Υπάρχουν αρκετές επαγγελματικές επιχειρήσεις των οποίων η διάρκεια ζωής είναι σύντομη. Άλλες πάλι μπορεί να διατηρηθούν ίσως μία ή δύο γενεές. Στη Λάρισα όμως ο φούρνος του Αντωνιάδη αριθμεί μέχρι σήμερα τέσσερες γενεές, η λειτουργία του είναι συνεχής από το 1871, διατηρείται πάντοτε στην πρώτη γραμμή και μάλιστα έχει ευοίωνες μελλοντικές προοπτικές. Θεωρείται το παλαιότερο αρτοποιείο της πόλεώς μας και η ιστορική του διαδρομή είναι πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί εκτός των άλλων οι υπεύθυνοί του και κυρίως ο Γεώργιος Αντωνιάδης ο νεώτερος, έχουν αναγάγει την αρτοποιία σε τέχνη, την αρτοπλαστική.
Η ιστορία της οικογένειας ξεκινάει από το Μπούλτση, τη σημερινή Ελάτη, η οποία είναι ένας μικρός οικισμός που ανήκει στα πασίγνωστα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου, 30 χιλιόμετρα βορείως των Ιωαννίνων. Το 1871 ο γενάρχης της οικογένειας Γεώργιος Αντωνιάδης αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει σε νεαρή ηλικία το χωριό του και να εγκατασταθεί στη Λάρισα, αναζητώντας εργασία. Η οικογενειακή παράδοση αναφέρει ότι τον νεαρό Γεώργιο βοήθησε στα πρώτα του επαγγελματικά βήματα εδώ στη Λάρισα κάποιος ηπειρώτης ονόματι Κουτσαγγέλης, που ήταν από καιρό εγκατεστημένος στην πόλη μας και διατηρούσε μύλο[1]. Αργότερα, όταν ο Γιώργος Αντωνιάδης άνοιξε φούρνο στη σημερινή οδό Παπαναστασίου, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται το υποκατάστημα της Alpha bank, ο Κουτσαγγέλης τον προμήθευε με άλευρα. Το κατάστημα αυτό το είχε δωρίσει πεθαίνοντας κάποιος φούρναρης, Ηπειρώτης την καταγωγή, σε Κοινότητα της Ηπείρου και ο Αντωνιάδης όταν το ζήτησε για να το νοικιάσει προτιμήθηκε λόγω της καταγωγής του. Εκεί ο νεαρός φούρναρης δεν αρκέσθηκε στα απλά «ψηστικά», αλλά ξεδίπλωσε το επαγγελματικό του ταλέντο και παρασκεύαζε και άλλα προϊόντα, όπως μπουγάτσα, κουλούρια και ποικίλα άλλα αρτοσκευάσματα.
Κάποια χρονιά που ο διάδοχος Κωνσταντίνος βρισκόταν στη Λάρισα, ο Γεώργιος Αντωνιάδης πήρε παραγγελία από την αυλάρχη του να τους προμηθεύουν ψωμί. Λέγεται λοιπόν ότι ο Αντωνιάδης μαζί με το ψωμί έφτιαξε και ένα βασιλικό στέμμα από ζυμάρι, το έψησε και το πρόσφερε ως δώρο στον διάδοχο. Αυτός ενθουσιάσθηκε και έδωσε εντολή στον αυλάρχη του να του απονείμει στις 13 Μαΐου 1902 δίπλωμα τιμής και τον «τίτλο του προμηθευτού της Αυλής της Α. Β. Υ. του Διαδόχου», όπως αναφέρεται στο δίπλωμα που διατηρούν με εύλογη υπερηφάνεια οι σημερινοί απόγονοί του.
Κάποια στιγμή ο Αντωνιάδης έφερε από τα Ζαγοροχώρια τον ανεψιό του Δημήτριο Αντωνιάδη και τον βοήθησε να αποκατασταθεί επαγγελματικά. Ο τελευταίος αρχικά δούλεψε στο καφενείο «Νέος Κόσμος», που βρισκόταν στην ανατολική πλευρά της Κεντρικής Πλατείας και εν συνεχεία έγινε ιδιοκτήτης του. Ήταν γνωστός στην κοινωνία της Λάρισας σαν Μήτσος Αντωνιάδης. Μετά τον θάνατό του το καφενείο περιήλθε στα δύο παιδιά του τον Κωνσταντίνο και τον Ιάσονα, οι οποίοι το εκμεταλλεύθηκαν μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, οπότε κατεδαφίσθηκε και στη θέση του κατασκευάσθηκε πολυώροφη οικοδομή.
Στην εποποιία του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ξεκίνησε από τα υψώματα της Μελούνας για να απελευθερώσει τη Μακεδονία, ο φούρνος του Αντωνιάδη δούλευε νυχθημερόν, γιατί είχε αναλάβει το βαρύ φορτίο να προμηθεύει με γαλέτες τους στρατιώτες. Για την προσφορά του αυτή παρασημοφορήθηκε από τον Βασιλέα Γεώργιο Α΄. Περίπου στα 1930 το κατάστημα μετακόμισε λίγα μέτρα νοτιότερα, στη σημερινή του θέση και μεταπολεμικά περιήλθε στην ιδιοκτησία του.
