Του Στέφανου Π. Δαλαμπύρα
Συνταξιούχου εκπαιδευτικού
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας πληροφορεί ότι οι Μάγοι μας αναφέρουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, όπου Βασιλεύς ήταν ο Ηρώδης ο Μέγας. Είδαμε τον αστέρα του, την ώρα που με την ανατολή του έδιδε την πληροφορία για τη γέννηση του νέου Βασιλέως και ήλθαμε να τον προσκυνήσουμε. Όταν ο Ηρώδης άκουσε την είδηση αυτή εταράχθη και εφοβήθη τόσο αυτός, όσο και ολόκληρη η Ιερουσαλήμ, μήπως ξεσπάσουν μεγάλα κακά, μεγάλες καταστροφές από την εξαγρίωση του Ηρώδη. Αμέσως ο Ηρώδης συγκάλεσε τους πάντες. Αρχιερείς και Γραμματείς για να πληροφορηθή πού ο Χριστός γεννάτε. Οι Μάγοι είπαν έτσι αναφέρεται από τους Προφήτας. Τότε ο Ηρώδης κάλεσε κρυφά τους Μάγους για να εξακριβώση από αυτούς τον χρόνο του φαινομένου αστέρος και πέμψας τους Μάγους στη Βηθλεέμ να εξετάσουν ακριβώς περί της γεννήσεως του Χριστού και να έλθουν να τον πληροφορήσουν για να πηγαίνει και αυτός να προσκυνήση τον τεχθέντα Χριστόν. Είναι γνωστόν ότι ο Ηρώδης δεν εδέχετο ως απολύτως αληθή την αντίληψη των Μάγων καίτοι εθεώρει αυτήν ως δυνατή. Γι' αυτό δεν πρέπει να απορεί κανείς γιατί δεν έσπευσε να μεταβή μετά των Μάγων για να προσκυνήση το παιδίον Χριστό. Το αποκορύφωμα της υποκρισίας για να επιτύχη ασφαλέστερο τα δόλια και μιαίφονα σχέδιά του απέτυχον. Ο αστέρας, ο οποίος οδηγούσε τους Μάγους κατέβηκε από το ύψος και προγενέστερος γενόμενος, έδειξε σ' αυτούς τον τόπο της γεννήσεως. Η προσκύνηση εκφράζεται ζωηρώς με δύο ρήματα "πεσόντες προσκύνησαν". Οι Μάγοι ήσαν τρεις: 1) Μπαλτάσαρ, 2) Γάσπαρ, 3) Μελχιώρ. Ο Μπαλτάσαρ εμφανίζεται ως ώριμος άνδρας, ο Γάσπαρ ως νέος χωρίς γένεια και ο Μελχώρ φαλακρός γέρος και με γένεια. Οι Μάγοι προσέφεραν στον νεογέννητο Χριστό δώρα τα οποία έχουν συμβολικό χαρακτήρα. Ο Τερτυλλιανός αναφέρει "σύμβολο ο μεν χρυσός Βασιλείου χρυσόν γαρ οι υπήκοοι τοις Βασιλεύσι δασμοφορούσιν, ο δε λίβανος, Θεότητος λίβανος γαρ τω Θεώ εθυμιάτο, η δε σμύρναν νεκρώσεως ταύτη γαρ οι παλαιοί τους νεφρούς, ήλειφον, χάριν του μη σήπεσθον μηδέ όζειν. Από όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία πληροφορούμεθα, ότι ο Μυστικός Δείπνος τελέστηκε χρονιακά την εσπέραν της Μεγάλης Πέμπτης. Ονομάστηκε Μυστικός Δείπνος της Θείας Ευχαριστίας με τον τρόπον που είχε συσταθεί. Ο Χριστός προσέφερε στους μαθητές άρτον και οίνον ως το ίδιο Σώμα και Αίμα Του και συνέστησε να τελούν τακτικά το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας λέγων "τούτο ποιείτε εις εμοί ανάμνησιν" εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την Μυστικήν Ένωση των πιστών με τον Κύριον. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος είναι περισσότερο λεπτομερής, μας αναφέρει ότι με τις θέσεις των μαθητών γύρω από την Τράπεζα του Μυστικού Δείπνου, προέκυψαν μεταξύ των μαθητών έριδες περί πρωτείων. Με αλγεινή σιωπή ήκουσεν ο Χριστός την περί πρωτείων φιλονικεία των μαθητών τους ενουθέτησε διδάξον, ότι όποιος επιθυμεί να καταλάβει εξαιρετικήν θέση, οφείλει να γίνει υπηρέτης των άλλων. Ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών για να τους διδάξει την ταπεινοφροσύνη. Αποτελεί ζωντανό παράδειγμα ταπεινοφροσύνης.
