή με τα σημερινά ξενοδοχεία, ονομάζονταν «Ξενοδοχεία φαγητού».
[2]. Στο σημείο αυτό θέλω να αναφέρω ότι ο κυριακάτικος γείτονάς μου στη σελίδα 4 της «Ελευθερίας» Αλέξανδρος Γρηγορίου, από χρόνια ερευνά και καταγράφει τα χάνια και τα ξενοδοχεία της παλιάς Λάρισας με επιστημονικό τρόπο και είναι υπό έκδοση ομότιτλη μελέτη του, η οποία προβλέπεται ότι θα συμβάλλει σημαντικά στην μελέτη της τοπικής ιστορίας, και θα προσφέρει πολλά στοιχεία στους ερευνητές.
[3]. Ο Ηλίας Κολέσκας γεννήθηκε το 1859 στη Δάρδα της Βορείου Ηπείρου, μία πολίχνη κοντά στην Κορυτσά. Περί τα 1890 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Γραβιά, όπου ασχολήθηκε με την κτηνοτροφία, ανήσυχος όμως καθώς ήταν μετακόμισε στις αρχές του 20ου αιώνα στη Λάρισα. Εδώ με τους δύο γιους του Δημήτριο και Κωνσταντίνο άνοιξαν ξυλαποθήκη στη γωνία των σημερινών οδών Παπαναστασίου και Παπακυριαζή, ίδρυσαν εργοστάσιο κεραμοποιίας κοντά στη γέφυρα του Πηνειού και ένα πανδοχείο. Βλέπε: Ζιαζιάς Γεώργιος, Τοπωνυμική εγκυκλοπαίδεια οδών και πλατειών Λάρισας, Λάρισα (1995) σελ. 215 και Γρηγορίου Αλέξανδρος, Το Α΄ Δημοτικό Νεκροταφείο της Λάρισας (1899-1993), Θεσσαλονίκη (2013) σελ. 96.
[4]. Βλέπε: Παπαθεοδώρου Νικόλαος, Ηλίας Κολέσκας, εφ. Larissanet, Λάρισα, φύλλο της 24ης Ιουλίου 2015.
[5]. «Ο φιλόξενος “Μέγας Αλέξανδρος”». Ανυπόγραφο κείμενο στην εφημερίδα «Ημερήσιος Κήρυκας» της Λάρισας, στο φύλλο της 12ης Μαΐου 1996.