Επειδή τα προϊόντα του αρτοποιείου του ήταν εξαιρετικής ποιότητος αυξάνονταν σταδιακά η πελατεία του, γεγονός που τον ανάγκασε να δημιουργήσει παραρτήματα στον Βόλο, τον Τύρναβο, την Ελασσόνα και τα Φάρσαλα.
Με τη γυναίκα του ο Γεώργιος Αντωνιάδης απέκτησε τέσσερα τέκνα, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Πρώτος στη σειρά ήταν ο Κώστας ο οποίος δούλεψε σαν οδηγός αυτοκινήτων. Δεύτερη ήταν η Φωτεινή, η οποία παντρεύτηκε τον στρατιωτικό Γεώργιο Μουστάκα. Τρίτος ήταν ο Δημήτριος (Μήτσος), ο οποίος γεννήθηκε γύρω στα 1904 και τον οποίο θα περιγράψουμε πιο κάτω, γιατί ήταν ο συνεχιστής στη δουλειά του πατέρα του στον φούρνο. Τέταρτη ήταν η Τερψιχόρη. Παντρεύτηκε τον αξιωματικό Απόστολο Κουφοδήμο, με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά, τον Στέλλιο, τον Αντώνη και τη Βαρβάρα[2].
Ο Γεώργιος Αντωνιάδης αποτελούσε για την εποχή του μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ήταν έξυπνος, δραστήριος, προοδευτικός και πνευματώδης άνθρωπος, γι’ αυτό και έχαιρε της εκτίμησης όλων των Λαρισαίων. Λέγεται ότι ο πρίγκιπας Ανδρέας όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο Σύνταγμα Ιππικού της Λάρισας και διέμενε στο αρχοντικό του Σκαλιώρα, εκεί που σήμερα στεγάζεται το Στρατολογικό Γραφείο (γωνία Ρούσβελτ και Πατρόκλου), ήταν τακτικός πελάτης του, ο δε μητροπολίτης Αρσένιος δεν μπορούσε να γευτεί άλλο ψωμί πλην του Αντωνιάδη.
Το 1931, όταν μετακόμισε στο σημερινό κατάστημα καταχώρησε σε εφημερίδα της Λάρισας της εποχής, την διαφήμιση που δημοσιεύεται, στην οποία εκτός από μια φωτογραφία η οποία αποτυπώνει το κατάστημα εξωτερικά, το αναφέρει και σαν «Πηγή της Τέχνης»[3], μια πολύ ποιητική ονομασία, η οποία αντικατοπτρίζει την καλλιτεχνική διάθεση όλων των ιδιοκτητών του, μέχρι και των σημερινών, στην παρασκευή έργων τέχνης από ζυμάρι. Ο Γεώργιος Αντωνιάδης πέθανε το 1935 σε μεγάλη ηλικία, αφού εργάσθηκε σκληρά επί πολλά χρόνια για να οικοδομήσει τη φήμη του στον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο.
Τη σκυτάλη παρέλαβε ο γιος του Δημήτριος, ο οποίος εξωράισε το κατάστημα. Πρόσθεσε νέες βιτρίνες και διαμόρφωσε τον εσωτερικό χώρο. Επεξέτεινε την παραγωγή και σε άλλα αρτοσκευάσματα (βουτήματα, κουλουράκια, φρυγανιές) και στις 10 Μαΐου 1940 του απονεμήθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας δίπλωμα ευρεσιτεχνίας «δια την εξής εφεύρεσιν: Μουστοκαρυδόπητα», όπως αναφέρει το σχετικό δίπλωμα. Ταυτόχρονα συνέχισε και αυτός να δημιουργεί αρτοκαλλιτεχνήματα. Το 1961 και ενώ ήταν 57 ετών, πέθανε από σοβαρή και ανίατη ασθένεια. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Γεώργιος, φύση καλλιτεχνική, ο οποίος απογείωσε την τέχνη της παρασκευής ψωμιού και της δημιουργίας καλλιτεχνημάτων κάθε είδους.
Αλλά για την πορεία του αρτοποιείου Αντωνιάδη από το 1961 μέχρι σήμερα θα συνεχίσουμε την επόμενη Τετάρτη.
[1]. Ο μύλος του Κουτσαγγέλη λέγεται ότι περιήλθε αργότερα στους αδελφούς Παππά και αποτέλεσε τον πρόδρομο του μετέπειτα μεγάλου κυλινδρόμυλου.
[2]. Οι οικογενειακές αυτές πληροφορίες προέρχονται από τον εγγονό του Γεωργίου Αντωνιάδη, τον συνονόματό του Γιώργο Αντωνιάδη, ο οποίος αποτελεί την τρίτη γενεά της οικογένεια Αντωνιάδη.
[3]. εφ. ΚΗΡΥΞ, Λάρισα, φύλλο της 28ης Αυγούστου 1931.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΘ. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ
ΦΩΤ.: Ο Γεώργιος Αντωνιάδης με το βασιλικό παράσημο του προμηθευτού της Βασιλικής Αυλής που του απονεμήθηκε το 1902. Ελαιογραφία