Ο Ηρώδης βλέποντας ότι οι Μάγοι δεν είχαν επιστρέψει και πεισθείς από τη μη επιστροφή αυτών, ότι ο γεννηθείς ήταν πράγματι Βασιλεύς, θύμωσε, φοβήθηκε τα μέγιστα και μη δυνάμενος με άλλα μέσα να αποκαλύψει το νέο ταχθέντα απόγονο του Δαυίδ, διέταξε εξοργισμένος και αγανακτισμένος τη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ και των περιχώρων από δύο ετών και κάτω ελπίζοντας διά του απαισίου αυτού μέτρου, ότι θα εφονεύετο ο μέλλων να εγείρει αξιώσεις επί του θρόνου. Δεν μας είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός των σφαγιασθέντων νηπίων, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε υπερβή τον αριθμόν είκοσι.
Τα αθώα και αγνά αυτά νήπια υπήρξαν οι πρώτοι μάρτυρες του Χριστιανισμού, έπεσαν θύματα - μάρτυρες της λυσσαλέας φιλαρχικής μανίας του Ηρώδη. Προ της εξουσίας δεν υπολόγιζε τίποτες, ούτε ιερό ούτε όσιο, υπέρανω όλων ήταν η εξουσία και ο εγωισμός του. Για το ανήκουστο και φοβερό αυτό έγκλημα κανείς από τους σύγχρονους συγγραφείς δεν αναφέρει το μέγα αυτό έγκλημα ούτε και αυτός ο Ιώσηπος. Η σιωπή αυτή δεν μειώνει το κύρος της ιστορικής ακρίβειας του Ευαγγελιστού Ματθαίου. Φαίνεται ότι το φρικτό και απαίσιο γεγονός όπως ήταν η σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ και των περιχώρων, θεωρήθηκε συγκρινόμενο με άλλα πολλά και βαρέα εγκλήματα τα οποία είχε διαπράξει ο Ηρώδης ασήμαντο. Ο Ηρώδης είχε φονεύσει τη σύζυγό του Μαριάμνη, τα παιδιά του Αλέξανδρο, τον Αριστόβουλο και τον Αντίπατρο και πλήθος άλλων. Ο Ιώσηπος φαίνεται συστηματικά να αποσιωπά κάθε τι που συνδέεται με τη χριστιανική θρησκεία. Δεν αποκλείεται η σιωπή να οφείλεται σε άγνοια του γεγονότος επειδή η σφαγή των νηπίων έγινε μυστικά και τάχιστα για να αποφύγει την αντίδραση του λαού, ο οποίος όταν θα επληροφορείτο το διαπραχθέν έγκλημα θα ξεσηκώνονταν εναντίον του και θα τον τιμωρούσε σκληρά.
Ο Ιώσηπος χαρακτηρίζει τον Ηρώδη με τα εξής λόγια: "Μέλαινα χολή αυτόν ήρει επί πάσαν εξαγριαίνουσα" (αρχ. 17,6,5). Για τη σφαγή των αθώων νηπίων, διέβλεψε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος την πραγματοποίησιν της αρχαίας προφητείας του προφήτου Ιερεμία, η οποία έλεγε: "φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς, Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής" (Μ 2, 18). Όπως άλλοτε η Ραχήλ πλησίον της Βηθλεέμ, η οποία ετάφη, θρηνούσε από τον τάφο της, για τους Ιουδαίους που οδηγούντο στην αιχμαλωσία επί Βασιλέως Σεδεκία, έτσι και τώρα για δεύτερη φορά θρηνεί, ως αντιπρόσωπος των μητέρων, για τη σφαγή των αθώων νηπίων. Πράγματι μετά την αναχώρηση των Μάγων από τη Βηθλεέμ, ηκούσθη Θεία Φωνή, η οποία προέτρεπε τον Ιωσήφ να παραλάβη τη μητέρα και το παιδί, δεν αναφέρει τη λέξη γυναίκα και να αναχωρήση νύκτα για την Αίγυπτο, η ευεργεσία της νύκτας είναι μεγάλη σε καιρό διωγμού. Από αρχαιοτάτων χρόνων η Αίγυπτος υπήρξε το καταφύγιον όλων των καταδιωκομένων Ιουδαίων της Παλαιστίνης. Η Αίγυπτος φιλοξενούσε ένα εκατομμύριο Ιουδαίους. Πόσο χρόνο έμεινε η Ιερά οικογένεια στην Αίγυπτον δεν μας αναφέρει ο Ευαγγελιστής. Ο Ευαγγελιστής αναφέρει την αιτία της αναχωρήσεως και την εκ νέου εκείθεν επιστροφή. Δεν πέρασε αρκετός χρόνος από τη σφαγή των νηπίων και ο Ηρώδης κατατρεχόμενος από φρικτή νόσον των εντέρων, πυρετό και κνησμό και όγκων των ποδιών και σήψη. Ήταν θεία τιμωρία για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει. Μετά τον θάνατον του Ηρώδη, εξέλιπε κάθε κίνδυνος και η ιερά οικογένεια επέστρεψε στην Παλαιστίνη στην πόλι Βηθλεέμ.
